Ο Γέροντας Ευδόκιμος μιλά για το σήμερα, θυμάται το χτες κι εύχεται για το αύριο
Ο Ευδόκιμος αεικίνητος στο μοναστήρι. Φωτογραφία αρχείου ΕΝ ΑΝΔΡΩ.
(Αποκλεισμένοι χωρίς εξόδους, χωρίς μεγάλες οικογενειακές συνάξεις, χωρίς εκκλησιές και χωρίς κάλαντα αυτή την εποχή. Και ξαφνικά ένας φίλος αναγνώστης - ο καπετάν Παναγιώτης που δεν είναι ανδριώτης, άλλα παρακολουθεί το Εν Άνδρω - μας έδωσε την ιδέα να μιλήσουμε τηλεφωνικά με τον Γέροντα Ευδόκιμο της Μονής Παναχράντου. Να μας πει δύο λόγια για τις παράξενες μέρες της απομόνωσης μέσα στην πανδημία. Ο Ευδόκιμος πρόσχαρος στο τηλέφωνο: σαν μικρό παιδί. Απάντησε και σχολίασε το χτες και το σήμερα με τον δικό του ανεπανάληπτο τρόπο μιλώντας για μια ιδιότυπη Κατοχή που έχει επιβάλει ο κορονοϊός σε όλους μας. Και στο τέλος είπε τις ελπίδες του για το αύριο κι ευχήθηκε σε όλους μας... ΕΝ ΑΝΔΡΩ)
Ο Ευδόκιμος πάντα ετοιμόλογος. Φωτογραφία αρχείου ΕΝ ΑΝΔΡΩ.
- Πως σου φαίνονται Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα και λειτουργία χωρίς πιστούς;
ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ: Είναι σαν την Κατοχή των Γερμανών. Κάτι τέτοιο μοιάζει. Θυμάμαι την Κατοχή των Γερμανών στη Μήλο, ήμουν 6 χρονών. Ήμασταν μουδιασμένοι. Και περιμέναμε να χτυπήσει μια καμπάνα να ελευθερωθούμε. Τώρα τι περιμένουμε;
- Τότε όμως πήγαινε ο κόσμος στην εκκλησία. Στην Κατοχή του κορονοϊού αυτό μοιάζει δύσκολο…
ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ: Θυμάμαι τότε ήταν οι εκκλησίες ανοικτές. Πήγαιναν οι γυναίκες και τα παιδιά. Οι γυναίκες που είχαν άντρες στον πόλεμο έκλαιγαν και προσεύχονταν. Κάποια στιγμή εισακούστηκαν οι προσευχές κι ελευθερωθήκαμε. Τώρα σχεδόν έκλεισαν και οι εκκλησίες. Κι άμα κλείσεις την πόρτα της Αγίας Τράπεζας πως θα ζήσεις; Τι να κάνω λοιπόν; Ζω απλά και ταπεινά περιμένοντας ακόμα μια φορά ο θεός να μας λυτρώσει από αυτή την πανδημία. Θα βρεθεί το φάρμακο. Ο θεός θα δώσει φώτιση στους ανθρώπους. Και θα έλθουν πάλι πίσω όλα. Και θα κυλίσει η ζωή όμως πάντα. Χρειάζεται όμως υπομονή, πίστη και αγάπη…
- Πρωτόγνωρα πράγματα. Εποχή απομόνωσης…
ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ: Είναι όμως ανοικτά τα σούπερ-μάρκετ και τα μπακάλικα. Τρώμε και ζούμε. Όμως είμαστε αποκλεισμένοι από την πνευματική τροφή. Και τέτοια είναι η εκκλησία. Όμως ακολουθούμε τις εντολές της Ιεράς Συνόδου και της κυβέρνησης. Αυτό πιστεύουν καλό και αυτό κάνουν. Πιστεύω λοιπόν στο θεό και κάνω προσευχή.
Κάνουμε όμως τις ακολουθίες, αλλά μόνοι μας. Αυτό μας δίνει δύναμη. Και να πω πως ο κορονοϊός δεν ήρθε στο μοναστήρι. Αλλά και στην Άνδρο που ήρθε, καταφέραμε και τον διώξαμε. Αυτά είχα να πω. Και να συμπληρώσω εύχομαι χρόνια πολλά και καλές γιορτές στους ανδριώτες και σε όλο τον κόσμο…
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
