Πολλά γράφονται και λέγονται για τις κρατικές μονάδες covid-19 στην Ελλάδα. Συμπολιτευόμενοι κι αντιπολιτευόμενοι λένε τα δικά τους. Ασθενείς και συγγενείς προσπαθούν να πουν κάτι κι αυτοί και να ακουστεί. Όμως συχνά κυριαρχούν οι «ερμηνείες» και οι «απόψεις» μιας πραγματικότητας την οποία όπως θέλει την βλέπει ο καθένας. Και χειρότερο από όλα είναι οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί αυτών που κρίνουν «έξω από τον χορό»…

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Παρασκευή 26 Αυγούστου 2022, ώρα 7:10 το πρωί. Από το μπαλκόνι μου στο Άνω Υψηλού βλέπω την καταιγίδα να έρχεται από την μεριά της θάλασσας. Απέχει λίγο από την Χώρα. Διακρίνεται όμως εμφανώς η "κουρτίνα" της βροχής. Είχε προαναγγελθεί καταιγίδα. Και την ώρα του πρωινού καφέ άρχισα να την φωτογραφίζω και να την βιντεοσκοπώ. Για κάτι τέτοιες μοναδικές στιγμές αξίζει κανείς να ζει στην Άνδρο. Ο ερχομός ενός καιρικού φαινομένου έτσι όπως αποτυπώνεται στην φωτογραφία εντυπωσιάζει... Η καταιγίδα έχει μικρύνει την απόσταση από την Χώρα και την Άνδρο. Ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει. Η θάλασσα είναι ακύμαντη. Κι ένα ανεπαίσθητο αεράκι ταξιδεύει τα σύννεφα της βροχής από τα ανατολικά προς την βενετική Χώρα, που ατάραχη περιμένει την μπόρα... Η "κουρτίνα" της βροχής έχει πια απλώσει σε όλο το μήκος της θάλασσας. Έχουμε εστιάσει στην καταιγίδα, που έρχεται και στην Χώρα, που ακίνητη περιμένει. Οι δύο πλευρές  απέχουν ελάχιστα η μία από την άλλη...  Ανοίγουμε το πλάνο. Η βροχή, η Χώρα κι ένας ξέπνοος ήλιος που ήρθε η ώρα να κρυφτεί από τα βαριά μαύρα σύννεφα... Η έλευση της καταιγίδας σε βίντεο πριν προχωρήσουμε στις φωτογραφίες. Η βροχή ξεκινά στις 7:30. Σιγά στην αρχή και σύντομα δυναμώνει. Χωρίς αέρα. Τα αργόσυρτα "αδειάζουν" το υγρό φορτίο τους στη διψασμένη γη. Η βροχή πέφτει κάθετα με γρήγορο ρυθμό σε μεγάλες βαριές στάλες. Η Χώρα χάνεται. Ο ορίζοντας σβήνει. Όλα αυτά με την εντυπωσιακή μουσική επένδυση του Σταμάτη Σπανουδάκη και του επικού τραγουδιού του "Θα 'ρθεις σαν αστραπή"... Η βροχή έφτασε στην Χώρα. Και στην πλαγιά μας. Σε αρκετά μέρη της κοιλάδας πλέον βρέχει για τα καλά. Η "κουρτίνα" του νερού διακρίνεται ανάγλυφα στην εικόνα.  Μια τελευταία εικόνα. Ένα τελευταίο στιγμιότυπο της καταιγίδας που πλέον έφτασε με δύναμη στην Άνδρο. Μια δύναμη αναζωογονητική, αλλά και συνάμα καταστροφική σε κάποια σημεία της Άνδρου. Τα φαινόμενα της φύσης αναζωογονούν, εντυπωσιάζουν, μαγεύουν, αλλά και στιγμές - στιγμές η δύναμη τους μπορεί να γίνει και καταστροφική. Η ζωή και η φύση της Άνδρου, αναζωογονεί, εντυπωσιάζει, μαγεύει, αλλά όταν φτάσει στα άκρα γίνεται και καταστροφική...              

Της Αλεξάνδρας Ν. Σκαμάγκα   Κάθε Αύγουστο εκδηλωνόταν μια από τις αδυναμίες του, να μαζεύει σύκα και μάλιστα βασιλικά. Για τους ποθητούς του καρπούς, μπορούσε ακόμα και να παρακάμψει το τυχόν εμπόδιο, που τους προστάτευε, συχνά ένα συρματόπλεγμα, παρότι άνθρωπος αυστηρός με την ηθική. 

