Πεζοπόροι στα βουνά της Άνδρου
Ο Frank πάτησε στην κορυφή. Μια φιγούρα στην άκρη του μονοπατιού στη μέση του ερειπιώνα! Με φόντο τον ουρανό. Η πορεία του ανθρώπου που τον ωθεί ψηλά. Στην ανάταση. Στη ζωή που λάμπει στο απέραντο γαλάζιο της μέρας κάτω από τον θόλο του ουρανού. "Ναοί στο σχήμα του ουρανού" έγραψε κάποτε ο Ελύτης.
Εκεί ψηλά στο Πάνω Κάστρο του Κοχύλου - το κάστρο που σχεδιάστηκε κι ολοκληρώθηκε από τον Ενετό διοικητή της Άνδρου Μαρίνο Δάνδολο το 1237 - είναι η ξεχωριστή εκκλησιά της Φανερωμένης. Ίσως να λέγεται έτσι γιατί εκεί σου φανερώνονται τα θαύματα του ουρανού και της φύσης! Εκεί είναι τα ερείπια της μεγάλης κάποτε καστροπολιτείας που έζησε εκεί πάνω μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα που εγκαταλείφθηκε. Από εκεί πέρασαν και οι δρομείς του μεγάλου αγώνα ορεινού τρεξίματος που διεξήχθη πριν δύο μέρες. Εκεί ανάμεσα στα μεσαιωνικά ερείπια και την εκκλησία - που έφτασε μέχρι τις μέρες μας - περνά και το μονοπάτι που σκαρφαλώνει στην πιο ψηλή κορυφή του κάστρου.
Εκεί υπάρχει όμως και ένα άλλο μονοπάτι που ανεβαίνει αργά και δύσκολα προς το κάστρο από το πίσω μέρος. Εκεί κάποτε - που ήταν το αθέατο μέρος του κάστρου - ήταν και το πιο ευάλωτο σημείο του οχυρού. Κι εκεί επικεντρωνόταν η άμυνα, αν το έβρισκε ο εχθρός. Αλλά κι αν ποτέ το βρήκε "το κάστρο δεν πατήθηκε ποτέ". "Δεν κατακτήθηκε ποτέ" έλεγε το 2012 η αρχαιολόγος, "απλώς εγκαταλείφθηκε"! Από αυτό το μονοπάτι ανέβηκαν τρέχοντας ή και περπατώντας οι δρομείς στον αγώνα. Κι από αυτό ανέβηκαν την ίδια ώρα οι πεζοπόροι των βουνών της Άνδρου. Στην παραπάνω φωτογραφία Αθηναίος δρομέας - της πρώτης δεκάδας - ανεβαίνει... περπατώντας!
Φτάνοντας στο κάστρο οι πεζοπόροι χειροκροτούσαν τους δρομείς που συνέχιζαν απτόητοι το τρέξιμο. Μπήκαν στο κάστρο και οι μεν και οι δε από το ίδιο μέρος μα με άλλους προορισμούς. Οι μεν να τερματίσουν στον Όρμο οι δε να πατήσουν την κορυφή του κάστρου. Κάτι που είχε κάνει προηγουμένως ένα ζευγάρι πεζοπόρων που κοιτούν από την κορυφή τους δρομείς.
Και αφού χειροκρότησε ο Frank από την Βόννη της Γερμανίας άρχισε να ανεβαίνει το ανηφορικό δρομάκι για την κορυφή του κάστρου, ανάμεσα στα "ωραία ερείπια" που θα έλεγε ο ποιητής και στα πέτρινα σημεία όπου η αρχαιολογική υπηρεσία έχει τοποθετήσει χάρτες που εξηγούν τι ήταν εκεί κάποτε...
Ναοί στο σχήμα του ουράνιου θόλου θα λέγαμε εμείς φωτογραφίζοντας τον Frank και την Olga έτσι ερωτευμένους να γυρνάνε τρεις εβδομάδες τώρα την Άνδρο - από μονοπάτι σε μονοπάτι. Θα μείνουν συνολικά ένα μήνα! Κάθε χρόνο έρχονται στην Ελλάδα ένα μήνα. Δουλεύουν σε νοσοκομείο της Βόννης και το ταξίδι στην Ελλάδα που τους έχει ξελογιάσει αποτελεί την ετήσια επιβράβευση τους. Μέχρι τώρα έχουν επισκεφθεί: Τήνο, Πάρο, Νάξο, Αμοργό, Κουφανήσια, Πελοπόννησο κλπ. Κι έπεται συνέχεια. Η Άνδρος ξεχωρίζει - κατά τη γνώμη και των δύο - για τις πράσινες κοιλάδες της, τα πανέμορφα ορεινά μονοπάτια της, τα όμορφα χωριά της, τα νερά της. Με άλλα λόγια αγάπησαν την φύση του νησιού για την διαφορετικότητα και την ποικιλία της. Και γιατί - προσθέτουν - τέτοια εποχή δεν έχει τουρισμό με γκρουπ!!!
Την ίδια στιγμή το ορεινό τρέξιμο στα μονοπάτια της Άνδρου συνεχίζεται. Όπως και το ορεινό περπάτημα των πεζοπόρων που κατηφορίζουν προς τον όρμο χειροκροτώντας τους δρομείς που περνάνε δίπλα τους. Φθινόπωρο, εποχή των μονοπατιών της Άνδρου. Προχτές ήταν το ορεινό τρέξιμο και μεθαύριο ξεκινούν οι ορεινές πεζοπορίες του 2ου Foot Festival Andros 2019. Κάποιοι έτρεξαν κάποιοι άλλοι θα περπατήσουν. Κι εμείς που φτάσαμε για μια ακόμα φορά στο Πάνω Κάστρο του Κοχύλου σήμερα, του Μαρίνου Δάνδολου κάποτε άλλοτε. Η ζωή συνεχίζεται, Η πεζοπορία στα φθινοπωρινά μονοπάτια της Άνδρου συνεχίζεται...
Δ. Μπ.
