Του Διαμαντή Μπασαντή "Τι να μπορεί να θυμάται μια φλόγα; Ά θυμηθεί λιγο λιγότερο απ' ό'τι χρειάζεται, σβύνει, ά θυμηθεί λίγο περισσότερο απ' ο'τι χρειάζεται, σβήνει.  Να μπορούσε να μας διδάξει, όσο ανάβει, να θυμόμαστε σωστά" Γ. Σεφέρης (φωτ. Εν Άνδρω).

 Γράφει ο ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ   Με τον Οδυσσέα στο χριστουγεννιάτικο Εδιμβούργο... Χριστούγεννα μεθαύριο. Κι η μνήμη μακραίνει. Γυρεύει να πάρει πίσω τον καιρό. Αναζητά διαδρομές σε ηλικίες που χάνονται πίσω μακριά στους δρόμους μιας χωματένιας Αθήνας, στις όχθες ενός μελαγχολικού Τάμεση.

Του Ντίνου Σιώτη Τήνιου ποιητή, συγγραφέα, εκδότη   Γύρω μου στο πλοίο για τη Ραφήνα κόσμος πολύς, επιβάτες με καθόλου κουβέντα μεταξύ τους, όλοι, μικροί και μεγάλοι, βυθισμένοι στο κινητό τους,

Γράφει ο ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ Τελευταίες καλοκαιρινές μέρες του Οκτώβρη. Σε ένα ταξίδι προσωπικό στις Κυκλάδες. Σε ένα ταξίδι ιδιαίτερο στον εαυτό μου. Μια περιδιάβαση σε δύο νησιά με έναν καλό φίλο. Με το πρωινό καράβι από Άνδρο για Τήνο. Παραμονή στην Τήνο 3 ώρες και στη συνέχεια το πλοίο για Σύρο. Καιρός εξαιρετικός στα μέσα του Οκτώβρη. Η διαδρομή ολοφώτεινη. Και τα απρόοπτα αρκετά. Το πρώτο η τουριστική κίνηση. Κόσμος αρκετός στο καράβι. Λες και είναι Ιούνιος! 

Της Αναστασίας Σκόρδου Καθηγήτρια - Κόρθι Ένα ακόμα διήγημα της Αναστασίας Σκόρδου, καθηγήτριας από το Κόρθι, που ανατέμνει την τραγική φτώχεια άλλων μακρινών εποχών, όταν οι γυναίκες της Άνδρου δούλευαν σαν παραμάνες σε αρχοντόσπιτα μακριά από το νησί για να ζήσουν τα παιδιά τους πίσω στην Άνδρο. Καλωσορίζουμε την Αναστασία Σκόρδου και τις ιστορίες της στο Εν Άνδρω.

Γράφει ο ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ Έχουμε γίνει αλαφροΐσκιωτοι πια. Με τόσες αεροδιακομιδές και τόσους ηλικιωμένους, αλλά και τόσα ατυχήματα, στο νησί κάθε φορά που οι κάτοικοι ακούν ήχο ελικοπτέρου αναρωτιούνται: "τι έγινε πάλι;" Και "πάει η καρδιά τους στην Κούλουρη" κατά πως λέει η λαϊκή φράση! Κατ' αρχή γράφουμε οι κάτοικοι γιατί αυτοί είναι εκπαιδευμένοι πια στις αεροδιακομιδές λόγω συχνότητας. Όλοι οι άλλοι ελάχιστα το παίρνουν είδηση ακόμα κι αν το ελικόπτερο πετάει πάνω από το κεφάλι τους.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Ο Κωστής Χατζηδάκης φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί τον γιό του Γιάννη στη γέφυρα του Andros Queen.  Παρασκευή απόγευμα. Δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω πως το Andros Queen φεύγει στις 17:30. Φτάνω στις 17:15 βιαστικός. Το πλοίο δεν έχει ουρά. Με εκπλήττει. Αλλά το προσπερνώ. Στο γκαράζ δεν έχει πολλά αυτοκίνητα. Νοιώθω περίεργα. Το προσπερνώ όμως κι αυτό. Πάω στη γέφυρα για τον καπετάν-Θανάση και την τακτική ενημέρωση. Δεν βρίσκω κανέναν. Απορώ, αλλά το προσπερνώ. Ανοίγω να διαβάσω ειδήσεις. Και ξεχνιέμαι. Ξαφνικά γύρω στις 17:50 η γέφυρα γεμίζει αξιωματικούς και ναύτες. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ  Το καλοκαίρι τελειώνει. Τα πλοία έρχονται και φεύγουν ακόμα κατάφορτα. Όμως οι καλοκαιρινές μέρες λιγοστεύουν, ανεπαίσθητα, τελεσίδικα. Κοιτώ πίσω τα καλοκαιρινά δρώμενα. Κοιτώ πίσω τις "μεγάλες στιγμές". Κοιτώ πίσω τις μέρες που πέρασαν μέσα στον θόρυβο: του ανέμου, των κυμάτων, των σκονισμένων διαδρομών, των φορτωμένων ημερών, των βραδινών στιγμών. Κοιτώ πίσω αναμετρώντας τον χρόνο. Και τα χρόνια. Απολογισμοί. Διαλογισμοί. Περάσματα. Κοιτώ: και στέκομαι σε τρία καλοκαιρινά χρονογραφήματα. Τρία καλοκαιρινά στάσιμα άλλων εποχών. Στιγμές αγαπημένες, διάφανες, που τρεμοπαίζουν στη μνήμη. Μένω σε αυτές σήμερα... Δ.Μ.

Της Δέσποινας Πολίτου       Η Άνδρος, το Κοχύλου, η Τήνος, η Ικαρία. Φωτογραφία αρχείου Εν Άνδρω. Πάνω Κάστρο, Πάσχα 2020    Δεκαπενταύγουστος.   Γιορτάζει χρυσωμένο το Αιγαίο, στο διάφανο του Αυγούστου φως, από τη μια του άκρη ως την άλλη!