Εν Άνδρω

 

Το παρακάτω θέμα δεν αναφέρεται άμεσα στην Άνδρο. Όμως ενδιαφέρει όλους μας. Γιατί δείχνει την νοοτροπία των άλλων και τη δική μας στις στις μεγάλες απρόσωπες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Θα παραθέσουμε παρακάτω δύο συμβάντα. Το πρώτο συνέβη στην Αμερική, το δεύτερο στην Ελλάδα. Και τα δύο συνέβησαν σε σούπερ μάρκετ. Όμως η αντίδραση των υπευθύνων ήταν η μέρα με τη νύχτα έναντι των πελατών. Κι αυτό κάτι λέει για τη νοοτροπία που επικρατεί σε κάθε χώρα...

Πρώτη περίπτωση: ένα ζευγάρι ελλήνων ομογενών είναι σε αμερικάνικο σούπερ μάρκετ στη Νότια Καλιφόρνια. Μέχρι να έρθει η σειρά τους στο ταμείο μιλάνε μεταξύ τους στα ελληνικά για τρέχοντα θέματα . Μια αμερικανίδα, πίσω τους εκνευρίζεται και τους ζητά να μιλάνε αγγλικά γιατί είναι στην Αμερική!!!

Οι δύο ομογενείς ξαφνιάζονται και απαντούν ευγενικά πως μπορούν μεταξύ τους να μιλάνε όποια γλώσσα θέλουνε. Η αμερικανίδα επιμένει και τους λέει πως αν δεν τους αρέσει η Αμερική να γυρίσουν στο τόπο τους!!!…

Κάπου εκεί παρεμβαίνει στη διαφωνία η αμερικανίδα υπεύθυνη του καταστήματος και εξηγεί στην διαμαρτυρόμενη αμερικανίδα πως η συμπεριφορά της δεν αρμόζει στο περιβάλλον του καταστήματος. Κατόπιν τούτου της ζητά να φύγει από το κατάστημα χωρίς να ψωνίσει.

Το κατάστημα, όπως φαίνεται και από το βίντεο, αναλαμβάνει το ίδιο την ευθύνη της εύρυθμης λειτουργίας του. Και η υπεύθυνη του καταστήματος παρεμβαίνει με θάρρος στο συμβάν…

Δεύτερη περίπτωση: ένας κύριος είναι με καμιά 20αριά προϊόντα στο ταμείο της επιχείρησης "AB Βασιλόπουλος" στο Πικέρμι. Έχει τοποθετήσει καμιά 10αριά προϊόντα στον πάγκο του ταμείου και περιμένει να τελειώσει ο προηγούμενος πελάτης που έχει κι αυτός αρκετά προϊόντα.

Ξαφνικά θυμάται πως κάτι ξέχασε. Φεύγει και σε ένα λεπτό επιστρέφει. Βρίσκει στη θέση του μια κυρία. Μπροστά ο προηγούμενος δεν έχει τελειώσει ακόμα την συναλλαγή. Της εξηγεί ευγενικά πως προηγείται και της δείχνει και τα προϊόντα στον πάγκο.

Η κυρία όμως επιμένει λέγοντας πως έχει μόνο δύο πράγματα. Αυτός της δείχνει το διπλανό ταμείο που γράφει: «μέχρι 10 αντικείμενα». Η κυρία αρνείται γιατί εκεί… έχει ουρά 2 ανθρώπων!! Επιπλέον, η κοπέλα του διπλανού ταμείου ασχολείται εκείνη τη στιγμή με κάτι προϊόντα που έπεσαν κάτω πίσω από το ταμείο...

Ο κύριος επιμένει ευγενικά να πάει δίπλα. Η κυρία όμως επιμένει αγενώς πως από εκεί θα αργήσει.  Η κοπέλα του ταμείου παραμένει παγερά αδιάφορη στη συζήτηση. Η κυρία περνά επιθετικά. Ο κύριος ακολουθεί. Μόλις τελειώνει την συναλλαγή αναζητά τον αρμόδιο για να διαμαρτυρηθεί για την μη τήρηση της σειράς.

Εμφανίζεται ο υπεύθυνος και με ύφος βαριεστημένο εξηγεί πως… δουλειά της κοπέλας του ταμείου «δεν είναι να τσακώνεται με τους πελάτες για την σειρά»!!! Και συνεχίζει: "αν θα ήθελε να διαμαρτυρηθεί κάποιος θα έπρεπε να πάει να βρει αυτόν"!

Στην λογική ερώτηση του κυρίου «κι εσείς τι θα κάνατε;» η απάντηση αφήνει τους πάντες άφωνους: «ΤΙΠΟΤΑ»!!! Γιατί όπως εξηγεί: «δεν είναι δουλειά του να τσακώνεται για τέτοια θέματα»!!! Και καταλήγει στο κορυφαίο: «οι πελάτες ας τα λύσουν μεταξύ τους»!!! Συνεπώς το δίκιο του επιθετίκοτερου ας περάσει...

Συγκρίνετε τα δύο περιστατικά. Στο αμερικάνικο σούπερ-μάρκετ η αμερικανίδα υπεύθυνη για την εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος άκουσε την διαφωνία και παρενέβη αμέσως. Επιπλέον έβαλε στην θέση την ιδιότροπή αμερικάνα. Στο ελληνικό σούπερ-μάρκετ ειδοποιήθηκε ο υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία. Και αυτός ανέπτυξε μια νέα θεωρία και φιλοσοφία λειτουργίας του καταστήματος βασισμένη στην αρχή: ας τα βρίσκουν μεταξύ τους οι πελάτες ή ας τσακώνονται!! Και ας περνά του επιθετικότερου!!!

Είπατε τίποτα; Τι άλλο θα ακούσουμε σε αυτή την χώρα;