Γιορτινή επιστροφή και γιορτινή καταστροφή στην εποχή της πανδημίας
(Πεμπτη 7/1: 510 νέα κρούσματα, 391 διασωληνωμένοι, 47 θάνατοι.187 νέα κρούσματα εντοπίστηκαν στην Αττική και 65 στη Θεσσαλονίκη. Κανένα κρούσμα στις Κυκλάδες.Ομαλή και περιορισμένη η επιστροφή το απόφευμα των Θεοφανίων όπως μας γράφουν κι όπως φαίνεται από την φωτογραφία που έστειλαν. Καταστροφικές όμως οι σκηνές του πρωινού της ίδιας μέρας όπως είδαμε στα ΜΜΕ. Το ερώτημα του πότε και ποιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο της γιορτής πλανάται στον ορίζοντα της εποχής... ΕΝ ΑΝΔΡΩ)
Κατεβαίνοντας στο λιμάνι της Ραφήνας γύρω την Τετάρτη 6/1 στις 17:20 απόγευμα των Θεοφανίων για επιστροφή στην Άνδρο (πρώτη φορά μετά 12 χρόνια βρέθηκα γιορτές εκτός Άνδρου) είδα το λιμάνι άδειο. Μόνο το Superferry που θα ταξίδευε το πρωί της Πέμπτης 7/1 δεμένο στη θέση 2. Οι πληροφορίες έλεγαν πως το απογευματινό δρομολόγιο του Andros δεν θα είχε κόσμο. Αυτά έλεγαν τα πρακτορεία. Μέχρι τις 17:35 αυτά βλέπαμε. Μείναμε περιμένοντας να μπούμε τελευταίοι.
Το Andros ήρθε στην ώρα του κι έφερε 30 ΙΧ και 10 φορτηγά. Άρχισε να φορτώνει και όλο έφταναν ΙΧ. Στο τέλος πήρε 75 ΙΧ, 9 φορτηγά και 190 άτομα. Το πρωτόκολλο λόγω πανδημίας είναι 400 άτομα. Ρώτησα κι έμαθα πως πέρσι την ίδια μέρα πήρε 800 άτομα κι 150 ΙΧ, ενώ ταξίδευε και το Superferry. Το πρωί της Πέμπτης 7/1 το Superferry πήρε 140 επιβάτες, 50 ΙΧ και 8 φορτηγά.
Τα παραπάνω νούμερα είναι μια καταστροφή. Η ακτοπλοϊκή πτώση είναι της τάξης του 70%. Η ακτοπλοΐα δοκιμάζεται. Τα νησιά και η οικονομία τους δοκιμάζονται. Η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται. Όμως πιο πολύ από όλους δοκιμάζεται η λογική με τις απίστευτες σκηνές που είδαμε στα Θεοφάνια σε όλη την Ελλάδα και με τις απίστευτες «ψεκασμένες» απόψεις από ανθρώπους που προσφεύγουν στο Συμβούλιο Επικρατείας με διάφορα νομιμοφανή τερτίπια.
Η καταστροφική άγνοια, στην πρώτη περίπτωση, η εμμονή στην άγνοια με το πρόσχημα της «άποψης», στη δεύτερη περίπτωση, οδηγούν την κοινωνία στο πουθενά. Εύκολο να έχεις άποψη για το οτιδήποτε στα κοινωνικά δίκτυα. Δύσκολο όμως να έχεις γνώση. Και την εποχή των κοινωνικών δικτύων η καφενειακή «άποψη» εξαπλώνεται σαν πανδημία μολυσματικής νόσου. Και μάλιστα χωρίς δυνατότητα εμβολίου. Και διεκδικεί ισοτίμως θέση μαζί με την γνώση στην τράπεζα του διαλόγου.
Στο τέλος όμως κάποιος, αργά ή γρήγορα, πληρώνει το μάρμαρο των της άγνοιας και των "απόψεων" . Αλλά όταν φτάσουμε στο μάρμαρο είναι συνήθως αργά και δεν υπάρχει χρόνος να το σκεφτούμε. Δεν μπορούμε πια να «επιστρέψουμε» στην άρχή, όπως π.χ. παίρνουμε το καράβι κι επιστρέφουμε στο νησί…
Ν.Ζ.
