Πως η ξεχασμένη Αντίπαρος έγινε σε 25 χρόνια προορισμός υψηλών προδιαγραφών. Και μερικά λίαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα...

Από την Πούντα της Πάρου μέχρι την Αντίπαρο είναι λίγα λεπτά με το μικρό φέρυ. Όμως η διαδρομή είναι πανέμορφη...

Πριν 25 χρόνια δηλαδή – η Αντίπαρος ήταν ένα ακόμα περιθωριακό, μικρό, άγνωστο κυκλαδονήσι. Είχαν ήδη φτάσει οι πρώτοι παραθεριστές – κυρίως ξένοι και Αθηναίοι – και είχαν φτιάξει τα πρώτα παραθεριστικά σπίτια τους, ενώ στην Χώρα της Αντιπάρου υπήρχαν και τα πρώτα «ενοικιαζόμενα». Τίποτα όμως δεν προμήνυε πως το μικρό νησί θα γινόταν ένα από τα «ιδιωτικά κέντρα» του κοσμοπολιτισμού των Κυκλάδων. Ήταν απλώς ένα νησάκι «Αντί-κρυ» της Πάρου...

Ο οικισμός της Αντιπάρου μικρός και καθαρά κυκλαδίτικος...

ΠΩΣ Η ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ 

Τότε έφτασε στο νησί ο Ιάσωνας Τσάκωνας. Ένας νέος επενδυτής από Αμερική και Αρτζεμπαϊτζάν. Και αποφάσισε να «δημιουργήσει» την οικιστική επιχείρηση Ωλίαρο! Ωλίαρος ήταν το αρχαίο όνομα της Αντιπάρου. Είναι λέξη φοινικικής προέλευσης που πιθανότατα σημαίνει «δασώδες βουνό».

Αρχικά το 2000 ο Ιάσονας Τσάκωνας πραγματοποίησε την επιθυμία του να χτίσει ένα ευρύχωρο σπίτι στο νησί. Άρχισε να καλεί φίλους και η παρέα διαρκώς μεγάλωνε. Φίλοι από διαφορετικές εθνικότητες, επαγγέλματα και ηλικίες. Τούς ένωνε όλους η επιθυμία του “οικοδεσπότη” να μοιραστεί μαζί τους την αγάπη του για το "Καλοκαίρι" της Αντιπάρου και η διάθεση του για την “καλή αρχιτεκτονική”, αυτή δηλαδή που σέβεται τον τόπο και το περιβάλλον. Έτσι κάπως άρχισε να δημιουργείται μια κοινότητα που έμελλε να αποκτήσει σιγά-σιγά τη δική της βάση στην Αντίπαρο.

Η διαδρομή μέχρι το χωριό Άγιος Γεώργιος στην άλλη μεριά του νησιού είναι περίπου 12 χιλιόμετρα. Κάποτε ψαροχώρι. Τώρα παραθεριστικός οικισμός και ξεχωριστές βίλες...

Όπως αφηγείται ο ίδιος: 

«Ήταν αρχές του 2000, είχα επιστρέψει από το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν με κάποια λεφτά που είχα βγάλει εκεί. Τότε έψαχνα να φτιάξω δικό μου σπίτι στις Κυκλάδες. Είχα ξεκινήσει από τη Μύκονο που μου άρεσε στη δεκαετία του ’90, αλλά κατέληξα να μην κάνω δικό μου σπίτι εκεί. Μετά πήγα στα Κουφονήσια και κατέληξα από τύχη στην Αντίπαρο. Έκανα τη θητεία μου στο Πολεμικό Ναυτικό εκείνη την περίοδο και είχα έναν “κληρούχο” από την Αντίπαρο, ο οποίος προσπαθούσε να με πείσει να επισκεφθώ το νησί του. Μαζί με αυτόν, η ιδιοκτήτρια του σπιτιού που νοίκιαζα στην Αθήνα είχε κι αυτή ένα σπίτι στην Αντίπαρο. Με αυτή την επιρροή, ένα Σαββατοκύριακο που είχα ελεύθερο από το Ναυτικό πήγα στα Κουφονήσια να δω ένα οικόπεδο και επιστρέφοντας πέρασα από την Αντίπαρο, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πλάνο. 

Απέναντι του Αγίου Γεωργίου σε απόσταση αναπνοής, ή βάρκας, το νησάκι Δεσποτικό. Αρχαιολογικός χώρος.

