ΧΩΡΑ: ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΤΟΥ Μ. ΣΑΒΒΑΤΟΥ  Πρωινό Μ. Σαββάτου. Τα σύννεφα προμηνύουν βροχή. Πρωινό Μ. Σαββάτου. Η βροχή ξεκινά σιγά-σιγά κι απλώνει. Ο ήλιος υποχωρεί. Βροχή ποτιστική καλή για τους αγρούς, δύσκολη για πασχαλινές μέρες. Μεσημέρι του Μ. Σαββατου με τη Χώρα φόντο. Απομεσήμερο Μ. Σαββάτου. Η βροχή κόβει πριν ξαναρχίσει. "Και η βρόχα έπεφτε στρέιτ θρου" όπως είπε κάποτε ο Ζαμπέτας στο Λονδίνο. Απομεσήμερο Μ. Σαββάτου με τη Χώρα φόντο. ΓΥΑΛΙΑ: ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ ΣΤΗΣ ΛΙΛΑΣ & ΣΤΟΥ ΝΙΚΟΛΟΥ Η βροχή συνεχίζει όμως και το γεύμα συνεχίζει τ' απομεσήμερο του Μ. Σαββάτου στα Γυάλια Ξεφάντωμα απομεσήμερο Μ. Σαββάτου στα Γυάλια. Η βροχή δεν ενοχλεί το γλέντι. Ξεφάντωμα απομεσήμερο Μ. Σαββάτου στα Γυάλια. ΧΩΡΑ: Η ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΗ Πολύχρωμη και εκκωφαντική Ανάσταση στη Θεοσκέπαστη στη Χώρα Ανάσταση στη Χώρα Ανάσταση στη Χώρα Ανάσταση στη Θεοσκέπαστη στη Χώρα Το σόου των βεγγαλικών και των πυροτεχνημάτων ολοκληρώθηκε στη Θεοσκέπαστη στη Χώρα. ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ "ΕΝ ΑΝΔΡΩ"            

Η άνοιξη είναι η πιο μαγική εποχή του χρόνου στο Κεντρικό Αιγαίο γιατί χάνονται οι αποστάσεις κι εμφανίζονται τα μακρινά νησιά που το κυκλώνουν. Πρωινό παραμονής 25ης Μαρτίου και το μάτι απλώνει στα βαθιά έντονα σκούρα μπλε, κοκκινοκίτρινα και μαύρα χρώματα. Η θάλασσα, ο ορίζοντας, το νησί. Η Άνδρος, η Ικαρία και η Σάμος ανταμώνουν πάνω από την απεραντοσύνη της θάλασσας. Η Ικαρία στα 53 περίπου μίλια απόσταση από την Άνδρο. Η Σάμος στα 75 μίλια απόσταση. και το στενό Ικαρίας - Σάμου ανάμεσα τους στα 10 μίλια απόσταση. Τόσα λέει περίπου ο χάρτης της Google. 

Του Βασίλη Μαλταμπέ   (Ο Βασίλης Μαλταμπές, ναυτικός από την Βουρκωτή, έχει γράψει και περιγράψει ποιητικά - κατά καιρούς - μερικά εξαιρετικά κοινωνικά στιγμιότυπα, τα οποία έχουν βρει απροσδόκητη απήχηση στον ιστότοπο μας. Προχτές - για ακόμα μια φορά - έστειλε μια φωτογραφική ματιά από την πόλη της Αθήνας μιλώντας με λιτό, υπαινικτικό και ποιητικό τρόπο τρόπο για την καθημερινή ζωή, τα άγχη και τα προβλήματα της. Σε μια αποσπασματική διαδρομή που διαρκεί από τη Ριζάρη μέχρι την Αγία Μαρίνα και με μνήμες κομματιασμένες από την κρίση και τις κρίσεις, οι οποίες πηγαίνουν πίσω στην μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση, που αφήσαμε πίσω μας... ΕΝ ΑΝΔΡΩ) 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ   LΕIDEN: Πανέμορφη φοιτητούπολη. Κι εκεί υπάρχουν ανδριώτες... «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» έγραψε ο Σεφέρης. Πλέον εμείς μπορούμε να αναφωνήσουμε πως: «όπου και να ταξιδέψουμε η Άνδρος είναι εκεί»!!!

