Εν Άνδρω

 

ΜΑΡΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ από την Άρνη 

(Παγκόσμια μέρα ναυτιλίας σήμερα και είναι αφιερωμένη στις γυναίκες καπετάνιους. Εκεί που κάποτε οι γιοί έλεγαν το πασίγνωστο "μάνα θα πάω στα καράβια" είναι σε πολλές περιπτώσεις οι κοπέλες που λένε: "πατέρα θα πάω στα καράβια" - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)

Περίπου 360 Ελληνίδες κατέχουν θέσεις ευθύνης σε καράβια διαφόρων τύπων, έχοντας, μάλιστα, υπό τις διαταγές τους πληρώματα που σε πολλές περιπτώσεις φτάνουν ακόμα και τα 70 άτομα. Οι περισσότερες από αυτές βρίσκονται κατά τη διάρκεια των ταξιδιών στις γέφυρες, ενώ μόνο 50 στα αμπάρια, όπου ασχολούνται με μηχανολογικά ζητήματα. Από τις 309 καπετάνισσες, οι 18 διαθέτουν τον βαθμό του α΄ πλοιάρχου, οι 52 του β΄ και οι 239 του γ΄.

Οι γυναίκες απόφοιτοι των ανά τον κόσμο εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, του Παγκόσμιου Ναυτιλιακού Πανεπιστημίου (WMU) και του Διεθνούς Ινστιτούτου Θαλάσσιου Δικαίου (IMLI) εργάζονται σήμερα ως ναυτικοί, αλλά και ως διαχειριστές και υπεύθυνες στη λήψη αποφάσεων. Οι γυναίκες αυτές αποτελούν πρότυπα για τις νέες γυναίκες να εργαστούν σε ένα υψηλά καταρτισμένο επαγγελματικό χώρο, όπως αυτό της ναυτιλίας, και η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στη διάθεσή τους για εξέλιξη και συνεχή προσφορά σε έναν μέχρι πρότινος ανδροκρατούμενο επαγγελματικό κλάδο".

Τελείωσε τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων στον Ασπρόπυργο το 2015, ενώ είναι γέννημα-θρέμμα του μεγαλύτερου λιμανιού της Ελλάδας. Ο παππούς της και όλοι οι θείοι της δούλευαν στα καράβια είτε ως καπετάνιοι είτε ως πρώτοι μηχανικοί, γεγονός που την επηρέασε στην επαγγελματική της σταδιοδρομία. Μάλιστα, όταν ανακοίνωσε στους άνδρες της οικογένειας ότι θέλει να γίνει καπετάνισσα, της είπαν τα εξής: «Να είσαι σοβαρή και πειθαρχημένη, πιο πολύ απ’ ό,τι θα ήσουν σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά».

Όπως μας αναφέρει η ίδια, τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον κλάδο της αρχίζουν από νωρίς: «Οταν μπήκα στη σχολή, ξεκινήσαμε 11 κορίτσια σε ένα τμήμα με 45 αγόρια και εντέλει πήραμε πτυχίο μόνο τρεις. Για να προχωρήσεις από το πρώτο στο δεύτερο έτος πρέπει να κάνεις ως δόκιμος σε πλοίο ένα ταξίδι έξι μηνών. Οι εταιρείες όμως όταν ήμουν εγώ στη σχολή δεν προτιμούσαν κορίτσια. Το πρώτο μου μπάρκο το έκανα έπειτα από 43 αιτήσεις, παρόλο που είχα γνωστούς.» 

Η υποπλοίαρχος Ελενα Κοκκόλη, παρόλο που είναι μητέρα ενός μικρού αγοριού, σχεδόν σε καθημερινή βάση μεταφέρει με ταχύπλοο σκάφος της Seajets από τον Πειραιά εκατοντάδες άτομα στα νησιά των Κυκλάδων. «Καλώς ή κακώς, το επάγγελμά μας είναι ανδροκρατούμενο, οπότε πρέπει να είσαι δυναμική και σκληρή για να αποδείξεις ότι μπορείς να στηρίξεις την επιλογή σου. Στις δύσκολες στιγμές ξεπερνάς τον εαυτό σου κι από γυναίκα γίνεσαι άνδρας. Αυτό που με ευχαριστεί στην παρούσα φάση είναι ότι η εταιρεία που εργάζομαι τώρα έχει στόχο να προσλάβει κι άλλες πλοιάρχους γυναίκες στα καράβια της κι αυτό είναι πολύ θετικό».

Η Αιμιλία Βερροπούλου, 38 χρόνων σήμερα και με βαθμό πλοιάρχου γ΄, πιστοποιημένη επιθεωρήτρια του γαλλικού νηογνώμονα DVADΙ και μητέρα δύο παιδιών, μπήκε στη Σχολή Εμπορικού Ναυτικού Ασπροπύργου σε μια εποχή κατά την οποία οι γυναίκες στο συγκεκριμένο επάγγελμα ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Με το που τελείωσε τη σχολή, η Αιμιλία έκανε μεταπτυχιακό στη Ναυτιλία στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και αμέσως μετά, το 2002, μπήκε στη Σχολή Υπαξιωματικών του Λιμενικού Σώματος (ΔΥΛΣ), πράγμα που κατάφερε χάρη και στο γεγονός ότι ήταν ανάμεσα στους πέντε καλύτερους αποφοίτους της σχολής της, ενώ γνωρίζει άπταιστα αγγλικά και γαλλικά.

Η Αιμιλία οδήγησε για πέντε συνεχή χρόνια καταδιωκτικά σκάφη του λιμενικού τύπου Lambro 57 μέχρι να βρεθεί διοικητική στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Λιμενικού Σώματος. Θεωρεί ότι οι δικές της επιτυχίες μέσα στη θάλασσα είναι ενδεικτικές των ικανοτήτων των γυναικών, οι οποίες μπορούν να φέρνουν σε πέρας ακόμα και τις πιο απαιτητικές επιχειρήσεις.

«Μια φορά έπρεπε να αναχαιτίσω ένα ύποπτο φουσκωτό σκάφος με παράνομο φορτίο που κινούνταν σε θαλάσσια περιοχή στη Σαλαμίνα. Καταδιώκαμε τον ύποπτο οδηγό όλη νύχτα μέχρι να τον αναχαιτίσουμε και στο τέλος, στον Πειραιά, έπεσαν και πυροβολισμοί. Ήμουν δύο μηνών έγκυος τότε! Είχα τέσσερις άνδρες στο πλήρωμά μου, οι οποίοι με εμπιστεύονταν χωρίς δεύτερη σκέψη. Τους είχα αποδείξει ήδη ότι είμαι ικανή στη δουλειά μου και είχαμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Για εκείνη την επιτυχία μου πήρα “Εκφραση Ευαρέσκειας” από τον κεντρικό λιμενάρχη Πειραιά». 

Πηγή: neaselida.gr 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΙΜΟ