Εν Άνδρω

Επιμέλεια αφιερώματος: Διαμαντής Μπασαντής

Οι σκληρές αναμνήσεις εκείνης της νύχτας... (φωτ. σύνθεση Εν Άνδρω)

Μερικά πράγματα προκύπτουν μάλλον τυχαία. Όπως τυχαία προέκυψε η κατεύθυνση του εφετεινού αφιερώματος στο μεγάλο ναυάγιο του πλοίου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Μια φθινοπωρινή μέρα, καθώς καθόμουν με τον Πέτρο στο καφέ της Ευτυχίας, ένας κύριος γυρνά και λέει ευγενικά: «το αφιέρωμα στο ναυάγιο του πλοίου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ χρειάζεται μερικές προσθήκες...».

Μου συστήθηκε: ήταν ο Λεονάρδος Πέτσας. Ένας από τους διασωθέντες επιβάτες του μοιραίου ναυαγίου. Τον ρώτησα αν θα τον ενδιέφερε να καλύψει κι αυτός από την μεριά του τα γεγονότα εκείνης της μοιραίας νύχτας. Έτσι συμφωνήσαμε για ένα ακόμα αφιέρωμα τον Φεβρουάριο του 2017.

Δεν τον ξέχασα. Και δεν με ξέχασε. Έτσι στις αρχές Φλεβάρη κλείσαμε ραντεβού στο Γαύριο. Με περίμενε στην παραλία: σοβαρός κι ευγενικός. Καθίσαμε σε ένα γραφείο και τον άφησα να περιγράψει με λιτότητα τη βραδιά που το πλοίο με το οποίο ταξίδευε τυχαία ως επιβάτης μετράπηκε στον Κάβο Ντόρο σε κόλαση φωτιάς και θανάτου. Μια νύχτα της οποίας την έκταση της τραγωδίας, όπως είπε, συνειδητοποίησε μόνο το επόμενο πρωί. Ας παρακολουθήσουμε την δική του αφήγηση στα συμβάντα εκείνης της μοιραίας νύχτας… 

Κατά λάθος επιβάτης...

Το "Χρυσή Αυγή" στη Ραφήνα (αρχείο Α. Λαζαρή).

Στο “Χρυσή Αυγή” βρέθηκα επιβάτης χωρίς να το καταλάβω! Είχα πάει στη Ραφήνα για να στείλω κάτι πράγματα στην Αθήνα. Αλλά είχε τόσο χιόνι που δεν μπορούσαμε να φτάσουμε στην πόλη χωρίς αλυσίδες. Έτσι γύρισα πίσω στο λιμάνι. Δεν ήξερα τι να κάνω. Να γυρίσω πίσω στην Άνδρο ή να μείνω στη Ραφήνα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο. Καθόμουν με τον Ζαγοραίο και αναρωτιόμαστε: «να μπούμε ή να μην μπούμε»! Κάποια στιγμή μου λέει «μπαίνουμε»! Και μπήκαμε…

Ξαφνικά την ώρα που άρχισαν να σήκωνουν τον καταπέλτη αυτός μετανιώνει και πηδά έξω. Μου πετά τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και λέει: "βγάλε έξω το αυτοκίνητο στο Γαύριο". Είχε ένα φορτηγάκι με μοσχαράκια. Ασυναίσθητα πήρα τα κλειδιά κι έμεινα στο πλοίο!…

Το παράξενο της υπόθεσης είναι όμως πως αυτόν τον έδιναν αγνοούμενο, μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί, όταν πήρε ο ίδιος τηλέφωνο κι είπε πως δεν ταξίδεψε! Αντιθέτως, εμένα δεν με ανέφεραν καθόλου. Μέχρι που με έδωσαν κατ’ ευθείαν διασωθέντα!

Η κλίση

Ταξιδεύαμε κάνα δίωρο. Ήμουν στο σαλόνι. Βλέπαμε ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Ήταν ο  Θανάσης Θωμάς, ο Θεοχάρης Σπυριδάκης, ο Πολύκαρπος Χορευτής και ο Σίμος Λάβδας. Ήταν και οι οδηγοί των φορτηγών. Ξαφνικά το πλοίο παίρνει μια απότομη κλίση. Με του που είδαμε την κλίση ανησυχήσαμε. Κοιταχτήκαμε. Αναρωτηθήκαμε τι συμβαίνει. Κανείς δεν μας ειδοποίησε για κάτι. Ταξιδέψαμε με κλίση 45 μοιρών κανένα μισάωρο. Όλη αυτή την ώρα καθένας από εμάς έκανε ότι νόμιζε καλύτερο…

Ο Θανάσης Θωμάς

Ο Θανάσης Θωμάς με την μπλούζα του πληρώματος του "Άννα Λ." από το οποίο ξεμπάρκαρε για να επιβιβαστεί στο μοιραίο "Χρυσή Αυγή" (αρχείο οικ. Θωμά).

