Μια τραγική ιστορία πίσω από μια μισοξεχασμένη πινακίδα στον Όρμο Κορθίου
Η μαρμάρινη πινακίδα στον μύλο του Κορθίου που δημοσιεύσαμε πριν λίγο καιρό προσέλκυσε την προσοχή αρκετών αναγνωστών που ρώτησαν τι συνέβη στον Όρμο εκείνη την μοιραία μέρα της 13ης Νοεμβρίου 1945. Ψάξαμε, ρωτήσαμε και στο τέλος βρήκαμε τον Κώστα Τζιώτη, παλιό κάτοικο Όρμου που ήξερε από τον πατέρα του Παναγιώτη την τρομερή ιστορία που αποτυπώνεται στην πινακίδα του μύλου.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Νοέμβριο του 1945 που έγινε το τρομερό περιστατικό στον Όρμο Κορθίου έχει τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη (Μάΐος 1945). Οι Γερμανοί είχαν αποχωρίσει από την Ελλάδα (Οκτώβριος 1944). Ο πόλεμος μπορεί να τέλειωσε. Άφησε όμως πίσω του διάσπαρτα στρατιωτικά υλικά και πυρομαχικά.
Στο Κόρθι οι τέσσερις αναφερόμενοι στην πινακίδα ασχολούντο με το ψάρεμα. Βρήκαν στη θάλασσα μια νάρκη. Ήταν από τα υπολείμματα του πολέμου. Την έσυραν στην ακτή δίπλα στον μύλο. Κι άρχισαν να την επεξεργάζονται. Οι τέσσερις αναφερομενοι ήταν ο πατέρας Ανδρέας Παντερλής, οι τρεις γιοί του, ο Δημήτρης, ο Γιάννης και ο Νίκος. Και ο ανιψιός του Πολυχρόνης. Ο Νίκος είχε κάνει θητεία σε ναρκαλιευτικό και είχε κάποια ιδέα από νάρκες. Προσπάθησαν λοιπόν όλοι μαζί να ανοίξουν τη νάρκη για να πάρουν το μπαρούτι. Θα το χρησιμοποιούσαν για το ψάρεμα.
Την προσπάθεια παρακολουθούσε από κάποια μικρή σχετικά απόσταση ο Παναγιώτης Τζιώτης, αγωγιάτης, ο οποίος φόρτωνε άμμο στα μουλάρια να την μεταφέρει στο Επισκοπίο που γινόταν μια οικοδομή. Κάποια στιγμή ολοκλήρωσε το φόρτωμα κι άρχισε τον ανήφορο με τα ζώα και το φορτίο. Στον Ρωγό άκουσε ένα μεγάλο κρότο. Βγήκαν οι κάτοικοι στο δρόμο και ρώταγαν τι συνέβη. Ο κυρ-Παναγιώτης είχε καταλάβει αλλά τι να πει.
Τον κρότο άκουσαν ευκρινώς και στο Γιανισαίο. Όπως αφηγείται παλιός καπετάνιος κι εκεί βγήκαν οι άνθρωποι και ρωτούσαν τη συνέβη.
Δυστυχώς η νάρκη είχε εκραγεί και – όπως αφηγήθηκε ο Κώστας Τζιώτης – διαμέλισε και τους τέσσερις κορθιανούς. Όσοι προσέτρεξαν κι είδαν το τρομερό θέαμα έμειναν άναυδοι. Έβγαλαν την πόρτα του μύλου και μάζευαν τα μέλη τους. Τους έθαψαν στο νεκροταφείο όλους μαζί.
Στη μνήμη τους μπήκε μια πινακίδα αργότερα στον μύλο. Και η ιστορία πήρε τον μεταπολεμικό δρόμο της. Τα πράγματα μισοξεχάστηκαν. Μέχρι τον καθαρισμό της πινακίδας με την ανακαίνιση του μύλου που έκανε ο Χρήστος Γλυνός. Η δημοσίευση της στο Εν Άνδρω προκάλεσε ερωτηματικά σχετικά με την ξεχασμένη πια ιστορία. Βρήκαμε λοιπόν με την βοήθεια κατοίκου της περιοχής τον Κώστα Τζιώτη που μάς την αφηγήθηκε…
«ΕΝ ΑΝΔΡΩ»
