Εν Άνδρω

Γράφει ο Ι.Π. - Άλκης

(Άλλη μια αλληγορική ιστορία του Ι.Π. - Άλκη. Μετά τις νεανικές αναφορές και μια για την τρίτη ηλικία. Μιας και αυτή η εποχή της πανδημίας αναφέρεται λόγω εμβολιασμών σε αυτή την ξεχωριστή ηλικία που κατάφερε κι επιβίωσε επί μακρόν κι είναι εδώ για να τα καταφέρει να πάει μακρύτερα. Όμως το ερώτημα είναι: με τι όρους θα πάει μακρύτερα; Πάνω σε αυτό αναφέρεται η παρακάτω ιστοριούλα που έχει ως αναφορά μια Άνδρο της τρίτης ηλικίας και ένα νησί πιο κοσμοπολίτικο, που οι κάτοικοι του στοχάζονται τη ζωή με τρόπο πιο οικουμενικό και συνάμα πιο προσωπικό. Τώρα με τον χιονιά στην εξώθυρα σας μια καλή ιστορία για μοντέρνες γιαγιάδες βοηθά την μέρα σας. Χαρείτε την - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)

        Σήμερα, σκεφτήκαμε να κάνουμε μια διαδρομή που είχα κάνει μόνος πριν από πολλά χρόνια, ξεκινώντας από το Μπατσί και καταλήγοντας  στην Χώρα. Αλλά μετά την Σταυροπέδα  συνέχισα ευθεία  και έστριψα από Ζαγανιάρη.  Όλα καλά μέχρι εκεί, διότι σε κάποιο σημείο γινόταν έργα και συνέχισα από παράδρομους, μέσα από αυλές, γύρω από κοτέτσια, ανοίγοντας συρματοπλέγματα, κλπ. Βέβαια κάποτε έφτασα στην χώρα, αλλά από την αγωνία δεν ευχαριστήθηκα την διαδρομή και τους οικισμούς και τις  … αυλές που περνούσα. 

     Αυτή τη φορά όλα κυλούσαν ομαλά. Η παρέα σχολίαζε τα πάντα και η διαδρομή μας  έφερε στα  Φάλικα. Εκεί σταματήσαμε στην Εκκλησία και έψαξα να βρω κάποιον να μας πει κάτι για το χωριό του.  Ψυχή πουθενά. Προχωρήσαμε προς ένα σπίτι που είδαμε μια κίνηση. Ήταν ένα κύριος που έβγαζε βόλτα ένα μικρούτσικο σκυλάκι μπεζ με μια μαύρη βούλα στην δεξιά πλευρά του. Τον ρωτήσαμε σχετικά και μας υπέδειξε να προχωρήσουμε προς την ρεματιά. Εκεί θα βρούμε ένα σπιτάκι που μένουν τρείς γυναίκες που ήρθαν πριν από 9 χρόνια και έγιναν μόνιμοι κάτοικοι. Ήταν μια Ελληνίδα που μιλούσε Γερμανικά και Αγγλικά, η δεύτερη ήταν Γερμανίδα που μιλούσε και ελληνικά και αγγλικά και η τρίτη ήταν Τσέχα που μιλούσε και γερμανικά.

         Με λίγο ψάξιμο βρήκαμε το σπίτι.  Ήταν σαν να βγήκε από παραμύθι. Πεντακάθαρο και φρεσκοβαμμένο. Η αυλή σε ένα μεγάλο μέρος είχε φυτεμένα διάφορα ζαρζαβατικά και κοντά στο σπίτι διάφορα λουλούδια. Είχε μια βερικοκιά, μια λεμονιά , μια αχλαδιά και δύο συκιές.  Με το που ανοίξαμε την αυλόπορτα, βγήκε μία και μας καλωσόρισε. Της είπαμε ότι θέλαμε να μας πει μερικές πληροφορίες για το χωριό της και κάτι γι' αυτές. Μας απάντησε ότι ευχαρίστως θα μας ενημερώσει, όσο μπορεί, γιατί και αυτή και οι 2 φίλες της έχουν ανάγκη από συντροφιά και κουβέντα. Βγήκαν και οι άλλες 2 και μια ακόμη που ήταν ντόπια που τις έκανε επίσκεψη.

 Η Έλενα, η Γκισέλα η Γερμανίδα και η Χείμνταλ η Τσέχα. Όλες ήταν πάνω από τα -όντα .   