Ο Θωμάς, που ήταν δίπλα γυρνά ανήσυχος και λέει: «δεν πιστεύω να συμβεί κάτι κακό». Του απαντώ καθησυχαστικά: «έλα ρε δεν νομίζω…». Περνά ένα λεπτό και ξαναλέει: «ρε Λινάρδε τώρα τι γίνεται; Κρατάω και κάτι λεφτά. Να στα δώσω αν πάθω τίποτα να τα δώσεις στους δικούς μου…». Του απαντώ: «μα τώρα αυτά θα σκεφτόμαστε…». Το ξανασκέφτεται και λέει: «θα πάω στη γέφυρα». Του απαντώ: «εγώ δεν έρχομαι στη γέφυρα. Θα πάω έξω στη πρύμη…».

Και ο Θωμάς φεύγει. Παίρνει έναν εσωτερικό διάδρομο, γιατί ήξερε καλά το καράβι κι ανεβαίνει από μια σκάλα για την γέφυρα. Βλέπω την κατάσταση, αλλά δεν ακολουθώ τον Θωμά. Σκέφτομαι πως με την κλίση που έχει το καράβι αν πάθει κάτι θα εγκλωβιστώ στην σκάλα. Βγαίνω στην πρύμη. Εκεί ήταν ο Σπυριδάκης.

Ο Θωμάς όπως και ο Σπυριδάκης ήταν πλήρωμα στο πλοίο “Άννα Λ.”, που είχε δέσει στη Ραφήνα και είχαν ξεμπαρκάρει. Ανέβηκαν, λοιπόν, στο “Χρυσή Αυγή” για να γυρίσουν στην Άνδρο.

Ο Θεοχάρης Σπυριδάκης

Το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τον ηρωισμό του Θ. Σπυριδάκη και η φωτογραφία του (σύνθεση Εν Άνδρω - αρχείο οικ. Σπυριδάκη).

Από τη στιγμή που βγήκαμε έξω ο Χορευτής μας έδωσε και φορέσαμε σωσίβια. Για κανένα 20λεπτο ήμασταν στην πρύμη δίπλα-δίπλα με τον Σπυριδάκη. Κάποια στιγμή γυρνά ο Σπυριδάκης και μου λέει: «αυτή η γυναίκα με τα παιδιά είναι μέσα στο σαλόνι και δεν φοράνε και σωσίβιο. Πάμε μέσα να τους βοηθήσουμε». Του απαντώ: «Μεσ’ το σαλόνι τι να τα κάνουν τα σωσίβια; Να βγουν έξω να βάλουν». Ξαναλέει: «αυτή έξω δεν βγαίνει λέει πως θα κρυώσουν τα παιδιά»! Απαντώ: «Εγώ με αυτές τις συνθήκες μέσα δεν ξαναπάω. Μπορεί να εγκλωβιστούμε…». Γυρνά και ξαναλέει: «τότε θα  πάω εγώ μέσα να τους βάλω σωσίβια».

Σκύβω πιάνω από ένα κιβώτιο τρία σωσίβια και του τα δίνω. Τα παίρνει και μπαίνει μόνος στο σαλόνι. Μετά δύο λεπτά έγινε η έκρηξη, που τον βρήκε μέσα μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά της…

Η έκρηξη…

Το "Χρυσή Αυγή'. Βλέποντας το μπορεί κανείς να καταλάβει που έγινε η έκρηξη και γιατί το πάνω ντεκ της πρύμης ήταν ασφαλέστερο. 

