Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

 

Ταξιδεύοντας δυτικά στην Άνδρο. Μεσημεριανή διαδρομή μέχρι το Μπατσί. Στις ολόλαμπρες μέρες της Αλκυόνης. Κάτω από το απέραντο φως τα νησιά τριγύρω χορεύουν. 5+1 νησιά: η Σύρος, η Γιάρος, η Κύθνος, η Κέα, η Άνδρος. Και στο βάθος τα χιονισμένα βουνά της Εύβοιας.

 

Μέτα τους βοριάδες του Δεκέμβρη και τους χιονιάδες του Γενάρη έφτασαν οι Αλκυονίδες μέσα σε μια εκτυφλωτική διαύγεια. Εδώ ο χειμώνας έχει κάτι από άνοιξη. Οι μέρες της Αλκυόνης όπως τις είπαν από την αρχαιότητα.

Καιρός δυτικός, εξηγούν οι καπετάνιοι στη γέφυρα του Superferry. Μετά από βροχή που καθάρισε η ατμόσφαιρα. Κι όλα γύρω έλαμψαν: σαν καινούρια. Έχω ταξιδέψει σε τόσα μήκη και πλάτη του Βόρειου Ημισφαιρίου. Θυμάμαι τόσα χρώματα και τόσες εντυπωσιακές αποχρώσεις ουρανού και θάλασσας. Όμως αυτό το εκτυφλωτικό φως από απέραντο λευκό στο απέραντο μπλε-γαλάζιο θάλασσας και ουρανού δεν θυμάμαι.

Είναι το Αιγαίο. Είναι πώς πέφτουν οι ακτίνες του ήλιου στα νησιά και στη θάλασσα. Είναι τα νησιά τριγύρω - σε μια περίκλειστη θάλασσα - σε ένα γεωγραφικό μήκος και πλάτος που κάνει τα πάντα μαγικά. Ή, όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης, ο παγκόσμιος ποιητής του Αιγαίου, στο υπέροχο "Άξιον Εστί": «Τα νησιά με το μίνιο και με το φούμο/ τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία/ τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες/ τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια»

Στην έρημη χειμωνιάτικη Δυτική Άνδρο. Στα ηχεία του αυτοκινήτου το Oxygen του Ζαν Μισέλ Ζαρ. Μουσική που σε ταξιδεύει στο κοσμικό σύμπαν του Αιγαίου. Στο φως που αστράφτει και κάνει να αναδύονται από την θάλασσα νησιά απόμακρα ή μισοσβησμένα τις περισσότερες μέρες του χρόνου. Και τα φέρνει κοντά. Μπορεί να λείπουν οι άνθρωποι, όμως το τοπίο είναι γεμάτο νησιά, που αναδύονται και σβήνουν μέσα στο αστραφτερό φως…

 

Αιγαίο και Αλκυονίδες. Η ευλογία του θεού επί γης. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η στιγμή που πρέπει να ζήσεις για να ξέρεις πως έζησες και να την θυμάσαι όσο ζεις. Μια απέραντη ουράνια γαλήνη. Η αιωνιότητα της στιγμής. Η Άνδρος στον αστερισμό νησιών που την περιτριγυρίζουν και σα να χορεύουν γύρω της.

ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ: Σταματάς μετά τον Κόλυμπο και αγναντεύεις τις φωτοσκιές των νησιών. Μοιάζουν σαν «σπόνδυλοι καποιανού Δία»… Δύσκολο να αποτυπώσεις το τοπίο. Δύσκολο να εστιάσεις κόντρα στον ήλιο. Απλώς χάνεσαι μέσα του. Το μόνο που ακούς από το αυτοκίνητο - ρυθμικό κι έντονο - είναι το κοσμικό Oxugen του Ζαν Μισέλ Ζαρ...

ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΣΙΜΟ: Σταματάς πριν την Παλαιόπολη και μετά πριν την Υψηλή. Εικόνες διάσπαρτες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Διάσπαρτα ίχνη ανθρώπων που έζησαν και ζουν σε αυτόν τον τόπο. Το μισοβυθισμένο αρχαίο λιμάνι, ότι απέμεινε από την Υψηλή, ένα πέτρινο αιγιακό κτίσμα, μερικά σπίτια στο ακρωτήρι. Και το Μπατσί μακριά σαν σε όνειρο.

ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ: Μετά την Πούντα χαμηλώνει ο δρόμος, χαμηλώνει η οπτική, τα νησιά μεγαλώνουν. Μοιάζει να βρίσκεσαι ανάμεσα τους. Πλησιάζεις στο παραθαλάσσιο Μπατσί. Η Άνδρος ημερεύει. Το τοπίο γίνεται πιο γήινο. Όμως, το φως και οι αποχρώσεις από το γαλάζιο μέχρι το πράσινο και το μπλε παραμένουν το ίδιο εκτυφλωτικές.

 

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Η διαδρομή στη Δυτική Άνδρο της μέρες της Αλκυόνας έχει στιγμές από το απόλυτο μέχρι το σκληρό. Πολύ από φως και πέτρα. Και κάτι από τη μοναξιά και το απέραντο. Όλα αυτά ανάμεσα σε "έρημους ταρσανάδες" και σε "πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια"! Όλα αυτά μέσα μοναδική θαλπωρή των Αλκυονίδων. Τόση θαλπωρή δεν σου έδωσε ποτέ κανένα καλοκαίρι…