Αποχαιρετισμός στον Μιχάλη Χαλά του Παπανεστάση
(Το κατευόδιο του Κυριάκου Θωμά για τον Μιχάλη Χαλά με έφερε χρόνια πίσω. Ήταν το 2011 - νομίζω - όταν ο Δημήτρης Γιαννίσης μου χάρισε το βιβλίο: Άρνη - Η μικρή Ελβετία της Άνδρου". Ήταν του Μιχάλη Χαλά του Παπανεστάση. Το διάβασα και το έβαλα σε μια γωνιά. Το 2012 γράφαμε με τον Σταμάτη Καμπάνη "Το Χρονικό της Άνδρου". Το ξανάνοιξα και χρησιμοποίησα μια εκτενή παραπομπή για την καταγωγή των ανδριώτικων ονομάτων. Όταν βγήκε το βιβλίο μιλήσαμε και τον ευχαρίστησα για την συμβολή του. Χάρηκε ιδιαίτερα. Μιλήσαμε έκτοτε αρκετές φορές. Μετά χαθήκαμε.
Τον θυμόμουν κάθε χρόνο στο πανηγύρι της Άρνης ή όταν πέρναγα από τα Ρέματα. Κι είχα την αίσθηση πως θα μπορούσα ανά πάσα στιγμή να τον πάρω τηλέφωνο. Όμως τώρα πια ξέρω πως ο Μιχάλης Χαλάς πέρασε οριστικά στον χώρο της μνήμης. Η Άνδρος έχασε έναν άνθρωπο που την αγάπησε κι έγραψε γι΄αυτή. Φεύγουν αυτοί που άφησαν ένα γραπτό ίχνος από την ιστορία αυτού του νησιού. Κι οι νέοι γράφουν πια ολοένα και σπανιότερα. Λιγοστεύουν αυτοί που την ιστόρησαν και από τους οποίους πήραμε κι εμείς στοιχεία να την ιστορήσουμε - Διαμ. Μπασαντής)
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΔΑΣΚΑΛΕ...
Καλό ταξίδι δάσκαλε!
Έφυγε από κοντά μας την Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020 ο Μιχάλης Χαλάς του Παπανεστάση. Τον γνώρισα το 1996 στην Αθήνα και από τότε συνδεθήκαμε με ιδιαίτερο τρόπο, επαγγελματικά αλλά και συναισθηματικά.
Ο ίδιος με ιδιαίτερα σημαντική επαγγελματική καριέρα στον χώρο των οικονομικών, ήταν αυτός που με μύησε «στον κόσμο της οικονομικής και λογιστικής επιστήμης». Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της σύστασης του Πολιτιστικού Συλλόγου Άρνης «Η Ευαγγελίστρια» το 1979. Η οργάνωση της Πανανδριακής - Αγροτοκτηνοτροφικής έκθεσης το 1982 ήταν από τις σημαντικότερες στιγμές του συλλόγου.
Μετά την συνταξιοδότησή του ασχολήθηκε με την συγγραφή βιβλίων. Υπήρξε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Αγαπούσε την οικογένεια και την δουλειά του. Στήριζε τους νέους ανθρώπους και προσπαθούσε με όλη την δύναμη της ψυχής του να τους βοηθήσει να βρούνε τον δρόμο τους. Μα πάνω απ όλα αγαπούσε την Άνδρο. Αγαπούσε την Άρνη και τα Ρέμματα.
Όπου κι αν βρισκόταν, «η ψυχή και η σκέψη του πάντα τριγύριζε» γύρω από το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής στα ρέματα. Θαρρώ πως ποτέ δεν έφυγε και ποτέ δεν θα φύγει από κει…..
Θα θυμάμαι πάντα τις ατέλειωτες συζητήσεις μας για τα οικονομικά, την κατοχή, τον εμφύλιο, την δικτατορία, την Ελλάδα και την Άνδρο του σήμερα αλλά και του αύριο. Όποτε σε χρειαστώ δάσκαλε ξέρω που θα σε βρω. Θα πάω θα ποτίσω τις πικροδάφνες, θα ανάψω ένα κεράκι στην Αγ. Κυριακή και σίγουρα θα σε βρω κάπου εκεί γύρω ή λίγο ποιο κει στο ποτάμι…..
Αιωνία σου η μνήμη!!
Καλό ταξίδι δάσκαλε!!
Κυριάκος Αθ. Θωμάς
