Εν Άνδρω

Γράφει ο Διαμαντής Μπασαντής 

(κι όποιοι θέλουν διαβάζουν...)

Βράδι. Παραμονή Δεκαπενταύγουστου. Γαύριο. Ένα άλλο λιμάνι. Ένας διαφορετικός οικισμός. Ένα νέο σημαντικό παραθεριστικό κέντρο ξεπροβάλλει στο νησί. Οι εικόνες που βλέπουμε μοναδικές. Η ευταξία καταπληκτική. Η άπλα του λιμανιού απίστευτή. Τους χωράει όλους και όλα. Εμπεριέχει σχεδόν τα πάντα. Μπροστά μας η εμπειρία μιας άλλης Άνδρου. Η χαρά του επισκέπτη. Η απόλαυση του παραθεριστή. Η ξεκούραση του κατοίκου. 

Πήγαμε αργά το απόγευμα της Πέμπτης 14 Αυγούστου στο λιμάνι για να συναντήσουμε έναν τακτικό αναγνώστη, το Γιώργο Αναγνωστάκο, με τον οποίο έχουμε κατά καιρούς διαφωνήσει σε πολιτικές επιλογές στην αυτοδιοίκηση, αλλά εκτιμήσαμε την ποιότητα της διαφωνίας μας. Παραθεριστής στον Χάρακα χρόνια. Ήρθε στην Άνδρο πριν λίγες μέρες για καλοκαίρι. Και μάς κάλεσε να συναντηθούμε. Να τα πούμε. Να που οι ευπρεπείς δημόσιες διαφωνίες μπορούν και παράγουν φιλίες. Σε μια Άνδρο, που ακόμα αναζητούμε και δύσκολα βρίσκουμε.    

Όπως δύσκολα μπορούσαμε να φανταστούμε το Γαύριο που συναντήσαμε το βράδι της παραμονής του Δεκαπενταύγουστου. Ήδη με την έλευση του απόβραδου τ' αυτοκίνητα είχαν αρχίσει να... εξαφανίζονται! Και το λιμάνι ώρα με την ώρα να μεγαλώνει απίστευτα! Ένα διαφορετικό Γαύριο άρχισε να ξεπροβάλει ολόγυρα. Κάτι μαγικό συνέβαινε. Γύρω στις 9:30 έφυγε το τελευταίο πλοίο. Μαζί του αναχώρησε... και το λιμάνι! Είμαστε πλέον σε ένα ορθάνοικτο, μεγάλο παραθεριστικό κέντρο που τέτοιο δεν είχαμε ξαναδεί στην Άνδρο!  

 Ορθάνοικτο όλο το λιμάνι. Κοντά 500 μέτρα μήκος από τη μια άκρη του μέχρι την άλλη. Με ελεύθερο όλο τον δρόμο που αλλού φάρδαινε κι αλλού στένευε. Αλλού 30 μέτρα πλάτος. Αλλού 40, 60 ή και 80 μέτρα πλάτος Μεγάλοι χώροι για όλους. Για πεζούς. Για καφετέριες παρά την θάλασσα...

 Αλλά και για καφετέριες και ουζερί στα μεγάλα πεζοδρόμια που πλέον είχαν μπροστά τους ελεύθερο όλο τον δρόμο. Και φυσικά δεκάδες ή και εκατοντάδες οι πελάτες και πλάι στη θάλασσα και στις καφετέριες στα μεγάλα πεζοδρόμια. Και όλα τα τραπέζια κατειλημμένα! Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων απολάμβαναν το βράδι τους μέσα σε μια μοναδική ατμόσφαιρα ηρεμίας και άνεσης. Αυτό δεν ήταν το Γαύριο που ξέραμε. Αυτό δεν ήταν το πατικωμένο λιμάνι που συχνά μάς ταλαιπώρησε. Ήταν ένα νέο μεγάλο κι άνετο παραθεριστικό κέντρο της Άνδρου, που ποτέ πριν δεν είχαμε δει ή ονειρευτεί. Η Άνδρος αλλάζει δίχως να κοιτάζει πίσω της...

