Οι "αετοί' πετάνε με αέρα ή υπάρχουν κι ευτυχισμένοι άνθρωποι στην καταιγίδα...
Απομεσήμερα Κυριακής 5 Φεβρουαρίου 2023. Μέσα στο πρώτο κύμα της καταιγίδας "Μπάρμπαρα" έχω επιστρέψει βιαστικά από Άνδρο το Σάββατο βράδυ με το τελευταίο πλοίο για να κάνω το "οικογενειακό καθήκον": να μεταφέρω την Κυριακή το μεσημέρι στο αεροδρόμιο την κόρη που ζει μόνιμα στην Ολλανδία εργαζόμενη εκεί. Ασυναίσθητα επιστρέφοντας από το αεροδρόμιο προτείνω στον γιό ένα καφέ στο μοναδικό καφέ-μπαρ "Το νησάκια" στην παραλία του Αγίου Νικολάου Αρτέμιδας. Ένα καφέ-μπαρ καταφύγιο όταν βρίσκομαι στην Αττική.
Κρύο ανεμοβρόχι με 8 μποφόρ στην παραλία. Πρώτη έκπληξη: μερικοί τύποι με πλαστικές φόρμες θαλάσσης κάνουν γυμναστικές ασκήσεις. Ξέρω ότι το μέρος είναι λέσχη των kite (αετών) και των serfing της Αττικής, αλλά δεν τους περίμενα μια τέτοια μέρα. Μπαίνουμε βιαστικοί στο καφέ-μπαρ και στην θαλπωρή. Δεύτερη έκπληξη: λίγοι οι θαμώνες, όμως η θέα πίσω από την τζαμαρία μοναδική. "Αετοί" και wind-serfing τρέχουν στα μανιασμένα κύματα: "υπάρχουν μερικοί πολύ ευτυχισμένοι άνθρωποι μέσα στην καταιγίδα" σκέφτομαι και ακουμπώ την κυριακάτικη εφημερίδα στο τραπέζι παραγγέλνοντας ριν προλάβουμε ένα ζεστό καπουτσίνο...
Πριν προλάβουμε να πιούμε την πρώτη γουλιά ο αέρας στη θάλασσα φρεσκάρει και οι τύποι που τρέχουν ασταμάτητα με τους "αετούς" πάνω στα κύματα αρχίζουν τα εντυπωσιακά άλματα. Σηκώνονται πάνω από 30 μέτρα και "ταξιδεύουν" από 20 μέχρι 70-100 μέτρα πετώντας!!! Αν οι αετοί - κατά πως λέει το τραγούδι - "πεθαίνουν στον αέρα" τούτοι εδώ μας σοκάρουν με τα απίστευτα ακροβατικά που κάνουν με τον μανιασμένο αέρα πάνω στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Την ίδια ώρα που τα βόρεια προάστια της Αττικής έχουν κλείσει από το χιόνι και η Πεντέλη από την μεριά της Ραφήνας είναι κατάλευκη υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή την ακτή της Αττικής, που ζουν ευτυχισμένοι το όνειρο να πετάνε σαν πουλιά. Να μιμούνται τον μυθικό Ίκαρο. Να ταξιδεύουν και να κάνουν ακροβατικά στον αέρα. Και να μάς ταξιδεύουν μαζί τους στο παιδικό όνειρο του ανθρώπου: να γίνει αετός και να πετάξει. Έστω για λίγο, έστω για 20 με 100 μέτρα...
Περιττό να πω πως καθίσαμε ώρα πολύ απολαμβάνοντας τον καφέ και την θαλπωρή και συνάμα φωτογραφίζοντας ή βιντεοσκοπώντας το μοναδικό θέαμα. Με λάτιν μουσική κι επιφωνήματα θαυμασμού για ότι βλέπαμε. Οι φοβεροί τύποι έμειναν στην θάλασσα και στον αέρα από μια ώρα οι περισσότεροι μέχρι δύο ώρες μερικοί. Kite και wind-serfing εναλλάσσονταν στην φυσική θαλάσσια "πίστα" μπροστά μας. Η καταιγίδα προσφέρει απροσδόκητες απολαύσεις για μερικούς. Ή, για να το πούμε όπως ξεκινήσαμε: υπάρχουν και ευτυχισμένοι άνθρωποι στην καταιγίδα...
Διαμαντής Μπασαντής
