Εν Άνδρω

Δευτέρα του Πάσχα κι όλη η Άνδρος βρέθηκε στα Τρομάρχια. Το μεγάλο πανηγύρι του νησιού που κρατάει πίσω στον χρόνο και μεταφέρει μια παράδοση της αγροτικής κοινωνίας της Πίσω Μεριάς Κορθίου στο σήμερα. Κάποτε ήταν το μεγάλο πανηγύρι του χωριού που οι οικογένειες έσμιγαν μαζί  τη επόμενη μέρα του Πάσχα. Και μαζί έσμιγαν και οικογένειες με τα φαγητά τους από όλο το τότε αγροτικό Κόρθι. Με αφορμή την θρησκευτικά παράδοση της εκκλησίας να γιορτάσουν μαζεύονταν μετά τον οικογενειακό οβελία για να συνεχίσουν την πασχαλινή γιορτή.

Με τα χρόνια και τα αυτοκίνητα άρχισαν να έρχονται από όλη την Άνδρο στη γιορτή κι ο μικρός δρόμος που οδηγεί μέχρι εκεί γέμισε με χιλιόμετρα αυτοκίνητα και το μικρό μοναστήρι με χιλιάδες επισκέπτες. Τώρα πια εκτός από τα χιλιόμετρα αυτοκίνητα και τους χιλιάδες επισκέπτες πλημμυρίζει και από χιλιάδες νέους: κατοίκους, παραθεριστές, επισκέπτες. 

Είναι το μεγάλο γεγονός της πασχαλινής περιόδου κι όσοι βρέθηκαν στο νησί, σε συνδυασμό με τον ζεστό ανοιξιάτικο καιρό της Δευτέρας του Πάσχα (επιτέλους μια μέρα καλή) το πανηγύρι αυτής της χρονιάς κατακλύσθηκε από νέους κυρίως. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως μέγα πλήθος από όλη την Άνδρο κατευθύνθηκε στα Τρομάρχια για το πανηγύρι της άνοιξης.  

Κάπως έτσι το κάποτε αγροτικό Κόρθι αναδεικνύεται - μέσα από τις παλιές παραδοσιακές εορτές μιας προ πολλού ξεπερασμένης αγροτικής κοινωνίας - σαν ένα νέος πόλος αναφοράς της σύγχρονης πασχαλινής Άνδρου. Και κάπως έτσι φτάνουν πλέον από μεγάλο μέρος του νησιού (Κόρθι + Χώρα) μέγα πλήθος για να διασκεδάσει συνδυάζοντας την θρησκευτική αναφορά της μέρας. Μιλάμε για μέγα πλήθος και πολύ μεγάλη συνάντηση όλων με όλους για να συνεορτάσουν και συνδιασκεδάσουν το ελληνικό Πάσχα. Και το κυριώτερο ο κόσμος ανανεωνόταν. Πήγαινε κι ερχόταν. Έφευγαν οι πρώτοι κι έρχονταν οι επόμενοι. Κάπως έτσι πέρασε σχεδόν από εκεί χιλιάδες από όλη την Άνδρο. 

Και φυσικά έσυραν τον χορό πρώτες οι κοπέλες, όπως μπορείτε να δείτε σε όλες τις φωτογραφίες. Η εποχή των ανδρών σταδιακά περνά στο παρελθόν. Είναι οι γυναικείες φιγούρες που κυριαρχούν και δίνουν πλέον χρώμα στους χορούς και στη γιορτή. 

Όλος αυτός ο κόσμος κατέληγε μετά το πέρασμα από τα Τρομάρχια στο τέλος στον Όρμο Κορθίου. Όπου εκεί πλέον έγινε το αδιαχώρητο. Δεν υπήρχε ούτε σκαμπό να κάτσει κάποιος. Να που με τις θρησκευτικές γιορτές και τα παλιά παραδοσιακά αγροτικά πανηγύρια που έφτασαν μέχρι σήμερα αποκτά η Άνδρος κίνηση και οι μέρες της περιεχόμενο γιορτινό. 

Φωτογραφίες: Ιωάννα Σαραβάνου 

 "ΕΝ ΑΝΔΡΩ"