Εν Άνδρω

Πατέρας και γιός δίπλα-δίπλα. Μια οικογενειακή επιχείρηση με εξελιγμένα και πρότυπα προϊόντα στο Κόρθι. Μια διαφορετική Άνδρος που στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή. (Φωτο: Εν Άνδρω).

Το τυροκομείο του Νίκου Ασούτη δεν το ξέραμε. Είχαμε ακούσει για δύο τυροκομεία στο Κόρθι. Όμως δεν τα είχαμε επισκεφθεί εμείς ή οι συνεργάτες μας. Το τυροκομείο Ασούτη το μάθαμε μόλις την περασμένη εβδομάδα από την παρουσίαση που έγινε με πρωτοβουλία του Δήμου Μυκόνου στο SuperFerry II. Και εκεί δοκιμάσαμε και τα εξαιρετικά προϊόντα του. Μετά αποφασίσαμε, στα πλαίσια μιας παρουσίασης της αγροκτηνοτροφικής Άνδρου, που έχουμε ξεκινήσει (κτηνοτροφικές μονάδες Κόσση, Ζαγοραίου, μελισσοκομία, μανιτάρια κλπ), να το επισκεφθούμε.

Στόχος μας να δώσουμε στους αναγνωστες μας την εικόνα και μιας άλλης παραγωγικής Άνδρου, που λίγοι γνωρίζουν κι ακόμα λιγότεροι, ίσως, ξέρουν τα εξαιρετικά προϊόντα της. Για τον λόγο αυτό ως Εν Άνδρω θα συνεχίσουμε τις διαδρομές και τις παρουσιάσεις μας από την παραγωγική Άνδρο και στο άμεσο μέλλον.

Όλων των ειδών οι γραβιέρες στον χώρο αποθήκευσης. Δεν μένουν και πολύ. Κάθε δύο μέρες όλες φεύγουν και μπαίνουν οι επόμενες για να φύγουν και αυτές. (Φωτο: Εν Άνδρω)

Ο Δημήτρης Ασούτης. Από μαρκόνης βρέθηκε τυροκόμος! Η ζωή κάνει τις στροφές που εμείς... επιλέγουμε! (Φωτο: Εν Άνδρω).

Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε για τις Χώνες. Φτάνοντας ειχαμε την πρώτη έκπληξη.  Πολλές είναι οι αγροτικές επιχειρήσεις που συνεχίζουν μια πολύχρονη παράδοση. Πάνε από παππού, στον πατέρα και στον γιό. Το τυροκομείο Ασούτη στο Κόρθι ξεκίνησε κατ’ ευθείαν από τον πατέρα και τον γιό. Μετά ήρθε και ο άλλος γιός και ανέλαβε τις αγελάδες. Και η επιχείρηση πήρε εμπρός. Μέσα σε επτά χρόνια η παραγωγή τους εξαπλώθηκε σταδιακά και σήμερα έχει πάρει τον δρόμο της.

Πριν όμως ξεκινήσει το 2009 είχε υπάρξει μια προεργασία άλλα επτά χρόνια. Ξεκίνησε με την στροφή του Νίκου Ασούτη στις τυροκομικές σπουδές στα Γιάννενα. Και μετά με την αναζήτηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων προς ένταξη της νέας επιχείρησης. Ακολούθως άρχισε νέα αναζήτηση των μηχανημάτων που συνθέτουν μια σύγχρονη παραγωγική μονάδα βιοτεχνικού/οικοτεχνικού μεγέθους. Όλη την Ελλάδα γύρισε ο πολυταξιδεμένος μαρκόνης Δημήτρης Ασούτης για να καταλήξει στη Θεσσαλονίκη όπου βρήκε ειλικρινείς και σοβαρούς ανθρώπους για να αγοράσει τον εξοπλισμό. 

Ο Νίκος Ασούτης. Σπούδασε τουριστικά επαγγέλματα και μετά έκανε στροφή και ξανασπούδασε στο Γιάννενα τυροκομικά. Στο τέλος άνοιξε μαζί με τον πατέρα του και τον αδελφό του τυροκομείο στο Κόρθι. (Φωτο: Εν Άνδρω).

Ήταν μεγάλο το άγχος του παλιού ναυτικού για το «τι θα κάνει το παιδί»! Η τυροκομία ήταν μια λύση στο αγροτικό Κόρθι με τον περιορισμένο τουρισμό. Έτσι ξεκίνησε δίπλα στο γιο του να τον βοηθά. Η έλλειψη γάλατος οδήγησε στην ανάγκη να αποκτήσουν και αγελάδες. Δεκαπέντε έχουν σήμερα και τις «τρέχει» ο άλλος γιός ο Περικλής. Κι από κοντά στο τυροκομείο και η μάνα, η Βιολέτα.

