Εν Άνδρω

Το πρώτο τηλεφώνημα έγινε Ιούλιο. Ήταν από Καλαμάτα. Ο ευγενικός κύριος συστήθηκε, εξήγησε από που βρήκε το τηλέφωνο μου και με προσκάλεσε να πάω Καλαμάτα να παρουσιάσω το βιβλίο "Η Ποίηση στο Ελληνικό Τραγούδι". Ήταν τόσο ενθουσιώδης που με έπεισε. Όμως ζήτησα να πάω Σεπτέμβριο. Το δεύτερο τηλεφώνημα ήταν λίγες μέρες αργότερα από έναν άλλο ευγενικό κύριο που ήταν λίαν ενθουσιώδης με το βιβλίο και θα οργάνωνε και μια μικρή συναυλία εντέχνου στην παρουσίαση. Το τρίτο και το τέταρτο τηλεφώνημα ήταν για να οργανωθεί το ταξίδι. Το πέμπτο με άφησε άναυδο όσο και το πρώτο. Ταξίδευα για Καλαμάτα. Είχα σταματήσει για καφέ λίγο έξω από την Τρίπολη. Στην άλλη άκρη του ακουστικού μια ευγενική κυρία με προσκαλούσε να μιλήσω για το βιβλίο - πριν την βραδινή εκδήλωση - στις 4:15 το μεσημέρι στην ΕΡΤ Καλαμάτας!  (φωτ. Εν Άνδρω).

 

Πήγα. Η ευγενική δημοσιογράφος Φούλη Λάγιου με ένα πλήθος δίσκων βινυλίου από τις μεγάλες στιγμές του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Γκάτσος, Σεφέρης, Ρίτσος, Ελύτης. Μιλήσαμε live για 40 λεπτά. Στο μικρό ζεστό στούντιο της ΕΡΤ που δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 λόγω των σεισμών που έπληξαν την πανέμορφη πόλη. Και που λόγω των σεισμών βρήκε την ευκαιρία ένας δραστήριος και σημαντικός δήμαρχος να την αλλάξει προς το καλύτερο!!! (φωτ. Εν Άνδρω).

Το βράδυ ήταν η εκδήλωση. Τα βιβλία ήταν εκεί. Το ταξίδι έφτασε μέχρι εκεί. Και σκέφτεσαι πως μερικές φορές η ζωή διαγράφει παράξενες διαδρομές. Όπως αυτή από την καλοκαιρινή Άνδρο μέχρι την φθινοπωρινή Καλαμάτα. Με όχημα... ένα βιβλίο! Ένα βιβλίο γεμάτο ποίηση και μουσική. Ή, μουσική και ποίηση. Γεμάτο Ελλάδα. Μια Ελλάδα που κάποτε άπλωσε στον κόσμο τις μεγάλες στιγμές ενός νεοελληνικού πολιτισμού που στην χθαμαλή εποχή μας συχνά συνηθίζουμε να ξεχνάμε. Όμως δεν την ξεχνούν όλοι. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα συνεχίζουν το υπέροχο ελληνικό ταξίδι στον κόσμο. Που "ταξιδεύουν" σε μια Ελλάδα που μας "πληγώνει" θετικά κι αρνητικά...   (φωτ. Εν Άνδρω).

Ο κόσμος γέμισε το εξαιρετικό εξοχικό καφέ-ουζερί της παραλίας. Και παρακολούθησε με προσοχή την σύντομη περιδιάβαση στην μεγάλη ιστορία του ελληνικού έντεχνου τραγουδιού που μέσα από την ποίηση και την μουσική άλλαξε την κουλτούρα της Ελλάδας στο δεύτερο ήμιση του 20ου αιώνα... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ο χώρος της "Μουκαδούρας" - έτσι λέγεται το καφέ-ουζερί γέμισε εντελώς. Ήταν άνθρωποι που ήξεραν το θέμα. Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης τους ήταν οικείοι. Η μουσική τους το ίδιο. Ήταν γενιές που μεγάλωσαν τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 όπου ο ελληνικός πολιτιστικός χώρος άπλωσε πολύ πέρα από τα όρια της Ελλάδας. Ήταν άνθρωποι που έζησαν έστω και αχνά τον απόηχο της μεγάλης διαδρομής της δύσκολης. αλλά λίαν σημαντικής, εποχής της δεκαετίας του 1960. Ήξεραν και η προσοχή τους δεδομένη... (φωτ. Εν Άνδρω).

Αλλά ήταν και νέοι άνθρωποι. Νέοι μουσικοί που είχαν σπουδάσει την κλασική περίοδο της μεγάλης ελληνικής μουσικής. Που είχαν αγαπήσει και αγκαλιάσει με θέρμη το έργο του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι, του ρεμπέτικου που προηγήθηκε και όλων των μεγάλων στιγμών που ακολούθηγσαν με τον Ξαρχάκο, τον Μούτση. Ήξεραν την ποίηση του εξ Αρκαδίας Νίκου Γκάτσου, αλλά και του εκ Σύρου Μάνου Ελευθερίου. Κι έπαιξαν επί δύο ώρες ένα πλούσιο ελληνικό ρεπερτόριο από εκείνο που συγκινεί - και κάνει περήφανους - τους Έλληνες - και όχι μόνο. Ήταν χαρά να φωτογραφηθούμε μαζί τους στην πανέμορφη παραλία της πόλης... (φωτ. Εν Άνδρω).  

 Το ακροατήριο έμεινε μέχρι αργά τραγουδώντας και απολαμβάνοντας την ζεστή βραδιά (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ολοκληρώνοντας αυτή την εξέρμηση μας σε μια άκρη μιας Ελλάδας που "όπου και να ταξιδέψεις σε πληγώνει" όπως είπε ο Σεφέρης - σε πληγώνει με την ομορφιά της, με τις επιτυχίες της, με τις αστοχίες της, με τις μεγάλες στιγμές της και τις μικρότητες της καμιά φορά - θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Σωτήρη Θεοδωρόπουλο. Τον δραστήριο και ξεχωριστό άνθρωπο που μάς βρήκε, μάς κάλεσε και που μόνος του οργάνωσε τα πάντα γι' αυτή την απρόσμενη διαδρομή από την Άνδρο μέχρι την Καλαμάτα. (φωτ. Εν Άνδρω).

 ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