Οι γονείς και τα παιδιά του Κορθίου μιλούν για όλους τους νησιώτες
Του Κυριάκου Αθ. Θωμά
Η θεωρητική αναγνώριση της νησιωτικότητας αποκτά αξία μόνο όταν μεταφράζεται σε πράξη. Η πρόσφατη κινητοποίηση των γονέων και των μαθητών του Γυμνασίου – Λυκείου Κορθίου στην Άνδρο, λόγω των σοβαρών ελλείψεων καθηγητών ακόμη και στα μέσα Νοεμβρίου, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του τι σημαίνει έλλειψη εφαρμοσμένης νησιωτικής πολιτικής.
Προκηρύσσονται θέσεις εκπαιδευτικών, αλλά δεν καλύπτονται. Προκηρύσσονται θέσεις γιατρών, αλλά δεν έρχονται. Η Πολιτεία, παρά τις εξαγγελίες και τις καλές προθέσεις, δεν λαμβάνει υπόψη τις ειδικές συνθήκες των νησιών: τη δυσκολία εύρεσης στέγης, τα υψηλά ενοίκια, το κόστος διαβίωσης και τις δυσκολίες μετακίνησης από και προς την ηπειρωτική χώρα.
Χωρίς ουσιαστικά κίνητρα παραμονής και στελέχωσης σε κρίσιμους τομείς – εκπαίδευση, υγεία, δημόσιες υπηρεσίες – οι νησιωτικές κοινωνίες οδηγούνται σταδιακά σε μαρασμό. Και ενώ το πρόβλημα είναι υπαρκτό και γνωστό, η τοπική αυτοδιοίκηση στην Άνδρο, αντί να πρωτοστατεί στη διεκδίκηση λύσεων, επιλέγει συχνά την επικοινωνιακή διαχείριση και την αυτάρεσκη αυτάρκεια, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.
Η περίπτωση του Δήμου Άνδρου είναι χαρακτηριστική. Ενώ οι γονείς και τα παιδιά του Κορθίου αγωνίζονται για το αυτονόητο — να έχουν καθηγητές στα σχολεία τους — η δημοτική διοίκηση απορρίπτει προτάσεις για κοινή δράση και πίεση προς την κεντρική διοίκηση, περιοριζόμενη σε επιφανειακές ανακοινώσεις. Έργα βιτρίνας και επικοινωνιακές φωτογραφίες δεν μπορούν να κρύψουν το έλλειμμα κοινωνικής ευαισθησίας και πραγματικής επαφής με την τοπική κοινωνία.
Όταν τα σχολεία μένουν χωρίς καθηγητές και το Κέντρο Υγείας χωρίς γιατρούς, δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως «μεγάλο έργο» η αντικατάσταση μιας σκουριασμένης σωλήνας. Η κοινωνία δεν μπορεί να ζει σε μια εικονική πραγματικότητα, την ώρα που τα παιδιά της στερούνται βασικά δικαιώματα.
Η κοινωνία μπροστά
Η ουσία της νησιωτικότητας δεν βρίσκεται στα κείμενα στρατηγικής και στις ευρωπαϊκές διακηρύξεις, αλλά στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Εκεί δοκιμάζεται η πολιτική βούληση, η κοινωνική ευθύνη και η αληθινή αγάπη για τον τόπο. Η αντίδραση των γονέων και των μαθητών στο Κόρθι δείχνει τον δρόμο: η κοινωνία δεν μένει σιωπηλή. Όταν οι θεσμοί αδρανούν, οι πολίτες παίρνουν τη σκυτάλη — υπερασπίζονται το δικαίωμα των παιδιών τους στη μόρφωση και στο μέλλον.
Αυτός ο αγώνας είναι η ουσία της νησιωτικότητας: η συλλογική δύναμη μιας κοινότητας που αρνείται να αποδεχθεί την αδικία ως κανονικότητα. Η Ελλάδα, με το μοναδικό της νησιωτικό δυναμικό, μπορεί και πρέπει να γίνει η ηγέτιδα φωνή της νησιωτικότητας στην Ευρώπη του 21ου αιώνα.
Όμως, για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να αποδείξουμε — εδώ, στα δικά μας νησιά — ότι την εφαρμόζουμε στην πράξη, με ευαισθησία, σχέδιο και σεβασμό προς τις ανάγκες των ανθρώπων που κρατούν ζωντανή τη νησιωτική Ελλάδα.
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
-
Σχόλια (3)
- Πρώτα τα παλαιότερα
- Πρώτα τα νεώτερα
Η διοίκηση εδώ και χρόνια στέλνει τα παιδιά της σε σχολεία των Αθηνών.
Ξυπνήστε επιτέλους από την υποκρισία που σας ταιζουν.
Οτι ακριβώς συμβαίνει και με τους γιατρούς, παρατηρείται και στην εκπαιδευτική κοινότητα. Από τη στιγμή που προκηρύσσονται μεν θέσεις για δασκάλους και καθηγητές, αλλά δεν υπάρχει κανένα απολύτως κίνητρο ώστε να καλυφθούν οι θέσεις αυτές, δεν πρόκειται να έρθει κανείς. Με τεράστια έλλειψη σε διαθέσιμα διαμερίσματα, με ελάχιστη επιπλέον μοριοδότηση, καθώς επίσης και καμία διαφοροποίηση ως προς το μισθολογικό κομμάτι κάποιου που θα επιλέξει ενα νησί, όπως η Ανδρος σε σχέση με μια προσφερόμενη αντίστοιχη θέση σε περιοχή της ηπειρωτικής χώρας, γιατί να προτιμήσει κάποιος να διδάξει εδώ? Αν φρόντιζε ο υπουργείο παιδείας να συνεργαστεί με τον εκάστοτε Δήμο στα νησιά για την κάλυψη τουλάχιστον του στςγαστικού ζητήματος, ίσως υπήρχε ενδιαφέρον από μερίδα εκπαιδευτικών που θα επέλεγε τα νησιά. Αν το υπουργείο μοριοδοτούσε με διπλά μόρια την κάθε σχολική χρονιά στα νησιά, θα ήταν κίνητρο για κάποιους να επιλέξουν έστω για ένα ή δύο χρόνια ένα νησί, όπως η Ανδρος. Με μηδενικά σχεδόν κινητρα όμως, δεν μπορεί κανείς να επιλέξει μια μικρή κοινωνία όπως ένα νησί, ασχέτως του αν αυτό βρίσκεται κοντά στην ηπειρωτική χώρα ή οχι. Η σημερινή δημοτική αρχή θα μπορούσε να αξιοποιήσει κάποιες κτιριακές υποδομές της και με μετατροπή τους σε χώρους κατοικιών να φιλοξενει δωρεάν δασκάλους ή/και καθηγητές ως κινητρο επιλογής του νησιού.
Είχε στο Γαύριο 2 κτήρια να φιλοξενήσουν ότι ειδικότητα θέλαμε κάποτε ,το ένα το γκρέμισε ο κύριος που γράφει το άρθρο δήθεν να γίνει δημαρχείο και το άλλο η νέα παράταξη του επέλεξε να το κάνει πολιτιστικό κέντρο. Αυτά ειναι τα μυαλά μας μηδέν πρακτικότητα μόνο θεωρία.⁹