    Από ότι μας είπαν (παίζοντας το σπασμένο τηλέφωνο μεταξύ τους) και οι 3 ήταν μορφωμένες , φανατικές ελληνολάτρισσες.  Τους άρεσαν οι φιλοσοφικές συζητήσεις και το διάβασμα. Στην παρέα είχαμε τον Ν.Ν. γεωπόνο πολυταξιδεμένο με την Daw Chemical, έναν δικηγόρο και ένα φιλόλογο καθηγητή. Όταν άναψε η κουβέντα, η Χέιμνταλ  (η ψηλή) έβαλε το θέμα το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς οι Έλληνες τα γηρατειά. Ήταν από πλευράς τους πολυσυζητημένο θέμα από ότι καταλάβαμε. Η Έλενα (με το λάπτοπ)  ζήτησε να μας πει πως το αντιμετωπίζουνε αυτές ύστερα από πολλές ολονύκτιες συζητήσεις.  Η  Έλενα άρχισε με την συμμετοχή και των άλλων. Λίγο πολύ μας είπε τα εξής  που εμείς ακούγοντάς τα "αγαθιάσαμε".

      "Το ξέρεις καλύτερα από μένα θεέ μου, ότι γερνώ και ότι μια  ημέρα θα είμαι γριά. Φύλαξέ με να μην γίνω φλύαρη και να μη  φαντάζομαι ότι είμαι υποχρεωμένη να δώσω την γνώμη μου σε κάθε πράγμα και σε κάθε περίστασή. Φύλαξέ με να μην έχω επιθυμία να τακτοποιώ τις υποθέσεις όλου του κόσμου.  Απάλλαξε το μυαλό μου από τη μικρολογία, δώσε μου φτερά να πετώ προς το ορθό."

Η Heimdall συνέχισε:

        Dejte mi milost trpělivě naslouchat ostatním, kteří mi říkají jejich situaci. Zavřete ústa, když začnu mluvit o svých vlastních utrpeních a mých vlastních bolestech, které den za dnem rostou. Pomozte mi stát se lepším a jednodušším, jak stárnu. Dejte mi nesrovnatelnou lekci, která mě naučí, že nejsem neomylný. Udělej mě něžným a milým. dnes je velmi pěkný den

      "Δώσε μου την χάρι ν’ ακούω, υπομονητικά, τους άλλους να μου ιστορούν τα παθήματά τους. Κλείνε μου το στόμα όταν αρχίζω να μιλώ για τα δικά μου παθήματα και τις δικές μου στενοχώριες, που μεγαλώνουν μέρα με την ημέρα. Βοήθησέ με να γίνομαι πιο καλή και απλή όσο γερνώ.  Δώσε μου το απαράμιλλο μάθημα που θα μου μάθει πως δεν είμαι αλάνθαστη. Κάνε με πράα και αξιαγάπητη."

Και η Gisela ολοκλήρωσε:

        Přiměj mě k rozumu, ale ne mrzutý. Sloužit všem, ale ne s „Nemám budoucnost“. Získal jsem tolik zkušeností a znalostí, že by bylo nefér, kdybych je nemohl zpřístupnit ostatním. Ale, můj pane, chtěl jsem, aby kolem mě umírali někteří přátelé. „

       "Κάνε με μυαλωμένη, αλλά όχι σκυθρωπή. Να υπηρετώ όλους, αλλά όχι με το "δεν με μέλλει". Απέκτησα τόση πείρα και γνώσι, που θα 'ταν άδικο να μην μπορώ να τις διαθέσω για τους άλλους. Αλλά , Κύριέ μου, θα 'θελα μερικούς φίλους πεθαίνοντας, ολόγυρά μου. ‘’

        Όταν τέλειωσε εμείς κάναμε ώρα να συνέλθουμε. Μας κέρασαν τσίπουρο σε μεγάλο ποτήρι, ξηρά σύκα από την παραγωγή τους και δροσερό νερό από μια πηγή πού ήταν σχετικά κοντά τους. Τις ευχαριστήσαμε για όλα, και φύγαμε με σκυμμένο κεφάλι γιατί οι θέσεις και απόψεις τους σε όλα τα θέματα ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε ..Φτάσαμε στην χώρα πεινασμένοι. Φάγαμε στο εστιατόριο της πλατείας με το καινούργιο πλατάνι.   Ήπιαμε και το καφεδάκι μας και δρόμο για τις ‘’γωνιές’’   μας.                                                                                                                                       

    11/2/2021