Εν Άνδρω

Η πρώτη εκτίμηση: Αυτοί που ήρθαν στην Άνδρο ήταν κυρίως παραθεριστές και φίλοι τους. Ήρθαν βεβαίως και επισκέπτες και αρκετά ξενοδοχεία είχαν πληρότητες. Όμως κι αυτό είχε να κάνει με το πόσα άνοιξαν. οΠως και με τα ενοικιαζόμενα που κάποια άνοιξαν στις αρχές του μήνα κι άλλα θα ανοίξουν στα μέσα Ιουνίου. Τα γνωστά και με γνωστή πελατεία είχαν δουλειά (60% με 70%). Όμως μέχρι εκεί. Κι αυτό αποτυπώθηκε και στα σημεία της συγκέντρωσης κόσμου. Για παράδειγμα ο εσπερινός στην Αγία Τριάδα στις Τρύπες (το όριο Στενιών και Χώρας) είχε κόσμο. Κι αυτό γιατί είναι σημείο αναφοράς και για  τις Στενιές και την Χώρα και για τους ντόπιους και για τους παραθεριστές...

Ήταν η βραδιά εξαιρετική κι ο κόσμος απλώθηκε στον περίβολο και κυρίως στον λόφο. Με τα καλά του. Πιο πολύ ήταν μια υπαίθρια λειτουργία. Βοήθαγε ο καιρός και ο κορονοϊός και γέμισε κόσμο ο λόφος. Η αποχώρηση του δε ήταν ένα ωραίο θέαμα μέσα στο δειλινό. Κι ο βραχώδης χωματόδρομος στρωμένος - πρώτη φορά - με τα μηχανήματα βοήθησε ορισμένα αυτοκίνητα με ηλικιωμένους να ανέβουν πάνω.

Αλλά τα πολλά αυτοκίνητα απλώθηκαν στους γύρω δρόμους προς τα χωριά. Πάντα ο εσπερινός της Αγίας Τριάδας ήταν σημείο αναφοράς για ντόπιους και παραθεριστές. Κι αυτό συνέβη κι εφέτος.

Και η κίνηση στην Αγορά ήταν όπως ένα απλό Σ/Κ Ιουνίου. Όχι η κλασική του Αγίου Πνεύματος. Απλώθηκε ο κόσμος χαλαρός στα καφέ, στα ουζερί, στις κρεπερί και στα εστιατόρια του πεζόδρομου. Τουλάχιστον όμως υπήρχε κόσμος εκεί που 10 μέρες πριν υπήρχε ερημιά. Και βεβαίως το δείγμα πως ήρθαν οι παραθεριστές και οι φίλοι τους ήταν πως όλοι πήγαν στον πεζόδρομο της Χώρας. Άδειασε ο Νειμποριός που γνώρισε "πιένες" την εποχή της Καραντίνας...

Γέμισε και το ένα μέρος της πλατείας Καΐρη. Ο πλάτανος σημείο αναφοράς κι αυτός. Και τα δύο μαγαζιά του. Πιο απλωμένα τα τραπέζια. Αραιά - αραιά. Ίσως να ήταν το ότι ήταν πιο αραιά κι έδειχναν πολλοί. Και αρκετοί νέοι. Παραθεριστές ή φιλοξενούμενοι, άγνωστό. Όλοι χαλαροί. Η πανδημία δεν απασχολούσε. Πάντως και οι χειρονομίες ήταν περιορισμένες σε σχέση με το παρελθόν. Κάτι σαν μια αδιόρατη υπόμνηση της καραντίνας. 

Υπήρχαν στιγμές που η κίνηση θύμιζε κάτι από την γιορτή. Όμως μέχρι εκεί. Αλλά και πάλι καλά να λες, Όμως και αυτή η κίνηση ήταν για λίγες ώρες. Μεταξύ 20:00 και 22:30. Μια ένδειξη της σημερινής δύσκολης κατάστασης. Πάντως όσοι κατέβηκαν για "να τους δουν" - από τα χωριά - λίγο πιο αργά μάλλον έχασαν. Δεν πειράζει μια άλλη φορά ίσως κάποιος "να τους δει"! Και να τους θυμηθεί...  

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"