Για όλα αυτά άρκεσε η απόφαση απαγόρευσης της κυκλοφορίας της Κοινότητας και του Δήμου να κλείσει το λιμάνι και να σταματήσει κάθε βράδι την περίοδο των διακοπών η διέλευση αυτοκινήτων μετά το τελευταίο πλοίο. Καθώς διασχίζαμε το νέο παραθεριστικό κέντρο της Άνδρου και το φωτογραφίζαμε γύρω στις 10 το βράδι μας χαιρέτισε η πρόεδρος της Κοινότητας Μαραγγέλα Γρηγορίου και χαμογελαστή μας περιέγραφε χαρούμενη το νέο ανανεωμένο Γαύριο που πλέον ήταν ανοικτό στους πεζούς, στα παιδιά, στους παραθεριστές, στους επισκέπτες, στους κατοίκους. Ένα νέα Γαύριο ξεκινά την διαδρομή του και ως παραθεριστικό κέντρο, εκτός από λιμάνι...

Γύρω στις 10:00 με την αναχώρηση του τελευταίου πλοίου και της κίνησης του λιμανιού μαζί του στην μια πλευρά του λιμανιού ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Γαυρίου διοργάνωνε τα Γαυριώτικα με νησιώτικα τραγούδια. Εκατοντάδες ήταν οι ακροατές που περίμεναν την έναρξη της μουσικής και των τραγουδιών, που άρχισε μετά την αναχώρηση του τελευταίου πλοίου...

 Εικόνα δροσερή, καλοκαιρινή, νησιώτικη, ευχάριστη. Εικόνα ξεκούραστη και απλόχωρη στην υπέροχη καλοκαιρινή νύχτα, που τέτοια δεν είχαμε ξαναδεί. Κι αν ρωτάτε που πήγαν τα δεκάδες ή και εκατοντάδες ΙΧ που συνοδεύουν πάντα τα μεγάλα πλήθη η απάντηση απλή. Σαν το αυγό του Κολόμβου. Στα δύο χωμάτινα πάρκινγκ. Αλλά και στο μεγάλο πάρκινγκ μέσα στο λιμάνι! Αφού έφυγαν τα πλοία το λιμάνι έγινε ένας πολύ μεγάλος χώρος πάρκινγκ για το υπόλοιπο της βραδιάς.  

Και η έκπληξη της καλοκαιρινής βραδιάς. Εκτός από τις καφετέριες ορθάνοικτα και γεμάτα κόσμο τόσο το Πρακτορείο Τύπου του Σταμάτη όσο το βιβλιοπωλείο του Γιώργου στο Γαύριο. Και οι πελάτες τους ακόμα και τα μεσάνυχτα να αγοράζουν βιβλία. Ρωτήσαμε για τα 3 δικά μας. Και η απάντηση: "φεύγουν συνέχεια". Όπως γράψαμε οι νέοι και οι γυναίκες διαβάζουν! 

Καταλήξαμε στο τέλος στα "Σουβλάκια Γαυρίου", του πράσινου Νενέ, για να παρακολουθήσουμε τον ποδοσφαιρικό αγώνα Σαχτιάρ - Παναθηναϊκός από την Πολωνία. Μέγα πλήθος και μέγα πάθος. Κοντά 100 άτομα κερκίδα! Ο κόσμος μέχρι έξω είχε κλείσει τον δρόμο. 

Δεν περιμέναμε τόσους Παναθηναϊκούς στο Γαύριο. Είχαν στρωθεί από νωρίς. Ανάμεσα τους κι ο Αντώνης Αντωνιάδης. Ο ψηλός μιας μυθικής πλέον εποχής του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τότε που 11 Έλληνες ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές πήραν την Ελλάδα από το χέρι και την έφτασαν μέχρι το ιστορικό Γουέμπλεϊ... Το ενδιαφέρον για το ματς του Παναθηναϊκού στα ύψη. Τα Σουβλάκια ήταν σαν γήπεδο. Το 0-0 κράτησε 120 λεπτά. Δηλαδή με τα ημίχρονα, τις διακοπές τρεις και πλέον ώρες!!! Και στο τέλος πέναλτι! Η κερκίδα αγωνιούσε...

Κάπου εκεί γύρω στα μεσάνυχτα ο πολωνός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού έπιασε δύο πέναλτι των Ουκρανών. Κι έγινε η νύχτα μέρα από τα βεγγαλικά των Παναθηναϊκών στο Γαύριο. Νομίζαμε πως ήμασταν σε γήπεδο. Στο τέλος κουρασμένοι καταφέραμε και γυρίσαμε στο Υψηλού - αφού πρώτα ξύσαμε κάτι ασπαρθιές που έφταναν μέχρι την μέση του δρόμου - λίγο πριν την ανύπαρκτη πλέον πηγή Μελίτη...