Του Διαμαντή Μπασαντή "Μάνα θα πάω στα καράβια" έγραψε ο Νίκος Καββαδίας σε άλλες δύσκολες εποχές. Πατέρα θα πάω στα καράβια είπε και η Μαρία από την Άρνη. Και βρέθηκε στο Superferry II... (Φωτ. Εν Άνδρω).   Απομεσήμερο Σαββάτου στη γέφυρα του Superferry II. Απαγορευτικό. Το πλοίο δεμένο με καμιά 15αριά κάβους και φουνταρισμένες και τις δύο άγκυρες. Η ταχύτητα του ανέμου στο λιμάνι 8 μποφόρ. Ο καιρός συνεχίζει να φρεσκάρει. Πίνουμε καφέ με τον καπετάν Τάσο. Σε μια γωνιά της γέφυρας μια νέα κοπέλα μας κοιτά με γελαστό πρόσωπο και φωτεινά μάτια. Την κοιτώ ξαφνιασμένος…

Του Διαμαντή Μπασαντή Απόβραδο 24/1/19. Η αφρικάνικη σκόνη έχει απλώσει πάνω από το Αιγαίο. Ο ουρανός με σύννεφα, που αφήνουν που και που τις ακτίνες του ήλιου να φωτίζουν την σκονισμένη ατμόσφαιρα. Σε μια αναλαμπή η Γυάρος με τον ήλιο από πάνω της λουσμένη και το περίεργο κίτρινο φως της σκόνης. Εικόνα αποκάλυψης. Εικόνα μεταφυσική. Εικόνα ελπίδας: σαν ξημέρωμα μέσα από το σκοτάδι. Κι όμως είναι εικόνα μιας δύσης παράξενης. Είναι η σκόνη, είναι η ώρα, είναι ο ήλιος και τα σύννεφα, είναι το Αιγαίο κι όλα μοιάζουν εξώκοσμα... (φωτ. Χαρίδημος).

 Το Εν Άνδρω δεν είναι δυνατόν να μην σας δώσει εικόνα της κοινωνίας της Άνδρου την μέρα των Χριστογέννων. Με την βοήθεια, λοιπόν, των συνεργατών μας κάναμε μια βόλτα στο Κόρθι. Η αλήθεια είναι πως ξεκινήσαμε για το Γαύριο, αλλά ο ένας συνεργάτης δεν βγήκε από το σπίτι του μιας και το Γαύριο ήταν από το πρωί σχεδόν κλειστό. Ο άλλος έκανε μια βόλτα στο Κόρθι για φαγητό. Ευτυχώς ήταν ανοικτά το Sea Satin γιατί μπορεί και να έμενε... νηστικός! Ο Όρμος ήταν... παντέρημος!!! Μιλάμε για "κατάσταση πολιορκίας" στην Άνδρο και στο Κόρθι... (φωτ. Χαρίδημος).

Του Διαμαντή Μπασαντή Απομεσήμερο Χριστουγέννων και ο δρόμος με φέρνει στο έρημο λιμάνι της Ραφήνας. Βλέπω το μοναχικό Superferry και ο νους ταξιδεύει χρόνια πίσω κι ο στίχος ενός τραγουδιοιύ έρχεται στο νου: "Χρόνια βλέπω στο λιμάνι πλοία που σαλπάρουνε. Κι όπως τα κοιτάζω λέω: Θέ μου ας με παρουνε...". Ήταν ένα παλιό λαϊκό τραγούδι του Μίμη Πλέσσα σε στίχους Δασκαλάκου που τραγούδησε το 1969 ο Στράτος Διονυσίου. Πήγαινα με το ναυτικό πατέρα μου στον Πειραιά. Δούλευε βατσιμάνης στο στενό της Σαλαμίνας και με έπαιρνε, παιδάκι, μαζί του. Ακόμα θυμάμαι τα δεκάδες πλοία αρόδο και από κάποιο παραλιακό καφέ στο Ικόνιο το τραγούδι του Διονυσίου...  (φωτ. Εν Άνδρω).

