Εν Άνδρω

Γράφει ο Νίκος Βατόπουλος

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

  

«Η μνήμη της σιωπής»: περιδιάβαση σ' ένα σιωπηλό αρχοντικό στα Λάμυρα...  

Με μια βαθιά ανατομία σε αυτό που αιωρείται ανάμεσα στον χρόνο και τον χώρο, ο Γιώργος Σαλταφέρος παρουσιάζει νέα ενότητα έργων του με τίτλο «Η μνήμη της σιωπής». Η έκθεση στην αίθουσα τέχνης Genesis του Γιώργου Τζάνερη (έως 11/10) ιστορεί με έναν αφηγηματικό βουβό παφλασμό την περιδιάβαση μέσα σε ένα σιωπηλό αρχοντικό.

Είναι έργα μιας χειρονομίας, ισότιμα εικαστικής και φιλοσοφικής, καθώς όπως λέει ο ίδιος, «κάθε φορά που ξεκινώ μια καινούργια ζωγραφική σειρά αισθάνομαι το ίδιο δέος, αν θα μπορέσω να αποδώσω αυτό που βασανίζει τη σκέψη μου».

Εν προκειμένω, η αφηγηματική δύναμη των έργων, ο βιωματικός καθώς και ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας όπως και η ανασκαφή στον εσωτερικό χώρο (διαδικασία με έντονο συμβολισμό και συνειρμική δύναμη) ορίζουν την ανάγνωση ενός μισοφωτισμένου κόσμου.

Χρησιμοποιώντας ως θέμα και ως έμπνευση το σπηλαιώδες εσωτερικό ενός εγκαταλελειμμένου αρχοντικού στα Λάμυρα της Άνδρου, ο Γιώργος Σαλταφέρος επιχειρεί μια συνομιλία με το λανθάνον και το άρρητο σε συνθήκες μετέωρου χρόνου. Η επίδραση της ερείπωσης και του ίχνους στη διαδικασία της ζωγραφικής του οργανώνει ένα κλίμα χαρακτηριστικό της έως τώρα διαδρομής του μέσα από σπουδές ψευδαισθητικού ρεαλισμού.

«Ζωγραφίζω περισσότερο τις μικρές καθημερινές συγκινήσεις μου και αισθάνομαι μια ωριμότητα και συνέπεια ως προς αυτό», λέει ο ίδιος. «Όταν επέστρεψα στην Άνδρο πριν από επτά χρόνια ήξερα ότι είχε έρθει η στιγμή να ξεκινήσω μια καινούργια ζωγραφική ανάγνωσή της».

Γιώργος Σαλταφέρος: "Η δική μου Τοσκάνη, η κοιλάδα του Κορθίου με φόντο το γαλάζιο του Αιγαίου..." 

Ανδριώτης στην καταγωγή, με πολυετή παραμονή στην Ελβετία (1999-2006), ο Σαλταφέρος καλλιεργεί έναν ιδιότυπο πατριωτισμό. Η αγάπη του για την Άνδρο προεκτείνεται πέραν των προσωπικών αναφορών του και αγκαλιάζει τον τόπο με μια αίσθηση καθολική και στοχαστική.

«Η θεματογραφία είναι συνήθως αυτοβιογραφική», λέει. «Δεν είναι όμως πάντα από τον συγκεκριμένο χωροχρόνο. Όπως ας πούμε οι αντανακλάσεις από τις πηγές της Βέρνης που τις ζωγράφισα είκοσι χρόνια αργότερα από όταν τις παρατηρούσα. Το νερό με γοητεύει πάντα. Αυτή τη φορά από άλλη οπτική γωνία και σε σχέση με την έντονη κλιματική αλλαγή. Κάτι που με απασχολεί έντονα και με τρομάζει.

Το τοπίο της Άνδρου, του δικού μου μικρόκοσμου αλλάζει τρομακτικά με τη λειψυδρία. Αυτό που για μένα ήταν ποιότητα του τοπίου χάνεται καθημερινά. Από πέρυσι μέχρι φέτος τα μισά δέντρα του κήπου μου αργοπεθαίνουν. Αυτό με απασχολεί. Η δική μου Τοσκάνη, η κοιλάδα του Κορθίου, με φόντο το γαλάζιο του Αιγαίου αλλάζει μορφή. Τα κυπαρίσσια που τόσο αγαπώ διάσπαρτα στις πλαγιές αφήνουν τις ελιές ολομόναχες».

Περιδιάβαση σε ένα εγκαταλελειμμένο αρχοντικό στα Λάμυρα...

Με τη νέα ενότητα των έργων του, ο Γιώργος Σαλταφέρος προσεγγίζει την Άνδρο από μια οδό περισσότερο κρυπτική και συμβολική, σαν πύλη σε ένα τοπίο σιωπής. «Η έμπνευσή μου ωστόσο ταλαντεύεται», λέει. «Έχω τη διάθεση να συνεχίσω τα εσωτερικά, με αντικείμενα – μάρτυρες άλλων καιρών αλλά και να συνεχίσω πάνω στα τοπία με νερό όπου αυτό υπάρχει… Οράματα που νιώθω ότι πρέπει να διασώσω».