Εν Άνδρω

Μοιάζει με πίνακα της Αναγέννησης που αποτυπώνει σκηνή από την "Αποκάλυψη". Κι όμως είναι φωτογραφία από το Κόκκινο Λιμανάκι που χάθηκε από τον χάρτη στις 23 Ιουλίου 2018.

(Ανήμπορη μπροστά στην τεράστια καταστροφή, μια νέα στην Άνδρο, έγραψε ένα μικρό ποίημα. Κάτι σαν κραυγή ή προσευχή. Γι' αυτούς που χάθηκαν. Γι' αυτούς που έζησαν. Γι' αυτούς που έφταιξαν. Ή, που δεν έφταιξαν. Για τους υπεύθυνους. Και τους ανεύθυνους. Μας το έστειλε. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Δεν δημοσιεύουμε ποιήματα. Όμως η κραυγή κι ο θρήνος έχει άλλη χροιά. Ιδίως των νέων. Είναι στιγμές σαν αυτή που η ευαισθησία των νέων είναι το μόνο αποκούμπι μιας κοινωνίας βυθισμένη στις σκοπιμότητες του τίποτα. Βάλαμε λοιπόν το ποίημα μαζί με τις εικόνες "αποκάλυψης" των ημερών στην "μποτίλια" μας. Και τα ρίξαμε στη θάλασσα του διαδικτύου. Σαν ευχή σε όσους έζησαν. Σαν προσευχή σε όσους χάθηκαν... Εν Άνδρω).

Άλλη μια σκηνή της "Αποκάλυψης"! Μάτι, ένας οικισμός που χάθηκε μαζί με δεκάδες ανθρώπους στις 23 Ιουλίου 2018. Αναζητούνται ένοχοι και αθώοι ανάμεσα σε αυτούς... που χάθηκαν!!!

Ραφήνα 23 Ιουλίου 2018

Πότε το όνειρο το θερινό έγινε εφιάλτης;

Πότε το φως του ήλιου έκρυψε το σύννεφο της στάχτης;

Πότε ο γιαλός ο αστραυτερός - με πεύκα άλλοτε ζωσμένος – βρέθηκε

θολός, μουντός στο κάρβουνο παραδομένος;

Οι κόλποι με τα χρώματα, την δροσερή την αύρα,

το Κόκκινο, το Πράσινο, το Μπλε έγιναν μαύρα.

Όσοι δεν πρόλαβαν και βρέθηκαν στο Μάτι του κυκλώνα,

αγκαλιασμένοι, ξέπνοοι, κοιμήθηκαν αιώνια.

Καμένη γη, άνθρακας, καμένη λαμαρίνα,

ανέσυραν πυρόπληκτους πνιγμένους στη Ραφήνα!  

Θλίψη κι οργή. Μια προσευχή.

Στα καπνισμένα συντρίμμια η Περσεφόνη θρηνεί …

Δανάη Α. Μπασαντή