Γράφει ο ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ Τελευταίες καλοκαιρινές μέρες του Οκτώβρη. Σε ένα ταξίδι προσωπικό στις Κυκλάδες. Σε ένα ταξίδι ιδιαίτερο στον εαυτό μου. Μια περιδιάβαση σε δύο νησιά με έναν καλό φίλο. Με το πρωινό καράβι από Άνδρο για Τήνο. Παραμονή στην Τήνο 3 ώρες και στη συνέχεια το πλοίο για Σύρο. Καιρός εξαιρετικός στα μέσα του Οκτώβρη. Η διαδρομή ολοφώτεινη. Και τα απρόοπτα αρκετά. Το πρώτο η τουριστική κίνηση. Κόσμος αρκετός στο καράβι. Λες και είναι Ιούνιος! 

Της Αναστασίας Σκόρδου Καθηγήτρια - Κόρθι Ένα ακόμα διήγημα της Αναστασίας Σκόρδου, καθηγήτριας από το Κόρθι, που ανατέμνει την τραγική φτώχεια άλλων μακρινών εποχών, όταν οι γυναίκες της Άνδρου δούλευαν σαν παραμάνες σε αρχοντόσπιτα μακριά από το νησί για να ζήσουν τα παιδιά τους πίσω στην Άνδρο. Καλωσορίζουμε την Αναστασία Σκόρδου και τις ιστορίες της στο Εν Άνδρω.

Γράφει ο ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ Έχουμε γίνει αλαφροΐσκιωτοι πια. Με τόσες αεροδιακομιδές και τόσους ηλικιωμένους, αλλά και τόσα ατυχήματα, στο νησί κάθε φορά που οι κάτοικοι ακούν ήχο ελικοπτέρου αναρωτιούνται: "τι έγινε πάλι;" Και "πάει η καρδιά τους στην Κούλουρη" κατά πως λέει η λαϊκή φράση! Κατ' αρχή γράφουμε οι κάτοικοι γιατί αυτοί είναι εκπαιδευμένοι πια στις αεροδιακομιδές λόγω συχνότητας. Όλοι οι άλλοι ελάχιστα το παίρνουν είδηση ακόμα κι αν το ελικόπτερο πετάει πάνω από το κεφάλι τους.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Ο Κωστής Χατζηδάκης φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί τον γιό του Γιάννη στη γέφυρα του Andros Queen.  Παρασκευή απόγευμα. Δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω πως το Andros Queen φεύγει στις 17:30. Φτάνω στις 17:15 βιαστικός. Το πλοίο δεν έχει ουρά. Με εκπλήττει. Αλλά το προσπερνώ. Στο γκαράζ δεν έχει πολλά αυτοκίνητα. Νοιώθω περίεργα. Το προσπερνώ όμως κι αυτό. Πάω στη γέφυρα για τον καπετάν-Θανάση και την τακτική ενημέρωση. Δεν βρίσκω κανέναν. Απορώ, αλλά το προσπερνώ. Ανοίγω να διαβάσω ειδήσεις. Και ξεχνιέμαι. Ξαφνικά γύρω στις 17:50 η γέφυρα γεμίζει αξιωματικούς και ναύτες. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ  Το καλοκαίρι τελειώνει. Τα πλοία έρχονται και φεύγουν ακόμα κατάφορτα. Όμως οι καλοκαιρινές μέρες λιγοστεύουν, ανεπαίσθητα, τελεσίδικα. Κοιτώ πίσω τα καλοκαιρινά δρώμενα. Κοιτώ πίσω τις "μεγάλες στιγμές". Κοιτώ πίσω τις μέρες που πέρασαν μέσα στον θόρυβο: του ανέμου, των κυμάτων, των σκονισμένων διαδρομών, των φορτωμένων ημερών, των βραδινών στιγμών. Κοιτώ πίσω αναμετρώντας τον χρόνο. Και τα χρόνια. Απολογισμοί. Διαλογισμοί. Περάσματα. Κοιτώ: και στέκομαι σε τρία καλοκαιρινά χρονογραφήματα. Τρία καλοκαιρινά στάσιμα άλλων εποχών. Στιγμές αγαπημένες, διάφανες, που τρεμοπαίζουν στη μνήμη. Μένω σε αυτές σήμερα... Δ.Μ.

Της Δέσποινας Πολίτου       Η Άνδρος, το Κοχύλου, η Τήνος, η Ικαρία. Φωτογραφία αρχείου Εν Άνδρω. Πάνω Κάστρο, Πάσχα 2020    Δεκαπενταύγουστος.   Γιορτάζει χρυσωμένο το Αιγαίο, στο διάφανο του Αυγούστου φως, από τη μια του άκρη ως την άλλη!

Αν κάτι είναι υπέροχο αυτές τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες του Ιουνίου στην Άνδρο - ιδίως στην Χώρα - είναι η ατέλειωτη μαγεία εκείνων των πρωινών στιγμών - γιατί περί στιγμών πρόκειται - όπου η νύχτα φεύγει και η μέρα έρχεται. Είναι οι στιγμές του αξημέρωτου πρωινού. Ο ήλιος υπονοείται από το φως. Αλλά δεν έχει εμφανιστεί. Το φως υπονοεί την μέρα που έρχεται. Το γκρίζο κυριαρχεί σε όλες τις αποχρώσεις του. Είναι αυτό που λένε "οι 50 αποχρώσεις του γκρι". Εκείνη την ώρα η θάλασσα ανασένει. Η ανάσα της έχει μια αύρα αρμύρας. Είναι η ώρα που ξεκινάνε το ταξίδι τους τα κότερα. Αεροπόροι και ναυτικοί αυτή την ώρα την λένε "πρώτο φως".   

Γράφει ο Διαμαντής Μπασαντής Το ρολόι έδειχνε 19:42. Τρίτη 28 Μαΐου. Ένα γλυκό σούρουπο άπλωνε πάνω από το μοναδικό Αιγαίο. Η Χώρα όπως πάντα μαγική, με την βενετσιάνικη φινέτσα της, άπλωνε νωχελικά στη θάλασσα. Η θέα από την βεράντα όπως πάντα εξαιρετική. Κάθισα να ξαποστάσω. Ο φίλος μου ο Τάνι είχε κόψει τα τελευταία χόρτα από τον κήπο, που φύτρωσαν μετά τις τελευταίες χαλαρές βροχές. Αν υπάρχει κάτι μαγικό στο σπίτι της Άνδρου είναι οι εκρηκτικές ανατολές και τα απολαυστικά απόβραδα. Δεν μπόρεσα τόσες δεκαετίες να τα χορτάσω. Κάθε στιγμή τους τόσο ίδια και τόσο διαφορετική από την προηγούμενη...

Επιμέλεια ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΚΑΜΑΓΚΑ     (Η μέρα της μητέρας χτες 12/5. Και η Αλεξάνδρα έστειλε ένα υπέροχο κείμενο του αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκι, που αποκαλύπτει το πως γράφτηκε η υπέροχη μπαλάντα "Μανούλα μου" στο υπέροχο ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, που έγραψε για την θεατρική παράσταση του Ιάκωβου Καμπανέλλη και το οποίο τραγούδησε μαγικά ο Λάκης Παππάς. Την ευχαριστούμε που μάς γύρισε σε αλλοτινές υπέροχες εποχές τότε που η μητρότητα ήταν μια κορύφωση της ζωής των ανθρώπων - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)