Ο Νίκος ανέλαβε να εξελίξει τα νέα προϊόντα: τυρί με γεύση μαστίχας, με γεύση ρίγανη, με γεύση σκόρδο και με μάραθό κλπ. Ο Περικλής άρχισε να φέρνει το γάλα από τις αγελάδες τους και να βρίσκει γάλα κι απέξω μιας και το δικό τους δεν επαρκεί. Οι δικές τους αγελάδες δίνουν περίπου 300 κιλά γάλα την ημέρα. Χρειάζονται όμως άλλα 300-350 κιλά απέξω. Σύνολο 700-750 κιλά γάλα για παραγωγή 70-75 κιλά κάθε δύο μέρες, που όλο σχεδόν φεύγει εκτός Άνδρου. Πηγαίνει σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Και τώρα συζητάνε και για εκτός Ελλάδας. Ανάμεσα σε αρκετούς προορισμούς ξεχωρίζει η Γερμανία ώς πιο πιθανή περίπτωση.

Μια σειρά προϊόντα του τυροκομείου Ασούτη στο Κορθι. Από βολάκι, λαδότυρο με ρίγανη και κρασότυρο μέχρι πετρωτή και τυρί της μπουρνιάς. Υψηλή ποιότητα και μοναδική γεύση τα κάνουν και ξεχωρίζουν. (Φωτογραφίες: Εν Άνδρω).

Όμως υπάρχουν πολλά προβλήματα. Πρώτο πρόβλημα το ΝΕΡΟ!!! Αν και βιοτεχνία το πληρώνουν στον Δήμο σαν… ξενοδοχείο ή σαν κατοικία!!! Με αποτέλεσμα με την κλιμακωτή χρέωση να πληρώνουν μεγάλα ποσά! Ζητάνε μια λογική αντιμετώπιση όπως γίνεται σε όλη την Ελλάδα με τις βιοτεχνίες. Μα ακόμα δεν την έχουν βρει. Καιρός ο Δήμος Άνδρου να δει το πρόβλημα και να διορθώσει ένα κενό που υπάρχει με τις χρεώσεις του νερού για βιοτεχνική χρήση βοηθώντας έτσι και την ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης στο νησί μας...

Δεύτερο πρόβλημα η ΔΕΗ!!! Η μονάδα τους δεν έχει λάβει βοήθεια με ένα επαγγελματικό τιμολόγιο ώστε να έχουν μια καλύτερη αντιμετώπιση από την ΔΕΗ, στη οποία πληρώνουν δυσβάστακτα ποσά ετησίως. Τρίτο πρόβλημα οι μεταφορά προϊόντων προς Αττική! Προς Μύκονο φρόντισε το Επαρχείο και υπάρχει! Όμως ακόμα δεν έχουν βρει άκρη με τα πλοία ώστε να υπάρχει καλύτερη τιμολογιακή πολιτική στην μεταφορά με φορτηγό δύο φορές την εβδομάδα του τυριού προς Ραφήνα. Κάτι πρέπει να γίνει με την βοήθεια του Επάρχου...

Τέταρτο πρόβλημα το γάλα, που… χάνεται το καλοκαίρι!!! Όλο τον χρόνο βρίσκουν γάλα στην Άνδρο. Όμως τους δύο καλοκαιρινούς μήνες οι μικροπαραγωγοί το κρατάνε για λογαριασμό τους!!! Έτσι εκεί που χρειάζεται μεγαλύτερη παραγωγή έχουν μικρότερη λόγω έλλειψης αγελαδινού γάλατος!!!

Το τυροκομία Ασούτη είναι το μοναδικό πιστοποιημένο και για εξαγωγές στην Άνδρο. Μια διαδρομή που χρειάστηκε πολύ προσπάθεια. Εδώ το σήμα της αυστριακής εταιρείας που έδωσε την πιστοποίηση. (Φωτο Εν Άνδρω).

Κι όμως με τόσες δυσκολίες και πατέρας και γιός τα κατάφεραν: πήραν διεθνή πιστοποίηση και χάρη στην ποιότητα και στις ξεχωριστές  γεύσεις των τυριών τους έχουν επεκταθεί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, καθώς και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Τώρα εξετάζουν τις δυνατότητες υπάρχουν για το εξωτερικό. Μέχρι στιγμής η ετήσια παραγωγή τους κυμαίνεται γλυρω στους 12 τόνους τυρί. Με τον τρίπο τους προσφέρουν στο νησί μια οικονομική ανάσα με τον παραγωγικό τους κύκλο. Τέλος έχουν πιστοποιηθεί και λειτουργούν χωρίς απόβλητα και χωρίς επιβαρύνσεις στο περιβάλλον.

Και να σκεφτεί κανείς πως έφτιαξαν την δική τους μικρή τυροκομική παράδοση ξεκινώντας μόλις πριν 7 χρόνια, σχεδόν από το μηδέν. Άντεξαν την κρίση, άντεξαν την απόσταση, άντεξαν τις αντιξοότητες και τα προβλήματα και κατάφεραν να στεριώσουν τη μονάδα στις Χώνες του Κορθίου. Και συνεχίζουν καθημερινά τον αγώνα τους. Αξίζει λοιπόν να τύχουν κατανόησης στο θέμα του νερού από τον Δήμο Άνδρου, αλλά και μιας βοήθειας στο θέμα της μεταφοράς προς Αττική από το Επαρχείο.

«Εν Άνδρω»