Εν Άνδρω

 Του ΑΝΤΩΝΗ ΛΑΖΑΡΗ

Ιστορικού της Ακτοπλοΐας

ΠΗΓΗ: Σιφνιώτικο Site “Και που ο Θεός»

 

(Ο παλιός συνεργάτης μας Αντώνης Λαζαρής - ιστορικός της ελληνικής ακτοπλοΐας - έγραψε μια εξαιρετική προσωπογραφία για έναν ανδριώτη μηχανικό, τον μαστρο-Γιάννη Ζούρα, από τον Φελλόμ της Άνδρου. Ο μάστρο-Γιάννης Ζούρας έχει οργώσει τις ελληνικές θάλασσες δεκαετίες. Με όλων των ειδών τα καράβια. Αυτή την διαδρομή, που αντανακλά την διαδρομή όλων των ναυτικών, κατέγραψε ο φίλος Αντώνης Λαζαρής, από την Ραφήνα για το σιφνιώτικο site "Και που Θεός" και αποδέχτηκε με χαρά να την αναδημοσιέυσουμε αμέσως μετά στο Εν Άνδρω.)

Ο μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας έχει βιώσει ένα απίστευτο ταξίδι στο μαγικό κόσμο της ελληνικής ακτοπλοΐας. Κυριολεκτικά μιλάμε για τον "Βίο και την Πολιτεία του μαστρο-Γιάννη Ζούρα" κατά το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη. Ο Α' μηχανικός του "Διονύσιος Σολωμός" είναι βέρος Ανδριώτης, από τον Φελλό κοντά στο Γαύριο. Γεννήθηκε μηχανικός και έκανε τα πάντα για να γίνει όχι απλά μηχανικός, αλλά ένας από τους καλύτερους μηχανικούς.

Γελαστός και χαρούμενος με όλο τον κόσμο. Τους περισσότερους επιβάτες του χειμώνα τους ξέρει με το μικρό τους όνομα. Συχνά θα τον συναντήσει κανείς στον καταπέλτη του πλοίου να χαιρετά τους πράκτορες και τους καβοδέτες. Με τον Αντώνη τον Καμπουράκη έχουν φιλία που κρατάει χρόνια. Με τον Γιάννη τον Ξύδη, τον Γιώργο τον Ξύδη και όλους τους πράκτορες, αλλά και με όλο τον κόσμο.

Στη γραμμή μας είναι εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή του "Ρομίλντα" από τον μακρινό Δεκέμβριο του 2007. Με τον καπετάν-Ισίδωρο Λιγνό αποτέλεσαν για χρόνια ένα ακτύπητο δίδυμο αρχικά στο "Ρομίλντα" και στη συνέχεια στον "Αδαμάντιο Κοραή". Στο περιστατικό της Κιμώλου που έκανε τον γύρο του κόσμου, τον Μάρτιο του 2012, με την προσέγγιση κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες ο μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας εγγυώταν απόλυτα για τις μηχανές του πλοίου και ο καπετάν-Ισίδωρος Λιγνός έχοντας την εγγύηση των μηχανών κατάφερε με τις μανούβρες του να δέσει το πλοίο με ασφάλεια.

Με τον καπετάν-Ισίδωρο Λιγνό στο Αδαμάντιος Κοραής το 2013.

Ο μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας πέρασε τα σχολικά του χρόνια στο Φελλό της Άνδρου. Όταν πήρε την απόφαση να γίνει ναυτικός κατάλαβε ότι θα έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να τα καταφέρει.
Το Ναυτικό Λύκειο Άνδρου στεγαζόταν στη Χώρα της Άνδρου, όπου και στεγάζεται ακόμα. 
Για να πάει στη Χώρα έπρεπε να φτάσει πρώτα από το Φελλό μέχρι το Γαύριο και από εκεί να πάρει το λεωφορείο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πήγε με το γάϊδαρο από το Φελλό μέχρι το Γαύριο.
Από τις έξι το πρωΐ ξύπναγε για να κάνει τη μικρή καθημερινή Οδύσσεια μέχρι τη Χώρα της Άνδρου. Στην πορεία κατάφερε να πάρει ένα μηχανάκι και τα πράγματα διευκολύνθηκαν αρκετά.
Ήταν τα χρήματα που κέρδισε από το πρώτο του μπάρκο με το "Χρυσή Άμμος ΙΙ" το καλοκαίρι του 1980.

   
Το πρώτο πλοίο με το οποίο ταξίδεψε ήταν λοιπόν το "Χρυσή Άμμος ΙΙ" (το πλοίο της φωτογραφίας) στις αρχές της δεκαετίας το 1980 με τον καπετάν-Γιώργο το Σαλονίκη.

Τα καλοκαίρια του 1981 και του 1982 συνέχισε πάλι στο "Χρυσή Άμμος ΙΙ" ως επίκουρος. Το καλοκαίρι του 1981 ήρθε για πρώτη φορά στο καράβι ο καπετάν-Κώστας Τζώρτζης. Από τότε μέχρι σήμερα ο καπετάν-Κώστας Τζώρτζης του έχει σταθεί σαν δεύτερος πατέρας του.

Θυμάται ακόμα τις μηχανές του πλοίου, ήταν ΜΑΝΗΕΙΜ μπαταριστές μηχανές. Αρχικαμαρότος στο πλοίο ήταν ο καπετάν-Γεράσιμος Αμάραντος. Μπαρκάρησε επίκουρος από το 1980 έως το 1984 για να μαζέψει χρήματα και εμπειρίες. Και έμαθε πάρα πολλά.