Του Βασίλη Μπαλταμπέ   (Λεπτομέρειες μιας εποχής που μοιάζει τόσο μακρινή, ενώ απέχει μόλις μερικές μέρες. Ο Βασίλης Μαλταμπές γράφει για τους θαλάμους Covid. Για τις διαδρομές στους δρόμους του Covid. Για την αγωνία της επίσκεψης στο νοσοκομείο με Covid. Τρεις εικόνες. Και η λιτή περιγραφή μιας εποχής, που ήταν μόλις... χτες!!! - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΛΤΑΜΠΕ   Όταν μπαρκάρει ο ναυτικός, όταν αφήνει στο σπίτι την οικογένεια του, ξεριζώνεται κάτι απ' την ύπαρξη του και στο μέλλον όσο και αν δε φαίνεται, δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Λες και σώνονται λίγο-λίγο με τον καιρό τα αποθέματα των δυνάμεων του. Κάποτε βέβαια παρατηρώντας τους γύρω του ακόμη και στις άχαρες στιγμές των πτήσεων για ξένα λιμάνια μαλακώνει λίγο η θλίψη.  Επιβίβαση ανά ζώνη. Φτάνει η σειρά μου. Ζώνη Ε. Μπροστά προχωρεί ηλικιωμένο ζευγάρι. Η κυρία λαλίστατη: Πω-πω καθυστερούμε. Πω-πω ζεστή, μας έχουν και περιμένουμε. Που πάει από δω; Εδώ πάνε για πρώτη θέση, απαντά ο κύριος. Γιατί δεν πάμε από δω; Συνεχίζει η κυρία...  Μπαίνουμε στο αεροπλάνο διασχίζοντας την Α' θέση. Η κυρία συνεχίζει: Σας παρακαλώ αυτό είναι για ψυγείο! φέρνει στα μούτρα της αεροσυνοδού μια ισοθερμική τσάντα. Η αεροσυνοδός απαντά ευγενικά: Περάστε πίσω στον συνάδελφο. "Τιιιι;" απαντά και τραβάει με δύναμη τη χειραποσκευή, ο σύζυγος έχει προχωρήσει. Ακολουθώ από πίσω. Εδώ μπλέξαμε, σκέφτομαι. Η κυρία φτάνει στη θέση της. Κάποιους διαπληκτισμούς με την  αεροσυνοδό της οικονομικής θέσης, δεν ακούω καλά, με σπρώχνουν οι πίσω. Βάλε την βαλίτσα πάνω! Λέει απευθυνόμενη σε μένα: Όχιιιι έτσι, αλλιώς για να χωρέσουν και άλλες! Δεν χωράει έτσι κυρία μου, λέει η αεροσυνοδός. Παρακαλώ λίγο να περάσουμε, λέω. Κάθεται ακόμη στον διάδρομο, ενώ περιμένει κόσμος στην είσοδο. Αφού περνώ επιτέλους, γυρίζει και μου λέει η (κατά τα άλλα συμπαθέστατη) γιαγιά: Κοίτα τι μου έτυχε, δείχνοντας με τα μάτια. Στην διπλανή της θέση ένας ευτραφής - γιγαντιαίος ομολογουμένως - κύριος. Κυρία μιλάω και εγώ ελληνικά, της λέει. !!!... Η κυρία έρχεται από Αυστραλία. 14 ώρες πτήση, έχει κάποια δίκια. Όμως εγώ σκέφτομαι κάπως και τον σύζυγό... Καλή μας πτήση!!!    