Κοιτώντας έξω από το παράθυρο...  Φίλοι του Εν Άνδρω, Σήμερα το πρωί κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και πίνοντας τον καφέ μου βλέπω απέναντι το μουντό τοπίο μέσα στο ψιλόβροχο των ημερών. Η βροχή είναι εδώ. Η  βροχή των ημερών στο νησί μαζί με την θαλπωρή του σπιτιού μου φέρνει στο μυαλό μου βιώματα και εικόνες, που έζησα σέ αυτό τον ευλογημένο τόπο όπου γεννήθηκα, έκανα οικογένεια και μεγάλωσα τα παιδιά μου.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Όλα ξεκίνησαν με μια χειμωνιάτικη φεγγαράδα που έκανε τη νύχτα μέρα. Η Άνδρος φωτεινή ταξίδευε υπό το σεληνόφως ήρεμο και κρύο Αιγαίο. Το φως άπλωνε νοτιοανατολικά... Την επόμενη το πρωί τα πρώτα σύννεφα της επερχόμενης καταιγίδας άπλωσαν στον ουρανό. Η Άνδρος άλλαξε και τυλίχτηκε στους σκοτεινούς χρωματισμούς του χειμώνα...   Η επόμενη μέρα έφερε βροχή και λίγο χαλάζι. Έτσι, για να μας θυμίσει πως η φύση μπήκε μετά από καιρό πάλι στην χειμερινή περίοδο...  Η παρέα μάς περίμενε το απομεσήμερο στο "Μπαλκόνι του Αιγαίου". Φτάσαμε καθυστερημένοι. Ήταν τρεις δάσκαλοι, γύρω στα 30. που εργάζονταν στο Μουστάκειο. Και ο Χρήστος, ο οικοδεσπότης της παρέας. Στην κρίσιμη ερώτηση μας προς τους τρεις νέους ανθρώπους - έχουν μόλις τέσσερις μήνες στο νησί - "πως βρίσκετε την Άνδρο" η απάντηση μονολεκτική, αλλά καίρια: "ερασιτεχνική"!!! Όπως εξήγησαν το νησί θέλει να κάνει επαγγελματικά βήματα προς τη νέα εποχή, όμως αυτά που κάνει είναι ερασιτεχνικά. Και προσέθεσαν: "Βέβαια εντυπωσιάζει πως τα παιδιά δεν ασχολούνται τόσο με τα κινητά τους, αλλά προτιμούν τις παρέες και να παίζουν μαζί. Δεν υπάρχει η απομόνωση των κοινωνικών δικτύων..."  Ενδιαφέρουσα απάντηση. Αναφερθήκαμε στην κουβέντα που ακολούθησε στο πως γίνεται ο διάλογος στο νησί. Κάθε κριτική εκλαμβάνεται σαν ανάθεμα. Και οι αντιδράσεις ερασιτεχνικές και αρνητικές. Κάθε πολιτικό επιχείρημα για κάτι στραβό η απάντηση είναι συνήθως προσωπικοί χαρακτηρισμοί. Ερασιτεχνισμός. Και μάλιστα οι ερασιτέχνες αυτοί δεν διστάζουν να κάνουν "μαθήματα" σε αυτά που δεν ξέρουν. Επιχειρούν απλώς να απαξιώσουν τους άλλους. Έτσι, αποτυγχάνουν να πράξουν οτιδήποτε θετικό για τον τόπο και οι περισσότεροι βουλιάζουν στην απαξίωση. Συνεχείς ερασιτεχνισμοί...  Φεύγοντας από το Μπαλκόνι του Αιγαίου και τη νεανική παρέα έμεινα θαυμάζοντας το τοπίο. Απέναντι η Τζια πρόβαλε λουσμένη με τις ακτίνες του ήλιου που πρόβαλαν κάθετες μέσα από τα βαριά μαύρα σύννεφα. Η καταιγίδα ήταν εδώ... Ακολούθησε το ανεμοβρόχι και η σκοτεινιά της επόμενης μέρας. Η Άνδρος μουσκεμένη ταξίδευε στα χειμερινά της όνειρα της και στην γοητεία της ερημιάς της, για όσους είμαστε εδώ... Στο μαγέρικο του Αρχιπελάγους ο κυρ-Χαράλαμπος και ο γιός του ο Βαγγέλης εξακολουθούν να ανοίγουν τα μεσημέρια. Με ένα-δύο φαγητά κάθε για τους μοναχικούς πελάτες τους που παίρνουν φαγητό για το σπίτι. Την μια σούπα με μοσχάρι, την άλλη πρασσόπιτα, την τρίτη μπακαλιάρος πλακί. Τουλάχιστον κάποιοι τρώνε ένα πιάτο μαγειρευτό φαγητό. Αυτή είναι η Άνδρος του χειμώνα, που οι καλοκαιρινοί την ακούν, αλλά δεν την ξέρουν. Αυτή είναι η Άνδρος πάνω από 7 μήνες τον χρόνο. Αλλά ποιος καταλαβαίνει πως τη μαγιά του χειμώνα για να υπάρξει η κοινωνία του καλοκαιριού στο νησί; Την τελευταία μέρα της καταιγίδας έφτασα στο Κόρθι μεσημέρι. Τα κύματα σκόρπιζαν τους αφρούς του σε όλη την παραλία. Άδειος εντελώς ο δρόμος. Κλειστά σχεδόν τα περισσότερα μαγαζιά. Ο Όρμος αφρισμένος από την μια μέχρι την άλλη άκρη. Αδύνατον να αφήσεις ταυτοκίνητο στον παραλιακό. Μπήκαμε βιαστικά σε ένα στενό. Προχωρώντας για το εστιατόριο είδαμε ψηλά στη Ράχη τα σπίτια των Ισραηλινών. Έχουν πια προχωρήσει. Μπορεί και να κατοικούνται...  Στη Λιθοδομή αρχικά είμαστε μόνοι. Όμως σύντομα έφτασαν 3-4 παρέες. Μέσα θαλπωρή, εξω αέρας και κύματα. Η καταιγίδα χτυπούσε ανηλεώς τον Όρμο. Μια χειμερινή εικόνα λες κι ήταν βγαλμένη από το άλμπουμ μιας άλλης εποχής. Κόρθι, το μικρό γαλατικό χωριό, όπως εξήγησε ο μπάρμαν σε πελάτη. Ανάμεσα σε όσους πέρασαν τις ώρες που βρεθήκαμε εκεί και ο Θωμάς Σκαρώνης. Ήρθε χαιρέτισε γελαστός. Δεν τον πείραξε - όπως εξήγησε χαμογελαστός καθώς πίναμε καφέ - η πολιτική κριτική που ασκήσαμε. Να και κάποιος που αποδέχτηκε την πολιτική κριτική όχι σαν κάτι προσωπικό, αλλά ως αυτό που ήταν. Μπράβο του... Η διαδρομή των 4-5 ημερών των ημερών της καταιγίδας ξεκίνησε υπό το φεγγαρόφωτο και κατέληξε στον εκρηκτικό πρωινό ήλιο. Η μέρα άνοιξε σταδιακά. Ο αέρας έπεφτε σταδιακά. Οι μέρες της καταιγίδας ήταν πια πίσω μας. Όπως θα έλεγε και ο Μπέρτολντ Μπρεχτ - που χάραξε την φοιτητική νιότη μας: "τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε, τώρα έχουμε τις δυσκολίες των πεδιάδων"...      

