Σήμερα γάμος γίνεται... ή να που κάποτε παντρεύονται και οι εργένηδες!!!
Τον είχαμε συνηθίσει με γραβάτα. Όμως για την περίσταση έβαλε παπιγιόν. Και βγήκε στο ξάγναντο περιμένοντας και γνέφοντας στην καλή του - που ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις αργούσε! Ο λόγος για τον έπαρχο Άνδρου και αντιπεριφερειάρχη Ενέργειας Κυκλάδων Δημήτρη Λάσκαρη που το Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2020 παντρεύτηκε την Μαρία στο εξωκλήσι της Αγίας Μονής στη Χώρα. Μέχρι εδώ τα τυπικά. Πάμε στα μη τυπικά τώρα...
Αρχικά μια φωτογραφία λες κι είναι βγαλμένη από σκηνή μονομαχίας καουμπόικης ταινίας. Από μια άποψη εμείς που σιτέψαμε μετά από χρόνια γάμου κάπου καταλάβαμε πως είναι στιγμές που ο γάμος γίνεται αναμέτρηση ή ακόμα και μονομαχία. Κι εκεί χρειάζονται οι ειρηνοποιοί! Εξού και το "μακάριοι οι ειρηνοποιοί" στους μακαρισμούς!!! Ευτυχώς όμως στην περίπτωση του Δημήτρη Λάσκαρη πρόκειται για μια απλή φωτογραφία ανυπομονησίας κι όχι για σκηνή αναμέτρησης ή μονομαχίας...
Και να φτάνει και η νύφη. Ψηλή, ευθυτενής, ξανθιά, χαμογελαστή και... ηπειρώτισσα!!! "Μωρή κοντούλα λεμονιά με τα πολλά λεμόνια" λέει το παλιό ηπειρώτικο τραγούδι που έπαιξε το βράδυ και στη δεξίωση. Όμως στην περίπτωση το τραγούδι ήταν λάθος γιατί είχαμε μια ψηλή κι όμορφη κόρη. Μόνο κοντή δεν ήταν η όμορφη κυρά που έφτασε συνοδευόμενη από τον πατέρα και την μητέρα της μέσα στους λεμονανθούς...
Και μια φωτογραφία ειδικού σκοπού. Ο γαμπρός με την ευτυχή μητέρα και έναν εκ των τριών ιερέων του μυστηρίου. Μυστήριες ως γνωστόν οι σχέσεις γαμπρών και μανάδων. Μυστήριες και οι σχέσεις μεταξύ μανάδων και νυφών. Μυστήριες και οι σχέσεις των παντρεμένων ζευγαριών όπως εκ πείρας γνωρίζουμε. Μυστήρια και η ευλογία "και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν". Ή, μήπως αυτή η ευλογία δεν είναι και τόσο μυστήρια αν σκεφτείς πως το παιδί που προκύπτει είναι και εκ των δύο; Πάντως όπως και να το κάνουμε πολλά είναι τα μυστήρια γύρω από τον γάμο γι' αυτό σταματάμε. Και τα μυστήρια σχόλια περιττεύουν. Το μόνο που δεν είναι μυστήριο η αγάπη της Χαρίκλειας για τον Δημήτρη και το αντίθετο....
Μυστήριος κι ο Λάσκαρης. Πολιτεύεται 6 χρόνια. Αλλά πολιτικούς φίλους κι αντιπάλους δεν κάλεσε στον γάμο του. Τον έκανε σε κλειστό κύκλο. Τόσο κλειστό που δεν χώραγε μέσα ούτε ο περιφερειάρχης και μέντορας του Γιώργος Χατζημάρκος, ούτε ο αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων Γιώργος Λεονταρίτης με τον οποίο έχουν στενή και αγαστή συνεργασία, ούτε δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι τοπικών κλπ. Ο μόνος που χώρεσε - αν και εύσωμος - ο δήμαρχος Άνδρου Δημήτρης Λοτσάρης με τον οποίο "τραβάνε κουπί" καθημερινά για την Άνδρο. Προφανώς τον κάλεσε λόγω... της κωπηλατικής σχέσης τους!!! Αυτά χωρίς άλλα σχόλια, αν και είμαστε σχολιαστικό site...
