Της γης το χρυσάφι, τα λεμόνια. Ήρθε η ώρα της συγκομιδής. Πρόκοψαν όλες εφέτος με το λίπασμα από τον βιολογικό καθαρισμό που έβαλα δύο χρονιές. Μέχρι τότε η καλύτερη από αυτές βασανίζονταν με τα χημικά λιπάσματα. Και από λεμόνια τίποτα. Ή, σχεδόν τίποτα. Και ξαφνικά εκεί που έκανε καμιά 20αριά λεμόνια την φορά (δίφορη γαρ) ξαφνικά γέμισε δύο μεγάλα καφάσια. Μερικές δεκάδες κιλά. Μου θύμισε την λεμονιά που είχε ο πατέρας στον κήπο μας στην Αθήνα που έφτασε να παράγει 100 κιλά λεμόνια την φορά! Αυτή εδώ η δική μου - αν και πολύ μικρότερη - πρόκοψε απότομα τα τελευταία δύο χρόνια. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Έχουν περάσει 36 ολόκληρα χρόνια από το 1986. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει γύρω μας και μέσα μας. Η ζωή είναι διαφορετική, η κοινωνία είναι διαφορετική, η επικοινωνία είναι διαφορετική. Ακόμα και το ποδόσφαιρο που μας συνέπαιρνε είναι διαφορετικό. Ήταν μια εποχή που στα θολά χρώματα της τηλεόρασης κυριαρχούσαν οι τότε "παγκόσμιοι" της μπάλας; οι Γερμανοί, οι Αργεντίνοι, οι Άγγλοι και ο Μαραντόνα. Ένας απίστευτος μικροκαμωμένος "αλητάκος" γητευτής της μπάλας. Κάθε μεγάλη ιστορία χρειάζεται και τον προσωπικό μύθο για να αποκτήσει "πρόσωπο". Και το "πρόσωπο" της Αργεντινής και του παγκοσμίου κυπέλου του 1986 ήταν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ένα πρόσωπο βγαλμένο από την μυθολογία του αιώνιου μύθου όπου ο φτωχός μα καλός ξεπερνά την μοίρα του κι ορίζει τον εαυτό του και την ομάδα του στο προσκήνιο της ιστορίας κατακτώντας την "απόλυτη νίκη". Κι αυτή την "απόλυτη νίκη" το ποδόσφαιρο την καθορίζει κάθε τέσσερα χρόνια με το παγκόσμιο κύπελο εδώ και 90 χρόνια.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ   Είναι όμορφα σου λέω όταν χαράζει στο Αιγαίο... Ένα πέλαγος εντελώς διαφορετικό από κάθε άλλη γωνιά της Μεσογείου. Εδώ σε αυτή την θάλασσα που μας γέννησε, που μας περιέχει και την περιέχουμε, η διαφάνεια της ατμόσφαιρας, οι κλίσεις του φωτός, τα σχήματα των νησιών, η δραματικότητα του ουρανού, οι φωτοσκιές και τα χρώματα κάνουν τα πάντα γύρω μοναδικά. Το να ζεις εδώ την ανατολή είναι ανάταση ψυχής, είναι ευλογία θεού, είναι χάρμα οφθαλμών.

Πρωί Κυριακής 11 Δεκεμβρίου ξέσπασε βροχή στην Άνδρο...

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Οι πρωταγωνιστές της σπουδαίας βραδιάς. Στο μέσο πανευτυχής ο εξαιρετικός εστιάτορας Γιάννης Θωμάς με δύο μπουκάλια υπέροχου ροζέ αφρώδους οίνου. Να τα δοκιμάσετε κι εσείς... Μετά το τέλος της γιορτής για το άναμμα των φώτων του δέντρου πολλοί κατευθύνθηκαν στην εξαιρετική (και μοναδική εν ενεργεία ταβέρνα ολοχρονίς στον οικισμό) του Σταμάτη. Αυτοί που πήγαν οργανωμένα και άπλωσαν σε δύο τραπέζια ήταν η χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου με πολλά από τα μέλη της. Από κοντά Χωραΐτες και Γαυριώτες που τίμησαν το νησί. Έπιασαν κι αυτοί δυο-τρία τραπέζια. Τέλος φτάσαμε κι εμείς με μια μικρότερη φιλική παρέα. Η εξυπηρέτηση λίαν εντυπωσιακή σε μια αίθουσα 65-70 ατόμων το σερβίρισμα πήρε μόνο 10-15 λεπτά. Αυτό θα πει εμπειρία και οργάνωση.