Με το που γίνεται η έκρηξη το καράβι τινάζεται στον αέρα. Η έκρηξη έγινε από την μέση του πλοίου και εμπρός. Γιατί εκεί είχε τα βυτία με τα καύσιμα. Από την μέση και πίσω είχε φορτηγά. Αυτό το είχα δει κάποια στιγμή όταν κατέβηκα μια σκάλα που έβλεπε στο γκαράζ. Είχα δει πως τα βυτία ήταν μπροστά κι είχαν όλα πάει δεξιά όπου είχαν στριμωχτεί το ένα δίπλα στο άλλο στην μια μπάντα. Αντιθέτως, τα φορτηγά που ήταν πίσω ήταν στη θέση τους. Παντού μύριζε καύσιμα και οι οδηγοί φωνάζανε: «κινδυνεύουμε από έκρηξη μην ανάβετε τσιγάρο»…

Με το που είδα αυτή τη σκηνή γύρισα στο πάνω ντεκ της πρύμης και περίμενα να δω τι θα γίνει. Ξαφνικά – μισή ώρα περίπου αφότου είχαμε πάρει κλίση - ακούω ένα μπαμ κι αρχίζουν να φεύγουν διάφορα αντικείμενα πάνω από το καράβι. Όπως ήμουνα πιασμένος στα ρέλια τουμπάρω και πέφτω στη θάλασσα.

Κολυμπώντας προς το φως…

 

Το ρώσικο ωκεανογραφικό "ΣΑΜΠΥ ΡΑΜΠΑΤ" που έσωσε τους ναυαγούς του "Χρυσή Αυγή".

Με το που βρέθηκα στη θάλασσα ψάχτηκα να δω αν είμαι γερός ή αν έχω σπάσει τίποτα. Ήμουν εντάξει. Δίπλα έπλεε ένα αντικείμενο. Ήταν σιδερένιο. Το πιάνω, αλλά το άφησα. Όπως έπλεα βρέθηκε δίπλα ένα ξύλινο κιβώτιο. Το πιάνω. Το αφήνω κι αυτό γιατί σκέφτηκα πως μπορεί να με πάει μακριά και να μην με βρουν. Και τότε βλέπω ένα φως. Ήταν μια κουλούρα που την είχε πιάσει ο Αντώνης Κοκκίνης, ο τρίτος μηχανικός του πλοίου. Η κουλούρα ήταν από αυτές που είχε στα πλευρά του το πλοίο και είχε φως. Αποφάσισα να πάω προς τα εκεί γιατί σκέφτηκα πως κάποιοι βλέποντας το φως στη θάλασσα θα μας βρουν.

Κολυμπούσα – μια λέξη είναι αυτό γιατί τη μια στιγμή ήσουν στο κορυφή και την άλλη στο πάτο του κύματος. Έπλεα, λοιπόν, κι έβλεπα το καράβι να φλέγεται κάνοντας τον Κάβο Ντόρο μέρα!!! Κατάφερα κι έφτασα δίπλα στον Κοκκίνη. Εκεί κοντά ήταν κι ο Σίμος. Μου λένε και οι δύο: «να μαζευτούμε κοντά γιατί εκεί πέρα μακριά φαίνεται ένα φως που μεγαλώνει. Μάλλον πλοίο είναι». Όπως διαπιστώσαμε αργότερα ήταν το ρώσικο πλοίο που ερχόταν με ταχύτητα.

Το “Χρυσή Αυγή” μετά την έκρηξη προχώρησε μόνο του φεγγοβολώντας για λίγο. Μετά τουμπάρισε. Κι ξανάγινε σκοτάδι ο Κάβο Ντόρος. Όλη αυτή η περίεργη φωταψία του πλοίου που καιγότανε κράτησε κανένα 5λέπτο…

Από εκεί μέχρι να μας πιάσουν οι Ρώσοι πέρασε κανένα μισάωρο. Ο Σίμος νομίζει πως ήταν περισσότερο. Όμως δεν ήταν παραπάνω. Αν ήταν δεν θα αντέχαμε ούτε με σφαίρες. Ήταν τόση η παγωνιά. Ο Σίμος δεν τα θυμάται καλά γιατί έχασε τις αισθήσεις του. Στο τέλος αυτόν τον έσωσαν οι Ρώσοι, που έδεσαν έναν δικό τους με ένα σωσίβιο. Τον κατέβασαν στη θάλασσα κι αυτός έδεσε τον Σίμο και τον τραβήξανε επάνω. Όταν τον βρήκαν στην θάλασσα ήταν αναίσθητος. Ίσα-ίσα τον προλάβανε…

Το πλοίο δεν έδωσε SOS

Εδώ πρέπει να πούμε πως το “Χρυσή Αυγή” δεν έδωσε SOS και ότι η γέφυρα δεν ειδοποίησε ποτέ κι εμάς. Όταν πήρε την κλίση το πλοίο ο καπετάνιος αποφασίζει – όπως είδαμε μόνοι μας – να κάνει στροφή γυρνώντας για Κάρυστο. Με το που γυρνά μετριάζεται και η κλίση λόγω του αέρα. Όλοι είπαμε τότε πως θα σωθούμε.

