Εν Άνδρω

Το ραντεβού για να γνωρίσουμε τον νέο και έμπειρο πλοίαρχο του FF Andros ήταν πριν από αρκετό καιρό. Καταφέραμε κι αργήσαμε και φύγαμε με το επόμενο. Έτσι δεν γνωρίσαμε τον καπετάν - Νίκο Μπαλόπητο. Έμεινε η υπόσχεση. Δεν την ξεχάσαμε. Και προχτές σε ένα σύντομο διήμερο ταξίδι στην Ραφήνα αποφασίσαμε να επιστρέψουμε με το FF Andros. Ήταν Δευτέρα. Το πλοίο θα περνούσε στις 15:45 και θα έφευγε στις 16:00. Φτάσαμε νωρίς, μπήκαμε σε μια απίστευτα μεγάλη ουρά αυτοκινήτων. Και περιμέναμε.  

 Πρώτο μπήκε στο λιμάνι του Γαυρίου το ταχύπλοο Champion Jet προερχόμενο από Ραφήνα. Κατέβαζε για αρκετή ώρα εκατοντάδες επιβάτες για Άνδρο. 

Μετά μπήκε το FF Andros. Νομίζαμε πως θα περίμενε να φύγει το Champion Jet. Όμως ο πλοίαρχος έκανε μια έξυπνη μανούβρα κι έδεσε σχεδόν γωνία στη νότια προβλήτα χωρίς να ενοχλεί σε καμία περίπτωση το πλοίο της βόρειας προβλήτας. Έδειξε έμπειρος και άνετος. Μας δημιούργησε την περιέργεια να τον γνωρίσουμε. Μάς είχαν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια οι πράκτορες του Γαυρίου Φραγκίσκος και Πέτρος, καθώς και ο φίλος Δημήτρης από τον Πειραιά.  

Με αυτές τις πληροφορίες κατά νου ανεβήκαμε σε ένα κατάμεστο πλοίο. Μόλις 30 άτομα κάτω από το πρωτόκολλο! Στα ΙΧ ήταν στα 130. Είχε θέσεις στο γκαράζ. Όμως τα καταστρώματα και τα σαλόνια γεμάτα. Πολύ κίνηση στο λιμάνι. Πολλοί επιβάτες αποβιβάστηκαν από το διερχόμενο από Ραφήνα και πάρα πολύ περισσότερους πήρε το FF Andros για Ραφήνα.

Πήγαμε κατευθείαν στη γέφυρα. Και γνωρίσαμε τον καπετάν Νίκο Μπαλόπιτο επί το έργο. Ήρεμος, άνετος, απλός και ουσιαστικός στον χειρισμό του πλοίου στο οποίο είναι καπετάνιος από το Πάσχα. Το λιμάνι της Άνδρου το ξέρει μιας και έχει δουλέψει και στα ενδοκυκλαδικά. Σαντορινιός, όπως και ο καπετάν Ισίδωρος. Του μιλήσαμε γι' αυτόν. Και προσθέσαμε πως έχουμε να έρθουμε  στη γέφυρα από τις μέρες του. "Περίμενες να αναλάβει πλοίαρχος ένας άλλος Σαντορινιός για να έρθεις", σχολίασε χαμογελώντας. 

Κάπου εκεί και πριν αναχωρήσει το πλοίο - είχε 10 λεπτά καθυστέρηση λόγω του πλήθους των επιβατών - έφτασε και το Superferry. Με έναν καλό ελιγμό πέρασε μπροστά από το FF Andros κι έδεσε στην βόρεια προβλήτα. Τρία πλοία μέσα σε 20-25 λεπτά και να εναλλάσσονται στις δύο προβλήτες με άνεση και σβελτάδα θέλει καλούς καπετάνιους και ήρεμη θάλασσα. Όπως φαίνεται είχαμε και από τα δύο στο Γαύριο την Δευτέρα 24/7.  

Με το που πήρε το πλοίο τη ρότα του για Ραφήνα καθίσαμε στο σαλονάκι της γέφυρας με τον καπετάν Νίκο Μπαλόπιτο και κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση γνωριμίας. Στόχος να γνωρίσουμε και να σας γνωρίσουμε ένα πραγματικά εξαιρετικό νέο πλοίαρχο της γραμμής μας. Ο Νίκος είναι γιός ενός καπετάνιου με πολύ μεγάλη καριέρα στην ακτοπλοΐα. Από μικρός πήγαινε με τον πατέρα του κι ήθελε να γίνει καπετάνιος στην ακτοπλοΐα. Κι έγινε. Παρά τα 38 χρόνια του έχει πολλά χρόνια στην ακτοπλοΐα την ξέρει πολύ πολλά.

