Φθινοπωρινοί θαλασσινοί περίπατοι. Άλλη ομορφιά!...
Οι θαλασσινοί περίπατοι του φθινοπώρου, έχουν άλλη ομορφιά! Το σκληρό φως του καλοκαιριού έχει μαλακώσει, τα χρώματα του πελάγους, του ουρανού και των νησιών είναι πιο ήσυχα, και όλα περιβάλλονται από μια ιδιόμορφη μαγεία.
Μια υποβόσκουσα μελαγχολία και ένας ακαταμάχητος ρομαντισμός τριβελίζει το μυαλό και τις αισθήσεις. Κάτι τελειώνει αναπόφευκτα και αυτό στενοχωρεί και ταυτόχρονα συναρπάζει… Όχι δεν πρόκειται για φιλοσοφία αλλά - δυστυχώς - για πραγματικότητα.
Σαββατιάτικο (12.9) απογευματινό ταξίδι με τον «Θεολόγο». Το βαπόρι σχεδόν άδειο. Το δίωρο μέχρι την Άνδρο ρουτίνα. Παρατηρείς ωστόσο ότι η θάλασσα έχει σκουρύνει, ο αέρας είναι πιο δροσερός και οι ταξιδιώτες με διαφορετική διάθεση.
Οι πιο πολλοί έχουν συγκεντρωθεί στα καταστρώματα της πρύμνης, εκεί που χρυσίζουν οι ακτίνες του ήλιου καθώς αργοσβήνει στον Ευβοϊκό. Το μεγαλείο της νύχτας που νικάει το φως της μέρας κάνει κάποιους ιδιαίτερα διαχυτικούς που απολαμβάνουν αγκαλιασμένοι ένα υπέροχο δειλινό, ενώ οι μοναχικοί, ταξιδεύουν στις σελίδες ενός βιβλίου, μέχρις ότου απλωθεί η σκοτεινιά.
Τα πλοία συναντιούνται καθώς το ένα πάει και το άλλο έρχεται, μια αέναη κίνηση στην απεραντοσύνη του Αιγαίου, σε σταυροδρόμια που δεν τελειώνουν ποτέ… Μπροστά η Άνδρος, παραδομένη στο φθινοπωρινό λυκόφως στεφανωμένη από τα πρώτα σύννεφα του Σεπτέμβρη, όμορφη μέσα στις σκιές των βουνών της.
Το ταξίδι τελειώνει, ωστόσο η γλυκόπικρη γεύση ενός ακόμη καλοκαιριού που έφυγε, μένει να σε βασανίζει…
Δημήτρης Σταυρόπουλος
Εν πλω για Άνδρο...