Και το μυστήριο άρχισε. Χωρίς κανένα μυστήριο η όλη διαδικασία. 50 άτομα λέει ο νόμος καμιά 50αριά νοματαίοι ακροβολισμένοι λόγω κορονοϊκού στο προαύλιο του ναού όπου τελέστηκε το μυστήριο...
Και αρραβωνιάστηκαν. Και εστέφθησαν. Και παντρεύτηκαν. Και ακούστηκε το "η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα" κάτι που μόνο στην φαντασία πλέον των ανδρών υπάρχει... Αλλά τι να λέμε τώρα; Μην ξύνουμε πληγές...
Και χόρεψαν τον χορό του Ησαΐα, αν και ένας παντρεμένος δίπλα έλεγε μουρμουρίζοντας: "έπρεπε να τον λένε χορό του Ζαλόγγου"!!! Όμως εμείς παλαιόθεν παντρεμένοι ξέρουμε εκ πείρας πως αυτά είναι κρύα αστεία που τα λένε οι παντρεμένοι για να δώσουν λίγο χρώμα σε τελετές του είδους. Ποτέ όμως δεν τα λέμε οι μπαγάσηδες μπροστά στις γυναίκες τους!!!
Και ήρθε η ώρα η μεγάλη. Το νέο κι όμορφο ζευγάρι να κοιταχτεί στα μάτια μ' εκείνη την υπέροχη ματιά που μόνο οι μεγάλες στιγμές ενός ωραίου γάμου από αγάπη κρύβουν. Ο Δημήτρης κοιτά την Μαρία με στοργή, λεπτότητα και προσοχή. Και η Μαρία τον Δημήτρη με αφοσίωση κι ελπίδα. Τώρα που ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου θα μάθουν να συμπορεύονται στην κοινή ζωή του χρειάζεται και η στοργή και η λεπτότητα και η προσοχή και η αφοσίωση και η ελπίδα...
Η βραδιά έκλεισε με το καθιερωμένο δείπνο του γάμου στο Παραπόρτι όπου υπήρχαν απ' όλα. Και θριαμβευτική είσοδος και τριώροφη τούρτα και σαμπάνια και τραπέζια με αποστάσεις μεταξύ των παρευρισκόμενων και σε αποστάσεις μεταξύ τους και χορός με κυκλαδίτικα (ανδριώτης ο γαμπρός) και ηπειρώτικα (εξ Ηπείρου η νύφη). Κι ακούσαμε και το "σήμερα γάμος γίνεται" σε αργό ηπειρώτικο σκοπό. Και το "μωρή κοντούλα λεμονιά" ενώ μπροστά μας ήταν η ψηλή νύφη και δίπλα μας ένας ανδριώτικος μπαξές γεμάτος λεμόνια! Τελικά αυτό που συνδέει βασικά την Άνδρο με την Ήπειρό είναι οι κοντές κι ψηλές λεμονιές, τα πολλά λεμόνια, τα ωραία και ενίοτε κοινά τραγούδια αλλά και οι επιγαμίες που δίνουν δύναμη και ενότητα στο γένος και λεμόνια... συγνώμη παιδιά θέλαμε να πούμε, στην κοινωνία...
Θα κλείσουμε την πρωτότυπη αφήγηση μας για τον γάμο του Δημήτρη και της Μαρίας με το καθιερωμένο - σε αυτές τις περιπτώσεις - φιλί, με τις καθιερωμένες - για την περίσταση - ευχές κάτω από ένα καθόλου καθιερωμένο κείμενο: να ζήσουν, να ευτυχίσουν και καλούς απογόνους...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"