Εν Άνδρω

 Λίγες οι φορές που φτάσαμε μέχρι το Μπαλκόνι του Αιγαίου στο Άνω Απόβατο. Αλλά όλες υπήρξαν πολύ εντυπωσιακές. Μια-δύο αλησμόνητες. Ανάμεσα τους και η χτεσινή ηλιόλουστη πρωτομαγιά. Η άνοιξη οργιαστική μετά τις βροχές και τα χιόνια του χειμώνα. Η μέρα δοξαστική όπως το θέλει η μακρά παράδοση της πρωτομαγιάς. Και η θέα μοναδική: λες κι έβλεπες όλες τις Κυκλάδες. Στην πραγματικότητα έβλεπες 3-4 από αυτές και τα γοητευτικά Γαυριονήσια. Όλα αυτά από το ιδανικό υψόμετρο: Λες κι ήσουν ακουμπισμένος στο κέντρο ενός καταπράσινου υποτροπικού παραδείσου μπροστά στο εκτυφλωτικό μπλε της θάλασσας... (πανοραμική φωτογραφία Εν Άνδρω).  

Αργά το βράδυ συνθέσαμε τα περάσματα των πλοίων με το εξαιρετικό τραγούδι του Νϊκου Πορτοκάλογλου ως ανάμνηση της μέρας (βίντεο Εν Άνδρω). 

 Λίγες οι φορές που φτάσαμε. Όμως η χτεσινή επιλεγμένη. Λίγο πριν φανεί το Superferry να κατευθύνεται στο Γαύριο να πάρει τους αποχωρούντες της μέρας μετά από ένα ολάνθιστο Πάσχα. Με το που κάτσαμε φάνηκε το πλοίο. Τι πιο γοητευτικό από το να είναι κανείς κρεμασμένος σε ένα μπαλκόνι και να βλέπει το πλοίο να διασχίζει την γαλήνια θάλασσα αφήνοντας πίσω του την αφρισμένη γραμμή του περάσματος του. Απέναντι η Γυάρος έδειχνε σαν ανάγλυφο νησιού ακουμπισμένο στο πέλαγος... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Το πλοίο διέσχισε αργά την καταπράσινη Πούντα. Είναι η άνοιξη και η μέρα που δίνουν μεγαλύτερη λαμπρότητα στη στιγμή. Είναι τα νησιά στο βάθος που δημιουργούν στη γραμμή του ορίζοντα ένα αχνό γαλάζιο σκηνικό. Είναι η λευκή γραμμή στο κατόπι του πλοίου, που ατονεί όσο αυτό απομακρύνεται, η οποία συμβολίζει την γραμμή της μέρας, που διαγράφεται και χάνεται καθώς η πρωτομαγιά προχωρά προς το απόγευμα... (φωτ. Εν Άνδρω).  

 Κι έφτασε στα Γαυριονήσια κάνοντας την στροφή για Γαύριο. Σκηνή ξεχωριστή από ένα μπαλκόνι με θέα το αιώνιο Αιγαίο και την σημερινή πρωτομαγιά (φωτ. Εν Άνδρω).

 Κάπου εκεί ήρθαν και τα πιάτα με το φαγητό. Μια μεγαλοπρεπής φουρτάλια για δύο. Αφήστε τα πήραμε την μισή στο σπίτι! Όμως την φωτογραφήσαμε κι αυτή με θέα τα Γαυριονήσια, το ακρωτήρι Μαντήλι του Κάβο Ντόρο και τα μακρινά βουνά της Αττικής. Πέρα μακριά ένας άλλος κόσμος. Κι εδώ όλος ο κόσμος που ήρθε και κλείστηκε σε μια στιγμή. Στη δοξαστική ελληνική στιγμή του φαγητού σε ένα μπαλκόνι με θέα... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Γύρω μας δεκάδες οι συνδαιτημόνες. Ήταν ή μέρα τέτοια, ήταν η στιγμή, ήταν όλα μαζί... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ήταν και η μουσική με τα λαϊκά της μέρας του Ευάγγελου Λουσίδη από το Βουνί και του Νίκου Γλυνού από την Πίσω Μεριά (φωτ. Εν Άνδρω). 

Μόνο οι Έλληνες κατάφεραν παγκοσμίως να γλεντούν και τις χαρές και την θλίψη τους έλεγε κάποτε η Μαρία, Ισπανίδα από την Βαλένθια, που σπούδαζε ελληνική φιλολογία... (βίντεο Εν Άνδρω). 

 Ήταν και το τελευταίο πλοίο του απογεύματος που πέρασε πολύ αργότερα τρέχοντας πιο γρήγορα. Το ταχύπλοο Tera, που πηγαίνοντας για Γαύριο στο διάβα του πολλαπλάσια απόνερα... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Κατηφορίζοντας για Μπατσί περάσαμε από όλες εκείνες τις υπέροχες βίλες που έχουν κτιστεί σε ένα από τα πιο θεαματικά μέρη της Άνδρου: στο Άνω Απρόβατο. Ακουμπισμένες έτσι αμφιθεατρικά και όμορφα στην πλαγιά πάνω από την θάλασσα...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"