Το SOS για το "Χρυση Αυγή" το έδωσε ένα άλλο πλοίο, που ειδοποίησε πως έβλεπε ένα καράβι να ταξιδεύει στον Κάβο Ντόρο με μεγάλη κλίση. Μετά την έκρηξη πάλι το άλλο πλοίο ξαναειδοποίησε λέγοντας πως το πλοίο που ταξίδευε με κλίση εξεράγη…

Ο Πολύκαρπος Χορευτής

 

Ο Πολύκαρπος Χορευτής φτιάχνει τα δίχτυα... (φωτ. οικ. Χορευτή).

Θυμάμαι πως με το που είδαμε την Κάρυστο και μειώθηκε λόγω του κόντρα άνεμου η κλίση ο Πολύκαρπος Χορευτής, που ήταν πλήρωμα άρχισε να λέει: «παιδιά γλυτώσαμε, γλυτώσαμε…». Και τότε έγινε η έκρηξη! Ο Πολύκαρπος ήταν από την αρχή στην πρύμη μαζί μας. Αυτός μας έδωσε τα σωσίβια που φορέσαμε. Όπως μάθαμε αργότερα ο Πολύκαρπος είχε την ατυχία να πηδήξει στη θάλασσα προς τα πίσω στην πρύμη. Όμως με την έκρηξη είχε ανοίξει ο καταπέλτης και κρεμόταν έξω. Έτσι ο Πολύκαρπος έπεσε πάνω στη σιδερένια πόρτα και σκοτώθηκε. Εγώ πήδηξα από το πλάι της πρύμης κι έπεσα στη θάλασσα. Αν είχα πηδήξει προς τα πίσω στην πρύμη μπορεί να είχα σκοτωθεί κι εγώ…

Οι σωστές αποφάσεις

Ο Λεονάρδος Πέτσας αφηγούμενος τα συμβάντα της μοιραίας νύχτας... (φωτ. Εν Άνδρω).

Από όλη αυτή την δύσκολη και τραγική ιστορία αυτό που αποκόμισα ήταν πως αν κάνεις σωστές ενέργειες και πάρεις σωστές αποφάσεις γλυτώνεις. Εγώ πήρα 2-3 αποφάσεις που με έσωσαν.

Η πρώτη ήταν πως όχι μόνο δεν ξεντύθηκα πριν πέσω στη θάλασσα, αλλά έβαλα και το κασκόλ μου σαν ζωνάρι γύρω από τη μέση πάνω από το μπουφάν. Και έκλεισα το μπουφάν με φερμουάρ μέχρι επάνω. Έτσι το νερό δεν έμπαινε ελεύθερο μέσα μου. Φορούσα ακόμα και την τραγιάσκα μου μέχρι το τέλος. Έτσι τα μόνα που πάγωσαν ήταν τα χέρια και το πρόσωπο. Δεν έβγαλα ούτε τα παπούτσια μου.

Ένα παιδί, ο Μπαρούς νομίζω από το Απροβάτου είχε γδυθεί και φορούσε μόνο το σωσίβιο. Στεκόταν λοιπόν πλάι στη τσιμινιέρα για να ζεσταίνεται. Εκεί τον βρήκε η έκρηξη και τον σκότωσε.

Η δεύτερη απόφαση ήταν πως δεν μπήκα μέσα στο πλοίο. Είχα ακούσει από τον συμπέθερο μου που ήταν καπετάνιος μια ιστορία για ένα πλοίο που ταξίδευε και στο οποίο συνέβη έκρηξη. Μου έλεγε πως όσους βρήκε η έκρηξη μέσα τους έλιωσε. Όταν. λοιπόν, άκουσα από τους οδηγούς των βυτιοφόρων πως κινδυνεύουμε με έκρηξη δεν πήγα στη γέφυρα. Γιατί σκέφτηκα πως αν γίνει έκρηξη μπορεί να συμβεί ότι συνέβη στο ατύχημα του συμπέθερου. Πήγα στην πρύμη που ήταν ανοιχτά. Σκέφτηκα πως αν τιναχτώ προς τα πάνω θα έπεφτα στην θάλασσα. Και τελικά έτσι έγινε. Από την γέφυρα και το σαλόνι δεν βρέθηκε κανένας…

Η τρίτη ήταν πως όταν έφτασα στο ρώσικο πλοίο, μετά τον Κοκκίνη που ήταν σε καλή κατάσταση κι ανέβηκε πρώτος, άρπαξα εγώ την ανεμόσκαλα. Καθώς άρχισα να ανεβαίνω ήρθαν από κάτω οι άλλοι ναυαγοί και κάποιος με έπιασε από το πόδι και με έριξε στη θάλασσα. Τότε σκέφτηκα πως έτσι δεν θα σωθούμε.