Του Βασίλη Μαλταμπέ     (ΕΝΑ ΝΑΥΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ: Σκόρπιες σκέψεις και περιστατικά ανάμεσα σε διαδρομές στην πόλη. Περπατώντας γύρω από την πλατεία Συντάγματος. Μια διαδρομή με το μετρό στο Σύνταγμα και μια στο σπίτι. Με έναν μάστορα στο σπίτι. Μια διαδρομή με το μετρό από τον Κεραμικό στο Ελληνικό. Κι ανάμεσα στις φευγαλέες στάσεις του μετρό ο Βασίλης Μαλταμπές, ναυτικός από την Βουρκωτή, μετρά την φευγάτη ζωή κι αναμετρά το πέρασμα του χρόνου σε κάθε μπάρκο. Κάθε ταξίδι προσθέτει στην ηλικία. Κάθε μπάρκο φορτώνει τη ζωή του μοναξιά. Αναμετρά φόβους και κινδύνους του ταξιδιού στη θάλασσα. Αποτιμά αναχωρήσεις κι επιστροφές. Βλέπει τη ζωή στη στεριά και στη θάλασσα σαν μια διαδρομή του μετρό μέχρι τον τελικό σταθμό. Κι όλα αυτά ενώ αναμένει μια ακόμα ναυτολόγηση για ένα ακόμα ταξίδι. Στοχασμοί με ποιητική μορφή ενός από τους πολλούς ναυτικούς της νήσου Άνδρου που σας ζητούν να ταξιδέψετε για λίγο μαζί τους - ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ) 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ    Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις." Οδυσσέας Ελύτης.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Η πρώτη εντύπωση... εντυπωσιακή!!! Αποτυπώνεται στην παραπάνω φωτογραφία και σε μια λιτή, αλλά πολλά υποσχόμενη μικρή πινακίδα, που έγραφε για το ξεκίνημα μιας θεαματικής διαδρομής (Scenic Route). Πίσω της βραχώδεις σχηματισμοί σε κοκκινωπή απόχρωση που επιβεβαιώνουν τις ονομασίες φαράγγι της κόκκινης πέτρας (Red Rock Canyon) και κοιλάδα της φωτιάς (valley of fire)...   

TOY ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΛΤΑΜΠΕ Συγγραφέα - Βουρκωτή Άνδρου    Ο ποταμός της Βουρκωτής... Μεγάλη Τετάρτη στο χωριό. Τα πάντα ορωνται πνευματικά: το ανθάκι που μόλις υπερνίκησε τον χειμώνα το νερό στο ποτάμι ως φύση -δύναμη που διαλαλεί την Σοφία η στάλα της νυχτερινής υγρασίας πάνω στα φύλλα. Η μυσταγωγία επιτείνεται στους ήχους το βράδυ. Κελάρυσμα μέσ' τις φυλλωσιές ή γάβγισμα ενός μακρινού σκύλου που μέσ' την γαλήνη λες και σε βγάζει έξω από τον χρόνο, στην μετά-ιστορία. Είμαστε μια γενιά ευάλωτη γιατί καλούμαστε ν’ απολογηθούμε στις νεότερες γενεές για έναν κόσμο δυσκολότερο και  ανερμήνευτο. Η ορμή της τεχνικής πράγματι ισοπεδώνει το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου, όμως είναι μια αναπόφευκτη ροή του χρόνου στην ιστορία αν και δεν λύνει τα βαθιά υπαρξιακά του προβλήματα. Η επιδίωξη της ευκολίας η διαρκής απομάκρυνση απ' την πραγματική ζωή  χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό ειδικά σήμερα με το να ζούμε μια εικόνα της ζωής, ένα στιγμιότυπο, με το να είμαστε ακίνητοι    σε ένα φόντο διαρκούς κινήσεως. Τα πάντα αλλάζουν πριν καν τα καταλάβουμε ή τα αντιληφθούμε. Στο βουνό του Ζένιου Ανέβηκα το δρόμο αριστερά απ' την Αγία Βαρβάρα προς το Ζένιο, το φως έρχεται ατόφιο απ' τον πρωινό ήλιο. Είναι πικρή η απώλεια των ριζών μας, είμαστε υποκείμενα καρικατούρες, αντλούμε ενέργεια από εξαντλημένες πηγές. Το Πάσχα βιώνεται μόνο στον βαθμό που πολεμάμε τον παλαιό άνθρωπο μέσα μας, στον βαθμό που δίνουμε το δικαίωμα στον Θεό  να ενεργήσει στη ζωή μας. Τοτε μας δίνει  το χέρι του. Αν απλώσουμε το δικό μας θα το αρπάξει και θα μας γλιτώσει από την άβυσσο. Τοτε όλα θα αποκτούν νόημα και η ιστορία θα τακτοποιείται στις πραγματικές της διαστάσεις. Είμαστε κατά βάθος όντα αδύναμα, αλλά είμαστε παιδιά του Θεού. Αν το αντιληφθούμε εγκαίρως θα βρούμε και μείς δύναμη να υψώσουμε την φωνή και μαζί με όλους τους αγαπημένους κεκοιμημένους να πούμε Χριστός Ανέστη. (ΖΥΤΑΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ. TO ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΛΤΑΜΠΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΡΚΩΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΣΥΝΩΝΥΜΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΛΤΑΜΠΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΡΚΩΤΗ ΓΡΑΨΑΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΕΠΑΡΧΟΥ - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)