Του Διαμαντή Μπασαντή   News is old & news is bad. Ή, στα ελληνικά: τα νέα είναι παλαιά, τα νέα είναι άσχημα. Τα νέα είναι παλαιά γιατί …τα περιμένουμε! Και τα νέα είναι άσχημα γιατί τα φοβόμαστε και τα απευχόμαστε! Περιμένουμε αυτά που προϋπάρχουν στο μυαλό μας  και στη σκέψη μας. Απευχόμαστε αυτά που προϋπάρχουν στους φόβους μας! Και στις δύο περισσότερες περιπτώσεις λοιπόν οι ειδήσεις έχουν σχέση με αυτά που μας ενδιαφέρουν θετικά ή αρνητικά.

Του Διαμαντή Μπασαντή   Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που με την παρουσία τους γεμίζουν τις ζωές μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που είναι ποιητές της ζωής. Ζουν με τον τρόπο τους ποιητικά. Μετατρέπουν με τη δύναμη της παρουσίας τους την καθημερινότητα μας σε μια ποιητική διαδρομή. Όμως σπάνια το αντιλαμβανόμαστε. Είναι η απουσία τους, όταν συμβαίνει, που αποκαλύπτει μια άλλη διάσταση που δίνουν στις ζωές μας: είναι η απουσία που αποκαλύπτει την παρουσία... 

Του Διαμαντή Μπασαντή   Άνδρος: ξημερωμα πρωτοχρονιάς 2016 Όσοι είμαστε μεγαλύτεροι αυτή την μέρα την θυμόμαστε σε χίλιες παραλλαγές. Την θυμόμαστε σε διάφορες ηλικίες και χρόνους: τις εποχές μιας νιότης ατέλειωτης που μας κυνηγά στα όνειρα, σε μέρη αλλοτινά χαμένα στις σκιές που μακραίνουν: σε πόλεις μικρές στα μέτρα του ανθρώπου, σε γειτονιές οικείες. Την θυμόμαστε πάντα σαν μια μέρα ξεχωριστή στη ζωή μας…

Του Διαμαντή Μπασαντή   Πίσω στο μέλλον!... Ένας καλός διχασμός χρειάζεται πάντα δύο: δύο περιοχές, δύο παρατάξεις, δύο ηγετικές ομάδες, δύο αρχηγούς. Με αυτή τη σειρά. Ένας καλύτερος διχασμός μπορεί να έχει την ακριβώς αντίστροφη σειρά. Μπορεί να ξεκινά από τους δύο αρχηγούς. Χρειάζεται, επίσης, μια αντίθεση πάνω στην οποία θα καλλιεργηθεί η διχόνοια: μια «ιστορία» με δύο οπτικές που θα καταλήγουν σε ένα απλό και εύκολο συμπέρασμα! Πάντα στην "ιστορία" οι καλοί θα είναι από "εδώ" και οι κακοί από "εκεί". Το "εδώ" και το "εκεί" έχει να κάνει μόνο με το που στέκεται κανείς.

Του Ντίνου Αστρά Η ζωή στα καράβια (στη δεκαετία 1960)  άλλαζε με γρήγορους ρυθμούς. Οι συνθήκες Βελτιώνονταν. Το φαί έγινε καλό, το περιβάλλον ανεκτό, αν όχι ενδιαφέρον, και οι αμοιβές πλησίαζαν αυτές των προηγμένων χωρών. Σαν αντίβαρο σ' αυτή την εξέλιξη, ήρθε η ποιότητα των ναυτικών. Οι ανάγκες της ελληνικής ναυτιλίας έπαψαν να καλύπτονται από ντόπιο δυναμικό, οι ναυτομάνες πατρίδες, ιδιαίτερα η Άνδρος και η Χίος, άρχισαν ν' αρνιούνται να στείλουν τα παιδιά τους στα καράβια, απογοητευμένες και πικραμένες απ την εκμετάλλευση που χρόνια δέχονταν απ' τους εφοπλιστές, κι έτσι άρχισαν να εισρέουν φτηνοί ξένοι ναυτικοί, οι οποίοι βέβαια μικρή σχέση, αν όχι καμιά, είχαν με τη θάλασσα.

Του Διαμαντή Μπασαντή Το τετράδιο εκθέσεων του μαθητή Λεωνίδα Γονέου της ΣΤ' τάξης του Εμπειρικίου Γυμνασίου, 1957-1958! Αυτές τις μέρες αναβλύζουν από μέσα μας μνήμες αλλοτινές. Το έχουν αυτές οι γιορτές. Ίσως γιατί είναι ιδιότυπα φορτισμένες για όλους. Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα μια γιορτή για τα παιδιά. Οι μικροί χαίρονται κι εμείς χαιρόμαστε με τη χαρά τους και μαζί τους γυρίζουμε πίσω σε άλλες εποχές. Τότε που είμαστε κι εμείς παιδιά. Τότε που και για εμάς οι μέρες αυτές φάνταζαν μεγάλες και ατελειώτες και η ζωή μπροστά μας απέραντη. Και πάντα υπήρχε με το γύρισμα του χρόνου και μια αναφορά στο χτες και στο αύριο. Έτσι οι μνήμες των ημερών αυτών ήταν και είναι περίεργα φορτισμένες...

Της Ιουλίας Ζαννάκη   Σε ένα βιβλίο του Παπαδιαμάντη, ο ήρωας έλεγε:«οι ναυτικοί είναι τα βόδια που οργώνουν τη θάλασσα …». Μη ζητάτε από μένα να επαληθεύσω τα λόγια του.

Του Διαμαντή Μπασαντή   Η Άνδρος που ακόμα υπάρχει... Το παρακάτω θέμα δεν το βρήκα σε δελτίο τύπου. Δεν αναφέρεται πουθενά για να πει κάποιος «μπράβο». Ήταν απλώς μια σωστή παρέμβαση σε μια φυσική καταστροφή από ανθρώπινη αστοχία. Ένας δρόμος κόντεψε να κοπεί μετά τις προηγούμενες νεροποντές αποκόβοντας δύο χωριά από την Χώρα. Διορθώθηκε χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση του Επαρχείου. Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο.

Του Μηνά Βιντιάδη   Ήθελα πολύ καιρό να γράψω για εκείνο το ταξίδι της επιστροφής από την Άνδρο. Ή μάλλον, για την άφιξη του πλοίου στο λιμάνι της Άνδρου, όταν άραξα στην πρύμνη, κι άναψα ένα τσιγάρο περιμένοντας να κατέβουν όσοι θα αποβιβάζονταν στο Γαύριο και μετά να μπουν οι επιβάτες που θα γύριζαν στην Ραφήνα.