Εν Άνδρω

 Την Τετάρτη το βράδυ με την θερμοκρασία πάνω από τους 30 βαθμούς τα δύο καφε-μεζεδοπωλεία της πλατείας Καΐρη στην Χώρα είχαν κοινή μουσική εκδήλωση για να γιορτάσουν το νέο πλατάνι που αντικατέστησε τον αιωνόβιο γερο-πλάτανο που μαράθηκε πρόπερσι κι απόμεινε κούτσουρο ξερό πέρσι να θυμίζει περασμένα μεγαλεία κάτω από τα φιλόξενα επί αιώνες κλαδιά του. Μια εκδήλωση ιδιαίτερα σημαντική γιατί για πρώτη φορά δύο μαγαζιά αντί να ερίζουν είδαν το κοινό όφελος και έκαναν ίσως την πρώτη κοινή εκδήλωση στο νησί που μάζεψε εκατοντάδες ανθρώπους. Το αδιαχώρητο. Δεν μπορούσες να πλησιάσεις κάποιες στιγμές...

 

Και τι δεν είχε και τι δεν είχε ακούσει από τους ανθρώπους που ξαπόσταιναν ο παλιός γέρο-πλάτανος; Πόσες φορές δεν είχε φωτογραφηθεί; Μέχρι και στην ταινία "Φουσκοθαλασιές" που γυρίστηκε στο Μπατσί κρίθηκε σκόπιμο να τον συμπεριλάβουν. Το τέλος του στενοχώρησε πολλούς. Ήρθε όμως το νέο πλατάνι, τρίμετρο και πέταξε αμέσως φύλλα, θαλερό-θαλερό. Κι έδωσε ζωή στον μαραμένο χώρο. Και συμβόλισε από την αρχή, χάρη στα δύο μαγαζιά, την ενότητα για το κοινό καλό, που τόσο λείπει από το νησί. Άπλωσαν λοιπόν τα τραπεζάκια σχεδόν παντού στα περισσότερα μέρη της πλατείας. 

 Νέος κόσμος που ήξεραν λίγα για το παλιό πλατάνι. Και παλιοί που ήξεραν πολλά. Ήταν και μια ενότητα ηλικιών. Πέρα από την ενότητα δύο επιχειρηματιών και την ενότητα της μουσικής που κυριάρχησε στην βραδιά...

 Ήταν ιδιαίτερη η στιγμή που έβλεπε κανείς όλο αυτό το πλήθος να συμμετέχει με τον τρόπο του και να απολαμβάνει την εκδήλωση...

 Στο μουσικό συγκρότημα της βραδιάς μια όμορφη, λεπτή, αέρινη τραγουδίστρια, όλο σκέρτσο και νάζι, αλλά και με μεστή φωνή έδινε τον παλμό περνώντας από το ένα τραγούδι στο άλλο...  

 Και μαζί της και οι διασκεδάζοντες ακροατές περνούσαν από το ένα ποτήρι μπύρας στο άλλο. Ήταν η ζέστη, ήταν η μουσική, ήταν το πλήθος, ήταν το χαρούμενο της βραδιάς και το νέο πλατάνι και η μπύρα έρευσε άφθονη...

 Προς μεγάλη χαρά του Πέτρου, μαγαζάτορα της "Νοσταλγίας 1950", που εικονίζεται εδώ όρθιος πάνω από μια παρέα φίλων του. Ανάμεσα τους ο Γιάννης Χαλάς, μαγαζάτορας του Swell, που πρόσφερε στον φίλο του όλα τα σκαμπώ με τα ψηλά τραπέζια της βραδιάς και πολλά τραπεζοκαθίσματα ώστε να έχει δυνατότητα για πολύ περισσότερο κόσμο. Έτσι κι αλλιώς την βραδιά αυτή ο Χαλάς δεν έίχε κάτι εξαιρετικό στο δικό του μπαρ. Μπορούσε να βοηθήσει τον φίλο του. Στην ενότητα των δύο προστέθηκε και η ενότητα των τρίτων. Έτσι πέτυχε το event, όπως το λένε στην Ελλάδα!...    

 Όλα αυτά και προς μεγάλη χαρά και του Δημήτρη, του μαγαζάτορα του ιστορικού "Πλάτανου", που φωτογραφίζεται εδώ με τον παλιόφιλο του τον Φυρίο, που κατέφθασε από τους πρώτους ξεχνώντας τα γνωστά παγωτά του για μια βραδιά. Είπαμε η ενότητα κοινού και μαγαζάτορων στην πράξη. Αλλά και η αναφορά του Δημήτρη για την πράξη του καπετάν Γιαννούλη Καμπάνη που σκέφτηκε, πίεσε, χρηματοδότησε το νέο πλατάνι: "μην το ξεχνάμε αυτό σε παρακαλώ" έλεγε καθώς φεύγαμε...

Όπως και να το κάνουμε το νέο πλατάνι, που χάρη και στα υπόγεια ποτίσματα που εγκαταστάθηκαν μαζί του μέσα σε 4 μήνες πήρε τα πάνω του και σκέπασε τον χώρο και για τα δύο μαγαζιά. Ζωή νάχει και να προκόβουν όλοι οι γύρω του σαν αυτό που μοιάζει πολύ προκομμένο...

 Αλλά από αυτή την γιορτή του νέου πλατάνου των δύο μαγαζιών επωφελήθηκε όλη η πλατεία. Και τα άλλα μαγαζιά γέμισαν όταν πλημμύρισαν τα δύο καφε-μεζεδοπωλεία που γιόρταζαν τον πλάτανο. Σε ένα γεγονός σπεύδουν πολλοί. Και έτσι στο τέλος βολεύτηκαν όλοι. Αυτά και του χρόνου να την ξανακάνουν την εκδήλωση και να την καθιερώσουν ονομάζοντας την "η γιορτή του πλατάνου"...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"