Πήγα σιγά-σιγά στην πρύμη όπου οι Ρώσοι είχαν ρίξει κουλούρες. Πιάστηκα από μια και με τράβηξαν επάνω. Όταν έφτασα στα ρέλια δεν είχα άλλο κουράγιο. Όμως με έπιασαν αυτοί και με τράβηξαν μέσα. Αυτές οι τρεις αποφάσεις με έσωσαν.

Από το ρώσικο πλοίο στην Ραφήνα

 

Όταν με ανέβασαν στο ρώσικο πλοίο με πήγαν κάτω στο εστιατόριο και στην κουζίνα. Εκεί κούναγε λιγότερο και είχε και ζέστη. Με κατέβασαν από μια σκάλα. Με έγδυσαν. Μου έδωσαν μια κουβέρτα. Κάθισα δίπλα σε ένα μαντεμένιο φούρνο και ζεστάθηκα. Όσοι δεν ήταν καλά τους έκαναν ενέσεις. Και με ένα λευκοπλάστ έγραφαν στον ώμο τους τι ένεση έκαναν. Μετά μας ζήτησαν τα ονόματα μας. Τα έγραψα εγώ και ο Κοκκίνης. Ο Αντώνης πήγε στη γέφυρα και τα είπε στο Ελλάς-Ράδιο.

Το ρώσικο πλοίο αφού έκανε ότι μπορούσε και δεν βρήκε άλλους ναυαγούς έβαλε πλώρη για Ραφήνα. Μόλις περνάει τους Πεταλιούς ζητά πλοηγό για να μπει στο λιμάνι ή σκάφος για να βγάλει τους ναυαγούς. Και οι αθεόφοβοι στέλνουν μια ανεμότρατα γεμάτη δίχτυα και χιόνι. Η ανεμότρατα μας έβαλε στο αμπάρι και στη μέση είχε μια αναμμένη… γκαζιέρα!!! Για να ζεσταθούμε!!! Και να κουνιέται η ανεμότρατα σαν σπασμένη. Κι όλοι να φωνάζουμε: «ρε γλυτώσαμε τον Κάβο Ντόρο θα πνιγούμε στον Ευβοϊκό»!

Τελικά βγήκαμε στη Ραφήνα. Εγώ και ο Κοκκίνης που είμαστε καλύτερα πήγαμε για κατάθεση στο λιμεναρχείο. Μετά μας πήγαν στο νοσοκομείο όπου είχαν πάει και οι άλλοι.

Η συνειδητοποίηση της τραγωδίας

Σκηνή από το βίντεο του δύτη Αντώνη Γράφα που μετά 33 χρόνια βρήκε στα 112 μέτρα βάθος πέρα από τον Κάβο Ντόρο το ναυάγιο του "Χρυση Αυγή". Διακρίνεται το πάνω μέρος του πλοίου και βυτιοφόρα πάνω του... (φωτ. Α. Γράφας). 

Μέχρι το επόμενο πρωί δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής. Νόμιζα πως όπως εμάς μας μάζεψε το ρώσικο έτσι και τα άλλα πλοία θα μάζεψαν τους άλλους. Όταν λοιπόν το πρωί ανοίγω την πόρτα του νοσοκομείου - γιατί με ζητάγανε στο τηλέφωνο - και βγαίνω έξω βλέπω ίσως και 1000 άτομα. Όλη η Άνδρος ήταν εκεί. Και παθαίνω...