Χειμώνας και ο καιρός έχει βαρύνει. Στον Κάβο Ντόρο και στον Τσικνιά, τα δύο δύσκολα περάσματα της γραμμής μας, τα βαπόρια των δύο εταιρειών συνεχίζουν απτόητα τις διαδρομές τους ενώνοντας τα νησιά με την Ραφήνα. Πριν αρκετές μέρες ο γνωστός φωτογράφος της Τήνου Ραφαήλ Απέργης βιντεοσκόπησε το Andros Fast Ferries να περνά τον Τσικνιά μέσα στα κύματα.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ   1. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΩΤΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟΥ Tο λιμάνι του Leith στο Εδιμβούργο. Πανοραμική αεροφωτογραφία. Λίγο πριν την προσγείωση στο αεροδρόμιο του Igliston του Εδιμβούργου. Η είσοδος του λιμανιού κλειστή. Μάλλον για να αποφύγει τις μεγάλες παλίρροιες της Βόρειας Θάλασσας... Η πρώτη εικόνα μετά από 38 ολόκληρα χρόνια που είχα να πάω στο Εδιμβούργο αυτή του λιμανιού του. Του Leith. Με είχε εξιτάρει γι' αυτό μια φωτογραφία, που έστειλε ο φίλος Σταμάτης Τηνιακός από την Άνδρο. Έτσι, η πρώτη σκέψη ήταν "με το που θα φτάσω για γιορτές στο Εδιμβούργο θα πάω στο λιμάνι."

Το πάρτι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς στο Εδιμβούργο στήνεται στον κεντρικό δρόμο κάτω και μπροστά από το διάσημο κάστρο της πόλης. Το κάστρο φωταγωγείται στα μπλε, το εθνικό χρώμα της Σκωτίας και, το πάρκο που το περιβάλει κλείνει και όλο το πάρτι γίνεται στην αυστηρά περιφραγμένη και φρουρούμενη Princes Street. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι προσέρχονται με εισιτήρια! Αμ, τι νομίζατε πως σκωτσέζοι και θα πλήρωναν από τους φόρους τα βεγγαλικά. Φυσικά τα εισιτήρια εξαντλούνται μιας και ο χώρος δεν είναι ανεξάντλητος. Και αν δεν το ξέρεις ή δεν έχεις μεριμνήσει μένεις έξω από την κεντρική σκηνή. Όμως αυτό δεν λέει πολλά γιατί και οι επίσης δεκάδες χιλιάδες που κατεβαίνουν χωρίς εισιτήριο βρίσκουν καταφύγιο στις δεκάδες παμπ που απλώνουν τριγύρω σαν τα μανιτάρια. Και όλοι διασκεδάζουν...