Εντυπωσιακή πρωινή διαδρομή στην Άνδρο του Φλεβάρη...
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Χαρίδημος, μόνιμος κάτοικος Άνδρου, που χειμώνα-καλοκαίρι ανεβοκατέβαινε βουν.α και λαγγάδια, μοναστήρια και όρμους, χαρές και λυπες ενός νησιού σχεδόν ερημωμένου τον χειμώνα και σχεδόν πυκνοκατοικημένου το καλοκαίρι. Στα ενδιάμεσα έρχονταν οι ενδιάμεσοι που τα ήθελαν όλα και τίποτα. Οι μεν δεν ήθελαν τον τουρισμό, οι δε δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς τον τουρισμό. Οι μεν δεν ήθελαν το ένα, οι δε δεν ήθελαν το άλλο. Και τούμπαλιν. Μέσα σε αυτή την αντιφατική Άνδρο ο Χαρίδημος συνέχιζε να ανεβοκατεβαίνει χειμώνα-καλοκαίρι ένα νησί όνειρο, που όμως συχνά γινόταν και εφιάλτης απο αυτά που ήθελαν και δεν ήθελαν. Και ο Χιρίδημος συνέχιζε να ανεβοκατεβαίνει βουνά και λαγγάδια αγναντεύοντας τις γύρω θάλασσες Εδώ κατεβαίνοντας από το Βουνί βλέπει το Κοχύλου και το πανοραμικό Πάνω Κάστρο να φωτίζονται από τις πρώτες αχτίδες του ήλιου που ξημέρωνε στο Αιγαίο...
Ο Χαρίδημος συνέχιζε απτόητος από τις αντιφάσεις των ανθρώπων τις διαδρομές του στην Άνδρο. Διαδρομές υπέροχες στην απλότητα και στην λαμπρότητα τους. Πέρναγε από το ένα πρωινό στο άλλο. Απο την μια στιγμή του πρωινού στην άλλη. Και έστελνε αδιάκοπα τις φωτογραφιές του. Με την ελπίδα να δουν και οι μεν και οι δε τις εικόνες του και ακούσουν κάτι από τις τις αφηγήσεις μας και μήπως καταφ'ερουν να αγαπήσουν αυτό το μαγικό νησί. Και ίσως να κάνουν κι άλλους να το αγαπήσουν. Στην φωτογραφία ο Χαρίδημος διατρέχει τον δρόμο από το Βουνί προς το Κοχύλου...
Μια έκρηξη το πρωινό στον δρόμο που φτάνει στο Κοχύλου. Διαδρομές μοναδικές και στιγμές ξεχωριστές όπως αυτό το δοξαστικό πρωινό στην Άνδρο. Από το ύψος του Κοχύλου αγναντεύοντας το Αιγαίο που ξυπνούσε μέσα σε μια συμπαντική κοκκινο-κίτρινη έκρηξη...
Μετά από λίγο ο Χαρίδημος έφτασε στο Κοχύλου και η συμπαντική ανατολή εξέραγη! Όλα γύρω του βάφτηκαν κόκκινα. Πρώτη φορά έβλεπε το υπέροχο σε θέα χωριό του Κοχύλου με τέτοια χρώματα: ανακατεμένα το κόκκινο και το κίτρινο της έκρηξης του ήλιου με το μαύρο και όλο τα ενδιάμεσα χρώματα του φάσματος. Δεν το πίστευε. Και συνέχισε να φωτογραφίζει τις εκπληκτικές σκηνές μπας και τις πιστέψει αυτός! Και κάνει και τους άλλους να πιστέψουν σε αυτές...
Ήταν τόσο εκτυφλωτικό το ξήμέρωμα που ολόκληρη η πλαγιά κάτω από το αμφιθεατρικό χωρίο ήταν σαν κάποιος να τις είχε πετάξει ένα κίτρινο και να την είχε εξαφανίσει όλα τα άλλα χρώματα με εξαίρτεση το ισχυρό πράσινο που σε μερικά της σημεία επέβαλε την παρουσία του, έστω και λίγο...
Ώσπου ο ήλιος σηκώθηκε και λίγο και άρχισε το πράσινο να παίρνει τα πάνω του και το κίτρινο σιγά-σιγά να υποχωρεί αφήνοντας χώρο και στα άλλα χρώματα που ξεπρόβαλαν δειλα-δειλα...
Μέσα στην κοιλάδα του Κορθίου που κατέβαιανε ο Χαρίδημος τα χρώματα πάλαιυαν μεταξύ τους. Στη θάλασσα κοκκινό-κίτρινο της έκρηξης του ηλίου κυριαρχούσε. Όμως στη στεριά οι σκιές της νύχτας και μια επερχόμενης συννεφιάς επέτρεπαν στις σκιές που υπήρχαν την ύπαρξη και άλλων χρωμάτων. Το σύμπαν έμοιαζε να έχει συνομωτήσει για να κάνει το πρωινό να μοιάζει με ταινία, αλλάζοντας πλάνα από την μια στιγμή στην άλλη...
Ο Χαρίδημος εστιάζει την προσοχή του σε αυτά που οι βιαστικοί της Άνδρου (και οι μεν και οι δε) δεν εστιάζουν. Στην καταπράσινη από τις χειμερινές βροχές πλαγιά του Ρογού ένα εξωκλήσι και ένας περιστερώνας.. Σημάδια ανθρώπινων διαδρομών μέσα στον χρόνο.
Ο Χαρίδημος ανεβηκε μέχρι το εξωκλήσι και έριξε μια ματιά πίσω του...
Ο Ρογός κάτω έμοιαζε σαν ένας μεγάλο παραδεισένιος κήπος επί γης. Ο ήλιος είχε πια χαθεί πίσω από τα σύννεφα. Η μέρα είχε αλλάξει χρώμα. Η λαμπρότητα του πρωινού είχε χαθεί. Όμως το τοπίο εξακολουθούσε να είναι μαγευτικό...
Σε λίγο τα σύννεφά είχαν σκεπάσει τον ήλιο. Ένα άλλο τοπίο υπήρχε μπροστά του. Χειμωνιάτικο. Γκρίζοπράσινο. Μα πάντα γοητευτικό. Άνδρος, πρωινό 9ης Φεβρουαρίου 2018...
Φωτογραφίες διαδρομής ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ
Αφήγηση διαδρομής Δ. ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