Οι πρώτες εντυπώσεις δεν ήταν οι καλύτερες. Η σπιτονοικοκυρά μού είχε συστήσει τον αδελφό της για να μου δείξει κάποια οικόπεδα. Κατέληξα κάποια στιγμή να τρώω σε μια ταβέρνα κάτι περίεργα κεφτεδάκια από πρόβειο κρέας… Ύστερα, κάποιοι Αθηναίοι μεγαλύτεροι από εμένα, με έκαναν γενικά να νιώσω κάπως άβολα. Θυμάμαι να πηγαίνω λοιπόν στο λιμάνι να βρίσκω έναν τοπικό μεσίτη και να του ζητάω να μου βρει ένα σημείο απ’ όπου να βλέπω Φύση, το ηλιοβασίλεμα και να μην έχω δίπλα μου άλλους. Εκείνος, μου έδειξε την κορυφή ενός λόφου πάνω από το χωριό και μου είπε πως εκεί πουλάει το οικόπεδό του ένας Γερμανός. «Από εκεί είναι το καλύτερο ηλιοβασίλεμα», μου είπε. Εκεί δηλαδή που είναι τώρα ο “Κρατήρας”. Πρόκειται για το σπίτι που αποτέλεσε και τη ναυαρχίδα της οικιστικής ανάπτυξης του νησιού, που έγινε με πρωτοβουλία της εταιρείας Oliaros».

ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Στην άκρη του οικισμού ένα ταβερνάκι κι ένα ψαροκάικο. Πιο Κυκλάδες δεν γίνεται...

Η οικιστική ανάπτυξη του νησιού αρχικά ήταν έργο της αρχιτεκτονικής ομάδας Deca Αrchitecture.  Το σπίτι του Ιάσωνα Τσάκωνα βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού, στα Πηγαδάκια, σε έναν λόφο με απίστευτη θέα κι αποτελεί μία από τις ομορφότερες βίλες στην καρδιά των Κυκλάδων. Ο ίδιος δηλώνει για το πως ξεκίνησε:

«Το νησί είχε κάποιες ιδιαιτερότητες, αφού το 50% του νησιού είναι δασικό, με ελάχιστους δρόμους, οπότε υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις σε λογικές τιμές. Το νησί δεν ήταν ανεπτυγμένο, είχε και έχει την κουλτούρα του κάμπινγκ που είναι και λίγο μποέμ και ροκ, ήταν και παραμένει κέντρο για το kite surfing, έχει ένα ήπιο τοπίο. Σού επιτρέπει να ζήσεις το ελληνικό Καλοκαίρι που αποτελεί και αντικείμενο συζήτησης σήμερα. 

Και διάσπαρτες ή εν σειρά στο νησί πανέμορφες και πανάκριβες, αξίας εκατομμυρίων ευρώ, παραθεριστικές κατοικίες υψηλότατων προδιαγραφών ενταγμένες στο τοπίο με απίθανο τρόπο...

Η Αντίπαρος είναι ένα ενδιαφέρον πεδίο για να αναπτυχθεί κάτι αρχιτεκτονικά, θα το ονόμαζα όπως έκανα και από τότε, “σύγχρονη κυκλαδική αρχιτεκτονική”. Επειδή η αρχιτεκτονική ιστορία του νησιού είναι αρκετά περιορισμένη, πέραν του ενετικού κάστρου που είναι στο κέντρο της πόλης, αυτό άνοιγε ένα πεδίο για να αναπτυχθεί μια καινούργια πτυχή της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής. Από την αρχή ήθελα να κάνω μεγάλα σπίτια σε μεγάλα οικόπεδα. Επειδή δεν υπήρχε υποδομή τότε για μεγάλα ξενοδοχεία, αυτό που έκανα προσέφερε μια εναλλακτική λύση.

Σε όλη την διαδρομή από έναν εξαιρετικό ασφαλτόδρομο ένα δασωμένο ομαλό τοπίο με διάσπαρτες ακριβές κατοικίες και πετρόχτιστες καλοδουλεμένες μάντρες εκατοντάδων μέτρων να τις περικλείουν. Έργα της τελευταίας 25ετίας... 

Ξεκινήσαμε με νέους αρχιτέκτονες, η πρώτη ήταν η Λιβανέζα αρχιτέκτων Tala Mikdashi που εργαζόταν τότε στο Παρίσι μαζί με τον Ρέντσο Πιάνο, μαζί με τους Deca architecture, δηλαδή τον Αλέξανδρο Βαϊτση και τον Κάρλος Λοπερενα, από την αρχή συνεργαζόμουν με τον Θωμά Δοξιάδη, σε landscape architecture. Ήμασταν τότε 29 με 30 χρονών και το κάναμε από κέφι, δεν μας φαινόταν ότι κάναμε δουλειά. Σχεδιάσαμε τα πρώτα εφτά σπίτια με την ιδέα να έρθουν φίλοι και να γίνει σιγά-σιγά στο νησί μια παρέα. Η κατάσταση εξελίχθηκε και η παρέα μεγάλωσε αρκετά: έφτασε γύρω στα 54 σπίτια που καλύπτουν μια έκταση 1.300 στρεμμάτων».

Ο Τομ Χανκς έφτιαξε το σπίτι του στο νησί το 2002 και φέρνει και τους διάσημους φίλους του από το Χόλυγουντ. Το 2023 φιλοξενήθηκε εκεί και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα.