Η πρώτη απάντηση στο ερώτημα μας "πως κι έχουν τα τέσσερα πλοία της γραμμής μας ισομοιρασμένο αριθμό επιβατών και ΙΧ" εντυπωσιάζει για την ευστροφία της. Είναι νησιώτης και ξέρει το θέμα καλά:

- "Γιατί όλα είναι πλοία καθιερωμένα στην καρδιά των νησιωτών. Όλα είναι αξιόπλοα, όλα είναι σταθερά, όλα έχουν αντίστοιχες δυνατότητες και ταχύτητες. Κάποιο λίγο πιο πολυτελές  από το άλλο. Κάποιο λίγο ταχύτερο από κάποιο άλλο. Όμως όλα είναι καλά και όλα αναγνωρίζονται σαν "τα δικά μας καράβια". Δεν προλαβαίνεις το ένα, παίρνεις το άλλο. Όλα έχουν εκτίμηση από τους νησιώτες. Αυτό τα καθιστά ίσα μεταξύ τους. Δεν υπάρχει διάκριση..."

 Τον ρωτάμε για τα λιμάνια, το Αιγαίο, τα απαγορευτικά. Οι απαντήσεις του περιέχουν γνώση και πείρα:

- "Δεν έχουμε λιμάνια με εξαίρεση τον Πειραιά και το Λαύριο στην Αττική. Και οι Κυκλάδες δεν έχουν λιμάνια. Με αυτά που έχουμε πορευόμαστε και αυτά στο τέλος με τις δυσκολίες τους μάς κάνουν καλύτερους. Μαζί με τα λιμάνια και όλα τα άλλα είναι δύσκολο Αιγαίο. Να ξέρεις πως αμερικάνικος οργανισμός σε μελέτη του διαπίστωσε πως το Αιγαίο είναι το πιο δύσκολο κι επικίνδυνο κλειστό πέλαγος. Για το μέγεθός του έχει τον πιο ψηλό κυματισμό. Και ισχυρούς ανέμους. Κάτι που το καθιστά πολύ δύσκολο. Με αυτά τα δεδομένα κάθε προσέγγιση σε λιμάνι - και κάνουμε χιλιάδες - είναι κι ένα ρίσκο τις δύσκολες μέρες."

Του λέμε μια ατάκα που έλεγε παλιός έμπειρος καπετάνιος της γραμμής μας "πόσες προσεγγίσεις σε λιμάνι κάνει ένα ποντοπόρο πλοίο σε ένα χρόνο και πόσες ένα ακτοπλοϊκό σε μια μέρα; Αυτό φτάνει για να καταλάβεις τη διαφορά του επαγγέλματος..."

Κουνά το κεφάλι και συνεχίζει:

- "Και για τα απαγορευτικά ο νόμος είναι παλιός ξεπερασμένος. Στο εξωτερικό κάθε λιμάνι πρέπει να τηρεί μια σειρά προϋποθέσεις για να είναι χαρακτηρισμένο ως τέτοιο. Και είναι ο υπεύθυνος του λιμανιού που λέει με πόσα μποφόρ μπορεί να δεχτεί πλοίο. Και είναι ο πλοίαρχος υπεύθυνος για το ταξίδι του πλοίου και τι καιρό αντέχει. Εδώ αποφασίζει η ΕΜΥ! Χρειάζεται αλλαγή το νομικό πλαίσιο. Δεν είναι όλα τα πλοία ίδια, δεν είναι όλα τα λιμάνια ίδια και δεν είναι όλοι οι καιροί πάντα σύμφωνοι με τα μποφόρ..."

Κάπου εδώ τον χαιρετίσαμε. Τον ευχαριστήσαμε. Και κατεβήκαμε στα σαλόνια που ήταν γεμάτα και στα καταστρώματα που ήταν πλήρη. Ένα ακόμα δύωρο ταξίδι πλησίαζε στο τέλος του. Έναν ακόμα εξαιρετικό πλοίαρχο της ακτοπλοΐας μας γνωρίσαμε και σας γνωρίσαμε...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"