Εν Άνδρω

 

Αργά το απόγευμα στο Κόρθι... (φωτ. Εν Άνδρω).

Στην Λιθοδομή στο Κόρθι. Σε ένα τραπέζι με ένα ποτό κοιτώ το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ενώ ακούω την απόηχο από την εξέλιξη ενός αγώνα που παρακολουθεί μια μεγάλη παρέα Ελλήνων στο ένα μέρος του εστιατορίου. Στο άλλο πέντε ξένοι κοιτούν τις αντιδράσεις των Ελλήνων…

Σε μια στιγμή γυρνά ένας από αυτούς και με ρωτά στα αγγλικά ποιοι παίζουν. Του εξηγώ. Και μετά γυρνώ ρωτώ:

-        Από πού έρχεστε;

-        Από το Αϊντχόβεν της Ολλανδίας. Ίσως το ξέρεις γιατί είναι έδρα της Phillips. Είμαστε στην Άνδρο μια εβδομάδα, πρώτη φορά, και περπατήσαμε στα μονοπάτια του νησιού!

Μια μεγάλη παρέα Ελλήνων βλέπει τον αγώνα... (φωτ. Εν Άνδρω).

Τον κοιτώ για λίγο και τον ξαναρωτώ:

-        Πως επιλέξατε την Άνδρο;

-        Από το ίντερνετ. Κάθε χρόνο πάμε κάπου στη Νότια Ευρώπη. Είμαστε έξι φίλοι. Συναντιόμαστε και ταξιδεύουμε πηγαίνοντας κάπου για περπάτημα μια εβδομάδα. Εφέτος είδα στο ίντερνετ τα μονοπάτια της Άνδρου. Και είπαμε να έρθουμε.

Με περιέργεια επανέρχομαι:

-        Και που περπατήσατε;

-        Ξεκινήσαμε από το Γαύριο και περπατώντας καταλήξαμε στο Κόρθι. Μας πήρε 7 μέρες με τις στάσεις! Από το Γαύριο πήγαμε στο Μπατσί. Μείναμε σε ένα ξενοδοχείο. Μετά περπατήσαμε από τα μονοπάτια μέχρι την Χώρα. Μείναμε σε άλλο ξενοδοχείο. Είδαμε την περιοχή. Και μετά περπατώντας από τα μονοπάτια καταλήξαμε στο Κόρθι. Απόψε είναι η τελευταία μας βραδιά. Αύριο φεύγουμε…

Και μια παρέα Ολλανδών αφηγείται τις περιπατητικές διαδρομές της από το Γαύριο μέχρι το Κόρθι... (φωτ. Εν Άνδρω).

Επανέρχομαι και πάλι:

-        Σε πόσα μέρη έχετε περπατήσει; Και που θα κατατάσσατε την Άνδρο;

-        Έχουμε πάει στην Κρήτη, στη Σικελία και εδώ. Καλύτερα είναι στην Άνδρο! Η Κρήτη και η Σικελία δεν ήταν τόσο καλά για περπάτημα. Πας σε ένα μέρος με αυτοκίνητο. Περπατάς σε ένα βουνό και μετά γυρίζεις πάλι το βράδυ στο ίδιο ξενοδοχείο. Την επομένη πας με αυτοκίνητο κάπου αλλού πάλι περπατάς και γυρνάς το βράδυ στο ίδιο ξενοδοχείο. Δηλαδή κάνεις γύρους σε ένα μέρος. Ουσιαστικά πηγαίνεις από το ένα μέρος στο άλλο με αυτοκίνητο!!! Άσε που στην Κρήτη είναι τόσο τουριστικά που δυσκολεύεσαι. Στην Άνδρο, όμως, λόγω του μεγέθους, όλα είναι καλύτερα. Περπατάς ταξιδεύοντας από το ένα μέρος στο άλλο. Κουβαλάμε τα σακίδια μας και ταξιδεύουμε από το ένα μέρος στο άλλο. Δεν χρειαζόμαστε αυτοκίνητο. Έτσι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον. Αλλά και τα μονοπάτια είναι καλύτερα, έχουν καλή σήμανση και συχνά ιδιαίτερη και μεγάλη ιστορία…

Το φαγητό, σπεσιαλιτέ του καταστήματος, έφτασε: ψητό καλαμαρι, γεμιστό με ντόπιο τυρί και κόκκινη πιπεριά! (φωτ. Εν Άνδρω).

Τους βλέπω να κοιτούν τα πιάτα τους και τους αφήνω στο φαγητό τους. Ο χώρος έχει ησυχάσει. Ο αγώνας έχει τελειώσει. Όλοι πια στρέφουν την προσοχή τους στις παραγγελίες τους.

Κοιτώντας έξω τον άδειο δρόμο σκέφτομαι την κουβέντα με την Ιωάννα που έχει το ξενοδοχείο Μυρτώ στην Χώρα. Μόλις το προηγούμενο βράδυ έλεγε πως τούτη την εποχή δουλεύει με ξένους περιπατητές.

Και λίγα ντόπια κολοκυθάκια γεμιστά με ρύζι. Μαζί κι ένα ποτήρι λευκό κρασί. Η ζωή είναι ωραία, όπως έλεγε κι εκείνο το παλιό ιταλικό φιλμ με τον Μπενίνι... (φωτ. Εν Άνδρω).

Να που συνάντησα μερικούς από αυτούς στο Κόρθι. Και να που τα μονοπάτια για τα οποία τόσα έχουμε γράψει και που μερικά έχουμε περπατήσει έχουν αρχίσει να εκτιμώνται και από ολοένα και περισσότερους ξένους.

Μπορεί ακόμα να μην είναι τόσοι πολλοί όμως έχουν ήδη καταγραφεί σαν ένα ξεχωριστό σημείο αναφοράς για την Άνδρο και έχουν σιγά-σιγά αρχίσει να προσελκύουν έναν κάπως λιγότερο τουριστικό κόσμο και μάλιστα εκτός της έντονης τουριστικής περιόδου.

Καθόλου άσχημα σκέφτομαι περπατώντας αργά στην άδεια παραλία προς… το αυτοκίνητο!!! Εντάξει, να μην ξεχνάμε και τις δικές μας συνήθειες...

Δ.Μπ.