ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΗ ΑΝΔΡΟΥ: Μια αλλόκοτη Μεγάλη Παρασκευή
Απόβραδο Μεγάλης Παρασκευής 2020. Τις πιο αλλόκοτης Μεγάλης Παρασκευής που έχουμε ζήσει. Κι έχουμε ζήσει κάποιες παράξενες όπως εκείνης στον Άγιο Διονύση στο Κάνσας Σίτι το 2006. Σε ένα έρημο πάρκο μια φωτισμένη ελληνορθόδοξη εκκλησία. Μέσα ένας ετερόκλητος κόσμος. Στην πλειοψηφία Έλληνες της Αμερικής. Όμως ήταν ακόμα ορθόδοξοι Ρώσοι, Βούλγαροι και Άραβες!!! Να ακούν με κατάνυξη πολύ πιο βαθιά που ποτέ δεν είδαμε στην Ελλάδα τα εγκώμια στα αγγλικά και στα ελληνικά. Μισά-μισά. Όμως εκείνη η μακρινή εμπειρία δεν έχει κανένα κοινό με αυτή την παντέρημη Μεγάλη Παρασκευή. Απόβραδο πριν τα εγκώμια. Και το προαύλιο της Θεοσκέπαστης πιο άδειο από ποτέ. Απόλυτη σιωπή. Μόνο τα κύματα από το Παραπόρτι ακούγονται. Κι από την κλειστή πόρτα της εκκλησίας κάποιες απόμακρες ψαλμωδίες!...
Μετά το σχετικό τηλεφώνημα στον παπα - Μιχάλη ανοίγει η σφαλιστή πόρτα και μπαίνουμε σε έναν άδειο ναό όπου η λειτουργία γίνεται από τον ιερέα, τον ψάλτη, τον βοηθό. Η πιο παράξενη και απίστευτη λειτουργία Μεγάλης Παρασκευής που έχουμε παρακολουθήσει ποτέ. Ο άδειο ναός έχει κάτι το απόκοσμο και το συγκινητικό. Κάτι σαν λειτουργία σε καιρό παρανομίας. Η πανδημία επέβαλε το δικό της πρωτόκολλο. Αλλά από το να αρχίσει να διαδίδεται η αρρώστια έστω κι έτσι. Ή, για να το πούμε όπως το έλεγαν οι αρχαίοι: συν Αθηνά και χείρα κίνει... Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο: να βοηθήσει ο Θεός στην αρρώστια αλλά να κάνουμε κι εμείς κάτι. Και το κάτι εν προκειμένω είναι η... απόσταση, η απομόνωση, η καραντίνα...
Έστω κι έτσι. Ή, μάλλον τόσο απίστευτα όλα αυτά. Τόσο διαφορετικά. Τόσο εξώκοσμα. Και βεβαίως παράξενα συγκινητικά. Ένας λαός που πάντα πήγαινε Μεγάλη Παρασκευή και Μέγα Σάββατο στην εκκλησία τώρα απέχει...
Ο Επιτάφιος πιο λιτός από ποτέ. Μόνο με κρίνα. Έχει και η λιτότητα την χάρη της. Όπως και η μοναξιά την γοητεία της. Με λίγη καλή θέληση βρίσκει κανείς και σε αυτή την απίστευτη κι εξώκοσμη λειτουργία κάτι το βαθύτερο. Μπορείς να κάνεις ίσως μια καλύτερη ενδοσκόπηση στον εαυτό σου. Είναι κι αυτό μια ευκαιρία...
Αποτυπώνεις στις φωτογραφίες και στο σύντομο βίντεο αυτή την Μεγάλη Παρασκευή για τους χιλιάδες 9.200 αναγνώστες και φίλους του σάιτ. Αποτυπώνεις στιγμές που γράφουν ιστορία. Ζούμε την πρώτη πανδημία της ζωής μας. Ο πλανήτης όλος ζει τις ιστορικές στιγμές μιας βιολογικής επίθεσης. Κι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε πράγματα που κανείς πριν δεν σκέφθηκε πως θα συνέβαιναν. Ίσως μόνο στα φιλμ επιστημονικής φαντασίας να τα είχαμε δει. Όμως δεν πιστεύαμε πως θα τα ζούσαμε. Πως θα ζούσαμε μια τέτοια αλλόκοτη Μεγάλη Παρασκευή...
Κάποια στιγμή ο παπα-Μιχάλης ανάβει τα φώτα που είχε σβήσει για τα εγκώμια. Δημιουργείται μέσα στο ημίφως των κεριών μια περισσότερο κατανυκτική ατμόσφαιρα. Θα ακολουθήσει η περιφορά γύρω από την εκκλησιά. Η πιο λιτή και ολιγάνθρωπη περιφορά που έχει γίνει ποτέ. Αν δεν ήταν και τα δύο media δεν θα ήταν σχεδόν κανείς παρών!.. Ω Θεέ μου! Τι ζούμε;...
Η μικρή περιφορά έχει τελειώσει. Ο παπάς λέει στην είσοδο του ναού τις ευχές. Την ίδια στιγμή δύο τρομερά μάσκουλα σκάνε κάνουν την κοιλάδα να βουίζει ολόκληρο, ενώ το προαύλιο σείεται από τον κραδασμό. Ανηφορίζουμε στην άδεια Χώρα και φτάνοντας στον Πλάτανο ακούμε το αντάτζιο του Αλμπινόνι να απλώνει πάνω από όλη την Αγορά. Αυτό κι αν είναι αλλόκοτο και περίεργο. Ανηφορίζουμε και διαπιστώνουμε πως ο φιλόμουσος και μουσικός Μιχάλης Στρατής έχει βγάλει κάτι μεγάλα μεγάφωνα και δίνει χρώμα Φιλαρμονικής σε μια άδεια πόλη χωρίς Επιταφίους και Φιλαρμονική. Δυο-τρεις που ανηφόριζαν έχουν σταματήσει και ακούνε. Ο Παντελής κάνει και ζωντανή μετάδοση στο facebook! Σε μια τόσο αλλόκοτη Μεγάλη Παρασκευή ένα τόσο παράξενο μουσικό περιστατικό δίνει μια άλλη νότα στην άδεια βραδιά. Πόσο μάλλον που την ώρα που φτάνουμε στο αυτοκίνητο έχει βάλει τα εγκώμια εμπλουτίζοντας μια νύχτα που είναι τόσο φορτισμένη στις ζωή και στις μνήμες αυτού του λαού...
"ΕΝ ¨ΑΝΔΡΩ"