Τον πρώτο που αντάμωσα ήταν ο γαμπρός του Θωμά που με ρωτούσε για τον πεθερό του.  Εκείνη τη νστιγμή συνειδητοποίησα για πρώτη φορά την κόλαση που είχαμε περάσει και το μέγεθος της καταστροφής… Όλα όσα είχαν συμβεί είχαν τόση ένταση που δεν έμεινε χρόνος για να κάνεις απολογισμούς την περασμένη νύχτα. Αρχικά ήταν η κλίση, μετά ήταν η έκρηξη, μετά ήταν η παγωμένη θάλασσα, μετά ήρθε το ρώσικο, μετά ήταν εκείνο το κούνημα και το κρύο στο Ευβοϊκό και μετά ήταν και το λιμεναρχείο…

Κι έτσι δεν είχα προλάβει μέχρι το πρωί να καταλάβω το μέγεθος αυτού που συνέβη. Όμως εκείνη την ώρα βλέποντας τόσο κόσμο μπροστά, σχεδόν όλη την Άνδρο, άρχισα να συνειδητοποιώ την έκταση της τραγωδίας…

 Το βίντεο του δύτη Αντώνη Γράφα και της ομάδας του από το ναυάγιο του "Χρυσή Αυγή" νοτίως του Κάβο Ντόρο... 

 Αυτοί που έφυγαν κι αυτοί που έμειναν...

 

 Μνημείο για τους χαμένους ανδριώτες ναυτικούς στο Γαύριο. Στήθηκε το 2004 από τον Δήμο Υδρούσας στη μνήμη του ναυαγίου του "Χρυσή Αυγή" (φωτ. Π.Κ.)

Οι 28 που χάθηκαν

Παναγιώτης Αρώνης του Αδαμαντίου (Λιπαντής)
Δημήτριος Βαλμάς του Νικολάου (Πλοίαρχος Γ΄)
Αντώνιος Γαρδέλης του Ιωάννου (Πλοίαρχος)
Αθανάσιος Θωμάς του Ιωάννη (Επιβάτης)
Νικόλαος Καλαμπούκης του Θεοδώρου (Επίκουρος)
Σωκράτης Καπόλας του Νικολάου (Μάγειρας)
Μιχαήλ Κασιδώνης του Αντωνίου (Οδηγός)
Δημήτριος Κοζανίτης του Ηλία (Επίκουρος)
Ζαχαρίας Κωνσταντίνου του Φιλίππου (Ναύκληρος)
Αδαμαντία Λάβδα του Κωνσταντίνου (Επιβάτης)
Ελέγκω Λάβδα του Μιχαήλ (Επιβάτης)
Νικόλαος Λάβδας του Μιχαήλ (Επιβάτης)
Περικλής Λαμπρινίδης του Γιαννούλη (Β΄ Θαλαμηπόλος)
Αντώνιος Μιχαήλ του Μαρίνου (Ναυτόπαις)
Μάριος Μπαρμπούνης του Ευσταθίου (Λιπαντής)
Παναγιώτης Μπαρούς του Μιχαήλ (Λιπαντής)
Θεόδωρος Μπαφαλούκος του Κωνσταντίνου (Ναύτης)
Βασίλειος Σαμανιός του Ευστρατίου (Μηχανικός)
Ευάγγελος Σκαλίμης του Γεωργίου (Ναύτης)
Γεώργιος Σκούφης του Κωνσταντίνου (Οδηγός)
Θεοχάρης Σπυριδάκης του Μιχαήλ (Επιβάτης)
Λουκάς Σταμέλος του Ευαγγέλου (Οδηγός)
Πολύκαρπος Σταμουλακάτος του Θεοδώρου (Οδηγός)
Αντώνιος Τζουμέζης του Αριστείδη (Ύπαρχος)
Βασίλειος Φλιατούρας του Ανδρέα (Οδηγός)
Ευστράτιος Χαραστιάρης του Ιωάννου (Ναύτης)
Πολύκαρπος Χορευτής του Ευαγγέλου (Ναύτης)
Γεώργιος Χριστάκης του Ιωάννου (Α΄ Μηχανικός)

Οι 12 που διασώθηκαν

Ιωαννής Μπαρμούνης (Ναύτης)
Λεονάρδος Πέτσας (Επιβάτης)
Γεώργ. Πίππος (Οδηγός)
Μάρκος Αρχοντάκης
Σίμος Λάβδας (β Μηχανικός)
Πανάγ.Σολδάτος (Οδηγός)
Θωμάς Πούλος (Οδηγός)
Α.Μιχαλόπουλος (Οδηγός)
Αντ.Κοκκίνης (Γ Μηχανικός)
Γεώργιος Δελέντας (Οδηγός)
Αντών.Πλέστης (Οδηγός)
Σταύρος Βάρσος (Οδηγός)
Ευάγ.Αργουδέλης,(Οδηγός)
Στέλ.Καπούτσος (Οδηγός)