Του Διαμαντή Μπασαντή Σαββατόβραδο στην Ραφήνα. Το Superferry επιστρέφει. Το βλέπεις και νοιώθεις την επιθυμία να το περιμένεις. Μα το δεις να δένει. Και μαζί του να δένει και κάτι από την Άνδρο στη Ραφήνα. Ίσως γιατί τα πλοία της γραμμής μεταφέρουν καθημερινά και κάτι από την ψυχή των νησιών που πέρασαν στα λιμάνια που καταλήγουν. Στο συγκεκριμένο πλοίο βοηθά πως οι περισσότεροι στο πλήρωμα είναι ανδριώτες. Όμως, πέρα από αυτό, το κάθε νησί πάει κι έρχεται μέσα από τα πλοία του. Αυτά είναι οι δρόμοι και αυτά μεταφέρουν τη ζωή του…

Του Διαμαντή Μπασαντή Ακόμα μια φορά κλείνει ο κύκλος γύρω από αυτή την επέτειο που φαντάζει πια τόσο παράξενη. Ακόμα μια φορά η 17η του Νοέμβρη κυκλώνει τη ζωή μας. Με παλιά συνθήματα. Με παρελθόντα αιτήματα. Κι εμείς ανάμεσα στην αδιαφορία και στις συμβάσεις, ανάμεσα στην νοσταλγία και στην προσμονή, βλέπουμε βουβοί τη ζωή μας να περνά φευγαλέα στην άκρη μιας οθόνης. Πόσο λίγο έχουν μελετηθεί τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Ίσως τυχαία. Ίσως σκόπιμα. Κι όμως πάνε 5 δεκαετίες από τις μέρες που νομίζαμε πως όλα θα άλλαζαν...

Σαν τις παλιές καρτ-ποστάλ η φωτογραφία με τα αεροπλάνα στην πίστα και στον ουρανό από το αεροδρόμιο της Στουτγάρδης (φωτ. Γ. Μουστάκας) Την  πρώτη φορά βρήκα δύο πρωινές φωτογραφίες από το αεροδρόμιο της Στουτγάρδης στα εισερχόμενα του Εν Άνδρω. Κι ένα σημείωμα: «από την Στουτγάρδη με την σκέψη μου στην Άνδρο». Ήταν μια μικρή έκπληξη. Κάποιος ανδριώτης που έστειλε δύο φωτογραφίες και την μνήμη του για την Άνδρο σκέφτηκα. Χαμογέλασα. Κι έστειλα χαιρετισμούς.

 Φθινοπωρινό πρωινό. Προσκεκλημένοι σε βαφτίσια. Δεν συνηθίζουμε να κάνουμε θέμα - παρά μόνο όταν υπάρχει λόγος - κοινωνικά θέματα. Όμως ως Έλληνες κάνουμε και τις εξαιρέσεις μας. Στην Ελλάδα ως γνωστόν πρώτα φτιάχνουμε τις εξαιρέσεις και μετά τους κανόνες! Εμείς αποδεχτήκαμε τους κανόνες. Και μετά κάναμε και μερικές εξαιρέσεις! Μια εξαίρεση είναι και τα βαφτίσια της Ελισάβετ του Νειμποριού! Με την Ελισάβετ η φιλία μας ξεκινά στην αρχή του καλοκαιριού. Και οι εξαιρέσεις μας μόλις σήμερα! Στην φωτογραφία το όνομα της Ελισάβετ στην λαμπάδα που κράταγε ο μικρός Πανταζής. Διακρίνονται επίσης ο ένας παππούς και η νονά... (φωτ. Εν Άνδρω)... 

 Πέρασε κι έφυγε ξώφαλτσα από την Άνδρο ο μεσογειακός κυκλώνας "Ζορμπάς". Μάς έπιασε στις άκρες του: βροχή κι ομίχλη. Έπιασε ο αέρας επιλεκτικά τα πελάγη και ξανασταμάτησε τα καράβια. Και μας δυσκόλεψε την ζωή. Δυσκόλεψε τους επισκέπτες. Δυσκόλεψε τους επαγγελματίες. Τους αγωνιζόμενους. Όμως όσοι είμαστε στο νησί μας οι άκρες του μεσογειακού κυκλώνα μας έδωσαν απίστευτα σχήματα και χρώματα. Στην παραπάνω φωτογραφία πρωινό Κυριακής και ο όρμος του Κορθίου από το ύψος της Λαρδιάς είναι περικυκλωμένος από χαμηλά σύννεφα σε έναν υπέροχο χρωματισμό. Σχήματα και χρώματα που πιθανόν δεν έχετε ξαναδεί... (φωτ. Εν Άνδρω).