Ψαρεύοντας στο Αιγαίο: από τον παππού στον εγγονό...
Ψαρεύοντας στον Καμπανό. Ώρα 6 το πρωί...
Ο παππούς του ψαράς. Χρόνια στην άκρη του μώλου στο λιμάνι της Χώρας. Ο λόγος για τον Μιχάλη Συρίνογλου από την Σύρο. Με Μικρασιατική καταγωγή. Βρέθηκε στην Άνδρο. Παντρεύτηκε. Έκανε παιδιά. Ήταν ο τελευταίος τσαγκάρης στην Αγορά. Ήταν από τους καλύτερους ψαράδες της Χώρας. Ευγενής, φιλικός, προσεκτικός. Πέρναγα καμιά φορά - νέος τότε - από το μαγαζί και τα λέγαμε.
Ψαρεύοντας στον Καμπανό. Ώρα 7 το πρωί...
Τα χρόνια πέρασαν. Ο Μιχάλης έσβησε. Η οικογένεια του άπλωσε. Κάποτε γνώρισα τον εγγονό του. Τον έλεγαν Μιχάλη κι αυτόν. Μόνο το επώνυμο άλλαζε: Μενδρινός αυτός. Με τον εγγονό λέγαμε κατά καιρούς καμία κουβέντα. Λίγα πράγματα. Μέχρι ένα βράδυ στο Swell - πριν δύο χρόνια - που ξεκίνησε μια άλλη γνωριμία. Μέσα σε όλα που είπε ανέφερε πως λάτρευε και το ψάρεμα. Ξεκίνησε με τον παππού του. Και του έγινε πάθος.
Σήμερα το πρωί έστειλε μερικές εντυπωσιακές πρωινές φωτογραφίες από το ψάρεμα στον Καμπανό. Ο πρωινός ήλιος ίδιος με αυτόν που φωτογράφισα σήμερα το πρωί από το σπίτι στο Υψηλού. Στο χαλκό χρώμα της αφρικάνικης ζέστης. Τις κοίταξα κι εντυπωσιάστηκα. Μετά κοίταξα και τις άλλες φωτογραφίες του Μιχάλη. Και αισθάνθηκα το ίδιο αίσθημα όταν έβλεπα τον παππού του. Μανιώδεις ψαράδες και οι δύο. Ψάρευαν στο Αιγαίο. Ο Συρίνογλου από την άκρη του μώλου. Ο Μενδρινός μεσοπέλαγα με την βάρκα.
Προς το μεσημέρι πήρε τηλέφωνο: "ήταν καλή ψαριά. Σου έχω κάτι ψάρια φυλαγμένα. Πέρνα να τα πούμε..." Συγκινήθηκα. Οι μνήμες γύρισαν 40 χρόνια πίσω. Νεαρός τότε πέρναγα και χαιρέταγα τον Συρίνογλου που μου έλεγε: "να περνάς όταν έρχεσαι..." Τυχαίο άραγε πως μετά 40 ολόκληρα χρόνια ο εγγονός του συνεχίζει αυθόρμητα μια σχέση που άρχισε όταν ήμουν εγώ παιδί με τον παππού του; Μερικά πράγματα όσο κι αν φαίνονται τυχαία μπορεί να μην είναι. Μπορεί οι κύκλοι της ζωής να ανοιγοκλείνουν παράξενα, αλλά για κάποιο λόγο συναντιόμαστε στην άκρη μιας μέρας. Κάποτε με τον παππού και σήμερα με τον εγγονό. Το ψάρεμα ήταν άλλοθι. Ένα πολύ νόστιμο άλλοθι αν κρίνω από τα ψάρια...
Διαμ. Μπασαντής