Χτυπά το τηλέφωνο. Ο φίλος Δημήτρης από Αθήνα. Ερωτά: "τι καιρό κάνει στην Άνδρο;" Του περιγράφω με δύο λόγια. Τον απασχολεί ιδιαίτερα η θάλασσα: "είναι μπουνάτσα;" Απαντώ. Και μουρμουρίζει: "λαδιά ε; Α, και να 'μουν εκεί, θα έκανα μπάνιο..." Κλείνω και πριν προλάβω ξαναχτυπά μέσω viber. O Γιώργος από Ταϊλάνδη. "Τι κάνεις; Πως είναι ο καιρός εκεί; Εδώ έχουμε ζέστη. 30 βαθμούς. Είναι 2 τη νύχτα." Περιγράφω και σε αυτόν τον καιρό. Μετά βάζω κάμερα και τον βλέπει. Η κλήση διαρκεί λίγα λεπτά πριν χαθεί το σήμα.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μεσημέρι Παρασκευής 21 Οκτωβρίου 2022. Στη Ρώμη, στην αιώνια πόλη. Για έκτη ή έβδομα φορά. Περπατάμε στο Campo De Fiori με τον Οδυσσέα και τον παλιό φίλο μου τον Alessandro Di Benedeto από τα χρόνια του Λονδίνου (αρχές δεκαετίας 1980). Μετά μια ώρα αποφασίζουμε πως είναι ώρα για μια ιταλική μπύρα. Ο Οδυσσέας σχολιάζει στα ελληνικά πως "είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων". Γελώ και του λέω: "μην το λες. Όλο και κάποιος Έλληνας θα είναι γύρω". Και καθόμαστε σε μια σχετικά ήσυχη γωνιά που βλέπει προς την πλατεία όπου είναι η γαλλική πρεσβεία. Πίσω μας το Campro De Fiori με το άγαλμα του Τζορντάνο Μπρούνο. Κάτι σχολιάζω στα αγγλικά με τον Alessandro. Και ξαφνικά ακούω πίσω στην πλάτη μου κάποιον από μια νεανική παρέα που ήταν εκεί να λέει γελώντας στα ελληνικά: "τι κάνετε κύριε Μπασαντή!"  

  Πολλά γράφονται και λέγονται για τις κρατικές μονάδες covid-19 στην Ελλάδα. Συμπολιτευόμενοι κι αντιπολιτευόμενοι λένε τα δικά τους. Ασθενείς και συγγενείς προσπαθούν να πουν κάτι κι αυτοί και να ακουστεί. Όμως συχνά κυριαρχούν οι «ερμηνείες» και οι «απόψεις» μιας πραγματικότητας την οποία όπως θέλει την βλέπει ο καθένας. Και χειρότερο από όλα είναι οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί αυτών που κρίνουν «έξω από τον χορό»…

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Παρασκευή 26 Αυγούστου 2022, ώρα 7:10 το πρωί. Από το μπαλκόνι μου στο Άνω Υψηλού βλέπω την καταιγίδα να έρχεται από την μεριά της θάλασσας. Απέχει λίγο από την Χώρα. Διακρίνεται όμως εμφανώς η "κουρτίνα" της βροχής. Είχε προαναγγελθεί καταιγίδα. Και την ώρα του πρωινού καφέ άρχισα να την φωτογραφίζω και να την βιντεοσκοπώ. Για κάτι τέτοιες μοναδικές στιγμές αξίζει κανείς να ζει στην Άνδρο. Ο ερχομός ενός καιρικού φαινομένου έτσι όπως αποτυπώνεται στην φωτογραφία εντυπωσιάζει... Η καταιγίδα έχει μικρύνει την απόσταση από την Χώρα και την Άνδρο. Ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει. Η θάλασσα είναι ακύμαντη. Κι ένα ανεπαίσθητο αεράκι ταξιδεύει τα σύννεφα της βροχής από τα ανατολικά προς την βενετική Χώρα, που ατάραχη περιμένει την μπόρα... Η "κουρτίνα" της βροχής έχει πια απλώσει σε όλο το μήκος της θάλασσας. Έχουμε εστιάσει στην καταιγίδα, που έρχεται και στην Χώρα, που ακίνητη περιμένει. Οι δύο πλευρές  απέχουν ελάχιστα η μία από την άλλη...  Ανοίγουμε το πλάνο. Η βροχή, η Χώρα κι ένας ξέπνοος ήλιος που ήρθε η ώρα να κρυφτεί από τα βαριά μαύρα σύννεφα... Η έλευση της καταιγίδας σε βίντεο πριν προχωρήσουμε στις φωτογραφίες. Η βροχή ξεκινά στις 7:30. Σιγά στην αρχή και σύντομα δυναμώνει. Χωρίς αέρα. Τα αργόσυρτα "αδειάζουν" το υγρό φορτίο τους στη διψασμένη γη. Η βροχή πέφτει κάθετα με γρήγορο ρυθμό σε μεγάλες βαριές στάλες. Η Χώρα χάνεται. Ο ορίζοντας σβήνει. Όλα αυτά με την εντυπωσιακή μουσική επένδυση του Σταμάτη Σπανουδάκη και του επικού τραγουδιού του "Θα 'ρθεις σαν αστραπή"... Η βροχή έφτασε στην Χώρα. Και στην πλαγιά μας. Σε αρκετά μέρη της κοιλάδας πλέον βρέχει για τα καλά. Η "κουρτίνα" του νερού διακρίνεται ανάγλυφα στην εικόνα.  Μια τελευταία εικόνα. Ένα τελευταίο στιγμιότυπο της καταιγίδας που πλέον έφτασε με δύναμη στην Άνδρο. Μια δύναμη αναζωογονητική, αλλά και συνάμα καταστροφική σε κάποια σημεία της Άνδρου. Τα φαινόμενα της φύσης αναζωογονούν, εντυπωσιάζουν, μαγεύουν, αλλά και στιγμές - στιγμές η δύναμη τους μπορεί να γίνει και καταστροφική. Η ζωή και η φύση της Άνδρου, αναζωογονεί, εντυπωσιάζει, μαγεύει, αλλά όταν φτάσει στα άκρα γίνεται και καταστροφική...