Ο Άνθιμος Μαλταμπές, το Μπατσί και μια ιστορία ζωής
Του Δημήτρη Σταυρόπουλου
Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν στις μέρες μας κάποιοι που γνωρίζουν πως το Μπατσί από γραφικό και ήσυχο ψαροχώρι, μεταμορφώθηκε σε πολύχρωμο, πολύβουο και κοσμοπολίτικο καλοκαιρινό θέρετρο, όπως είναι σήμερα…
Η εξέλιξη δεν ήρθε τυχαία! Υπήρξαν συγκεκριμένοι άνθρωποι που είχαν την έμπνευση, την διορατικότητα και την επιμονή να δουν τις δυνατότητες του τόπου, και να επενδύσουν στο νησί μέρος της ζωής τους. Ένας από αυτούς (ο πρωτοπόρος), ήταν ο Άνθιμος Μαλταμπές. Όσοι δεν θα το παραδεχθούν, ή δεν γνωρίζουν, ή είναι άδικοι!
Ο Άνθιμος- ο δικός μας Μάκης- έφυγε ήσυχα από τον μάταιο τούτο κόσμο την περασμένη εβδομάδα, αφήνοντας πίσω του φίλους και ένα σωρό αξέχαστες αναμνήσεις. Δίπλα του μέχρι το τέλος, η μεγάλη του αγάπη, η Φανή. Η ακλόνητη σύντροφος του στις χαρές και τις λύπες. Ένα κορίτσι με τεράστια αποθέματα τρυφερότητας και αγάπης…
Εκεί στα χρόνια της Δικτατορίας που περνούσαμε τα καλοκαίρια της μετεφηβείας μας στο Μπατσί, υπήρχαν δυο καφενεία με λουκούμι, βανίλια και τάβλι. Του «Φωλιά» και του «Λάλη». Αυτή ήταν η διασκέδαση μας, αλλά και των υπόλοιπων γνωστών οικογενειών που παραθέριζαν. Μπάνιο, φαγητό στου «Σταμάτη» και… τέλος! Η απόλαυση μας ήταν, να σκουντιόμαστε διακριτικά όταν κατά τα μεσάνυκτα περνούσαν δήθεν τυχαία οι τοπικοί χωροφύλακες που έστηναν αυτί να ακούσουν τι συζητάμε και τι τραγούδια λέγαμε! Δικτατορία γαρ…
Και όταν χρόνια αργότερα επί ΠΑΣΟΚ, ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως Σκουλαρίκης, έκαψε τους φακέλους, μάθαμε ότι είμαστε όλοι… φακελωμένοι με τα ονόματα μας επειδή… «ξενυχτούν μέχρι πρωίας φωνασκουντες, ασχημονουντες, ακούγοντας μουσική στα όρια της νομιμότητας, στο διαπασών!»
Στις αρχές του 1980 εμφανίστηκε ο Άνθιμος. Με καταγωγή από τα Λάμυρα, είχε σπουδάσει μηχανικός στα πλοία. Στο κέντρο της προκυμαίας νοίκιασε ένα μαγαζί πίσω από ένα τεράστιο πλάτανο και το ονόμασε «Πλάτανος». Έτσι ξαφνικά ένα απόγευμα ακούστηκε η πρώτη μουσική…
Ήταν από ένα πρωτόγονο κασετόφωνο που έπαιζε τραγούδια που θέλαμε ως νέοι να ακούσουμε. Πήγαμε από περιέργεια, βρήκαμε αναπαυτικές μαξιλάρες, καφέ Cappuccino (παρακαλώ) που δοκιμάσαμε για πρώτη φορά, και υπέροχα πρωινά με χυμούς φρούτων.
Τα απογεύματα απολαμβάναμε δροσερά κοκτέιλ ενώ τα βράδια ο «Πλάτανος» έμοιαζε με ολόφωτο καράβι που λικνιζόταν στην θάλασσα. Η μουσική δυνάμωνε και άρχιζαν τα αυτοσχέδια πάρτι.
Εκεί ζήσαμε τους πρώιμους καλοκαιρινούς έρωτες, εκεί γελάσαμε, εκεί ανοίξαμε ενδιαφέρουσες μεταμεσονύκτιες συζητήσεις, εκεί γνωρίσαμε νέους ανθρώπους και κτίσαμε φιλίες που είναι τόσο ισχυρές για να αντέχουν μέχρι σήμερα. Εκεί ανακαλύψαμε το νόημα των διακοπών και την ευλογία να είσαι νέος.
Ο Άνθιμος είχε βάλει το πρώτο λιθαράκι. Ο «Πλάτανος» έγινε στέκι… πανανδριακό! Τα βράδια γέμιζε από νέους που έρχονταν από όλο το νησί. Ο Μάκης, πάντα με το χαμόγελο και το καλαμπούρι. Κάθε βράδυ οργάνωνε μια έκπληξη.
Ερχόταν πάντα με το ανοικτό σπορ MG, είχε τον απόλυτο έλεγχο αλλά συμπεριφερόταν σαν πελάτης. Κανείς δεν ένοιωθε ξένος η μόνος. Όλοι είμαστε μια παρέα. Τους χειμώνες δεν ήταν λίγες οι φορές που με είχαν ρωτήσει στην Αθήνα για «εκείνο το μπαράκι στο Μπατσι που γίνεται χαμός κάθε βράδυ». Η φήμη του είχε περάσει τον Κάβο Ντόρο...
Μαζί με τον Μιχάλη Μαρινάκη, που περίπου την ίδια εποχή είχε το δικό του μπαρ τους «Γλάρους» στην άλλη άκρη της παραλίας κοντά στο Καντούνι, αποτελούν την αδιαφιλονίκητη ιστορία της εξέλιξης του τόπου…
Με τα χρόνια το Μπατσί άλλαζε… Ο Μάκης έμενε ο ίδιος. Σταθερός φίλος, δραστήριος επιχειρηματίας. Βρήκε καινούργιο χώρο και έστησε δεύτερο club, μεγαλύτερο με δροσερό κήπο. Tο «Nameless». Εκεί με dj τον Σάκη, οι νύχτες… αγρίεψαν! Νέοι και κεφάτοι «ταξιδέψαμε» αρκετά καλοκαιρία που τα θυμόμαστε με νοσταλγία.
Ο Άνθιμος έφυγε πικραμένος από την Άνδρο πριν ολοκληρωθεί ο δημιουργικός του κύκλος. Ο λόγος αν και γνωστός δεν είναι της παρούσης. Δεν άφησε πίσω του κακίες. Μόνο στενοχώρια…
Με συνοδοιπόρο και στήριγμα την Φανή, δραστηριοποιήθηκε στην συνέχεια με επιτυχία στην εστίαση, στα βόρεια προάστια. Ερχόταν σπάνια στο Μπατσί μόνο για να διεκπεραιώσει κάποιες υποθέσεις. Απέφευγε με αξιοπρέπεια να κατεβαίνει στον γιαλό και έβλεπε μόνο τους σταθερούς του φίλους, όπως τον Αντώνη και την Μαρία.
Λένε πως η ζωή κάνει κύκλους. Οι μνήμες από τον Άνθιμο Μαλταμπε, αφορούν τον κύκλο μιας μεγάλης και όμορφης περιόδου της ζωής όσων τον γνωρίσαμε και μοιραστήκαμε μαζί του υπέροχες και ανέμελες καλοκαιρινές στιγμές, όπως και κάποιες χειμωνιάτικες αποδράσεις στο Λονδίνο.
Καλό ταξίδι φίλε…