Έτσι τελικά το νησί απέκτησε κοινότητα, ταυτότητα και διάσημους παραθεριστές ακόμα και από το Hollywood. Το 2021, η Αντίπαρος απέκτησε το πρώτο 5 αστέρων ξενοδοχείο του νησιού, το The Rooster, της Αθανασίας Κομνηνού. Το 2024, η σκυτάλη του Beach House Αntiparos πέρασε στην Αθανασία Κομνηνού, η οποία το ανανέωσε συνολικά προσθέτοντας και το «The» στον τίτλο του.

Τα τελευταία 25 χρόνια, η Αντίπαρος έχει καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς για τον ποιοτικό τουρισμό κατοικίας στην Ελλάδα. Αποτελεί ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό αποτύπωμα που πολλές κατοικίες είναι πολλαπλά βραβευμένες. Συνολικά υπάρχουν 150 κατοικίες υψηλής ποιότητας, που διαμορφώνουν τη σύγχρονη ταυτότητα της Αντιπάρου.

ΠΗΓΕΣ: LifeStyleOptionsiefimerida.gr, Protothema.gr, Newmoney.gr

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το σχόλιο του Γιώργου Γλυνού στο στο Facebook του ΕΝΑΝΔΡΩ γιατί ταυτιζόμαστε με τα συμπεράσματα του. Άλλωστε ο σκοπός του άρθρου του Εν Άνδρω ήταν να οδηγήσει σε αυτά τα συμπεράσματα. Κάτι που με το σχόλιο του αναγνώστη επετεύχθη πλήρως - ΕΝΑΝΔΡΩ 

Αντίπαρος. Οικία Κρατήρας...

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΛΙΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ Γ. ΓΛΥΝΟΥ
 
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Μερικά συμπεράσματα.
 
Α) Στην Αντίπαρο η ανάπτυξη ήταν εξωγενής. Ήρθαν άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με το νησί, επένδυσαν, έφεραν φρέσκες ιδέες και μέσα σε 25 χρόνια το έβαλαν μπροστά.
Β) Οι ντόπιοι στην Αντίπαρο καλωσόρισαν το εξωτερικό κεφάλαιο. Δεν το είδαν ως απειλή, δεν το πολέμησαν.
Γ) Στην Αντίπαρο προστάτεψαν το περιβάλλον και φρόντισαν η ποιότητα των κατασκευών να είναι υψηλή.
Δ) Στην άνυδρη Αντίπαρο κατάφεραν να λύσουν το θέμα του νερού, όπως φαίνεται από τις πισίνες στις φωτογραφίες του άρθρου.
Ε) Στην Αντίπαρο στόχευσαν στον ποιοτικό τουρισμό. Δεν επένδυσαν στον μικρομεσαίο Έλληνα με το περιορισμένο εισόδημα.
 
Στην πραγματικότητα της Άνδρου τώρα.
 
Α) Οι ντόπιοι είμαστε εχθρικοί προς τον τουρίστα.
Β) Βλέπουμε τους τουρίστες σαν κάτι ενοχλητικό και ελπίζουμε να φύγουν για να γυρίσουμε στην ηρεμία μας.
Γ) Στην Άνδρο, ό,τι χτίζεται έχει τη λογική της δεκαετίας του ’90.
Δ) Με εξαίρεση τον Αυγουστίνο, που έχει καταγωγή από την Άνδρο αλλά ζει χρόνια στο εξωτερικό, δεν γνωρίζω μη Ανδριώτες, που να έχουν επενδύσει σοβαρά στο νησί σε κάτι ποιοτικό. Και αυτός, ας μην ξεχνάμε, συνάντησε αντιδράσεις. Άρα, όχι μόνο είμαστε αφιλόξενοι προς τους τουρίστες, είμαστε αφιλόξενοι και προς τους επενδυτές.
Ε) Το αφήγημα ότι οι εφοπλιστές δεν θέλουν την ανάπτυξη είναι ένας τοπικός μύθος. Δεν βασίζεται πουθενά. Είναι απλώς ο τρόπος να δικαιολογούμε στον εαυτό μας γιατί έχουμε μείνει πίσω.
 
Δυστυχώς, αν κρίνουμε από τη στάση μας, ελπίδα ΔΕΝ υπάρχει. Το νησί είναι εγκλωβισμένο σε μια νοοτροπία που δεν θέλει να αλλάξει. Και γι’ αυτό, σε μεγάλο βαθμό, δεν ευθύνεται η εκάστοτε δημοτική αρχή, αλλά οι ίδιοι οι κάτοικοι. Όσο συνεχίζουμε να ζούμε στον μικρόκοσμό μας, τόσο θα βλέπουμε την Αντίπαρο, την Τήνο και την Κύθνο να προχωρούν, κι εμείς να μένουμε πίσω.

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

  1. Σχολιάζετε ως επισκέπτης.
Attachments (0 / 3)
Share Your Location
There are no comments posted here yet