Δεν θα ξεχάσει ποτέ τη νύχτα του "Χρυσή Αυγή". Πήγαινε τότε στην Τρίτη Λυκείου. Τις σορούς των θυμάτων τις έφερε το"Ιουλίς Κέας ΙΙ" στο Μπατσί και το "Αιγεύς" του Νομικού. Συγκλονιστικές στιγμές για ένα νησί που βάφτηκε τότε στα μαύρα.

Το γεγονός αυτό δεν τον πτόησε. Κατάφερε και μπήκε στη Σχολή των Μηχανικών της Ελευσίνας τον Σεπτέμβριο του 1983. Οι συνθήκες δεν ήταν εύκολες, αλλά αυτός είχε μαγευτεί για τα καλά από τον κόσμο της θάλασσας. Το 1986 πήρε το πτυχίο του από τη σχολή. Από το 1985 ξεκίνησε η σχέση του με το "Επτάνησος" και την Strintzis Lines. Ξεκίνησε από δόκιμος στο πλοίο αυτό για έξι μήνες. Μετά δούλεψε ως λαδάς και έπιασε τελικά ως τρίτος μηχανικός.

Για πολλά χρόνια o μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας δέθηκε με τα πλοία της Strintzis Lines και τον καπετάν-Κώστα Τζώρτζη. Το λιμάνι της Ραφήνας έγινε για αυτόν το δεύτερο σπίτι του. Ο αδελφός του, ο Πέτρος ο Ζούρας, ζει μόνιμα στη Ραφήνα και ταξιδεύει σήμερα με τα πλοία της Golden Star Ferries ως Προϊστάμενος Οικονομικών στο "Superferry" και στο "Superferry II". Με το"Superferry II" ταξίδεψε και ο μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας για πολλά χρόνια.

Το 1990 πήγε στο Ναυτικό. Και μετά πάλι στο "Επτάνησος" το οποίο το πήγαν στην Κεφαλονιά και το παρέδωσαν τον Οκτώβριο του 1991. Το "Επτάνησος" συνέχισε τα δρομολόγιά του στο Ιόνιο και ο ίδιος ταξίδεψε κάποιες περιόδους ξανά μαζί του και στο Ιόνιο.

Από εκεί βρέθηκε στο "Superferry" το μεγάλο, το γιαπωνέζικο. Ξεκίνησαν ένα μήνα με ταξίδια για Ιταλία και συνέχισαν από Ραφήνα για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο μέχρι τον Οκτώβριο του 1992. Και μετά σειρά είχε το "Superferry II" όπου έμεινε πολλά χρόνια. Ο μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας θα πάρει το δίπλωμα του δεύτερου καιθα πιάσει πρωτοδεύετρος στο "Επτάνησος" και στο "Ionian Seα" σε ταξίδια στα Δωδεκάννησα.

Τον Απρίλη του 1994 παντρεύτηκε και μετά πήγε πρωτοδεύτερος στο "Ionian Sun" και μετά πάλι στο "Επτάνησος. Στο πλοίο αυτό  αυτό θα μάθει το θάνατο του πατέρα του σε ηλικία μόλις εξήντα ετών. Ώρες-ώρες η ζωή του ναυτικού είναι πάρα πολύ δύσκολη. Μια πολύ δύσκολη περίοδος θα επακολουθήσει. Στη συνέχεια το "Superfefry II" θα αποτελέσει την έδρα του. Αλλά κατά καιρούς περνούσε και από άλλα πλοία του Στρίνζη. Μετά βρέθηκε στα πλοία της Blue Star. Ο ίδιος προτιμούσε τα παλιά πλοία και τη Ραφήνα. Έμεινε δύο χρόνια στη Blue Star, δεν στέριωσε εδώ.

Και μετά έπιασε για πρώτη φορά πρώτος μηχανικός στο "Νόνα Μαίρη" της SAOS FERRIES με καπετάνιο τον καπετάν-Γιώργο Αντωνίου, τον σημερινό πλοίαρχο του "Πρωτέα". Έκαναν δρομολόγια σχεδόν σε όλο το Βόρειο και το Κεντρικό Αιγαίο. Έλειπαν μια ολόκληρη εβδομάδα και επέστρεφαν για μια νύχτα στο Λαύριο.  Και μετά πήγε στον Αγούδημο και συγκεκριμένα στο "Ρομίλντα" τον Σεπτέμβριο του 2007.

Εδώ συνάντησε τον καπετάν-Ισίδωρο Λιγνό και αρκετούς ακόμα ναυτικούς που συνέχισαν μετά στον "Αδαμάντιο Κοραή". Όταν τα οικονομικά δυσκόλεψαν στον Αγούδημο πήγε στον Τυρογαλά και στο "Ιονίς". Εδώ έμεινε από το τέλος Μαρτίου έως το τέλος Οκτωβρίου του 2009 με καπετάνιο τον καπετάν-Σπύρο το Γιακουμέλο.

Και τον Δεκέμβριο του 2009 ήρθε στη Zante Ferries και στον "Αδαμάντιο Κοραή" όπου παρέμεινε για πολλά χρόνια μέχρι το 2018, εκτός από ένα σύνντομο πέρασμα από τον "Ανδρέα Κάλβο". Εδώ σε αυτήν την εταιρεία βρήκε μια δεύτερη Ιθάκη μετά την εταιρεία του Στρίντζη. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κάποιος τι περνάει ένας ναυτικός στη ζωή του. Όποιος τα καταφέρνει στη θάλασσα τα καταφέρνει γιατί το αγαπά πολύ αυτό που κάνει.