Άρατε πύλας...
Γράφει ο Ι.Π. - Άλκης
Χθες το απόγευμα ήρθε η σειρά να τακτοποιήσω ένα κουτί με διάφορες φωτογραφίες. Αφού τις μελετούσα σε όλες τους τις λεπτομέρειες, ξαναζούσα ξεχασμένες γλυκές στιγμές και μετά τις ταξινομούσα κατά χρονολογική σειρά, περιοχή που βγήκε, πότε, με ποιους. Μια πολύπλοκη διαδικασία που όσες φορές κι’ αν την άρχισα, ποτέ δεν την τελείωνα, διότι κολλούσα σε κάποιες φωτογραφίες. Αυτή την φορά βλέποντας την παραπάνω φωτογραφία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ήρθε στο μυαλό μου ένας Αρχιμανδρίτης που ήρθε για να καλύψει τις ανάγκες της περιοχής, διότι ακόμη δεν είχε διορισθεί ο νέος παπάς.
Ήταν ένα πανύψηλος επιβλητικός ιερέας, με βροντώδη αλλά γλυκιά και φιλική φωνή, μορφωμένος, απλός. H ανάμνησή του και μόνο με γοητεύει. Έμενε σε ένα κελί χωρίς παράθυρο, που ήταν στο πίσω μέρος της εκκλησίας , με ένα μικρό χαμηλό πορτάκι που ήταν η αποθήκη του Ναού. Μέσα μεταξύ άλλων είχε και ένα παλιό ντιβάνι. Τον συνάντησα να κάνει βόλτες στην πλατεία της εκκλησίας διότι το κελί ήταν μόνο για ύπνο. Υπ’ όψη ότι όπως ήταν ψηλός, όταν ξάπλωνε τα πόδια του εξείχαν!!
Μερικές φορές όπως περνούσα για το Γαύριο, μου έκανε σήμα για να τον κατεβάσω για ψώνια και να περάσει λίγο η ώρα του με κόσμο. Ένα μεσημέρι ενώ γυρνούσα για το σπίτι, σταμάτησα και μιλήσαμε για αρκετή ώρα. Ήταν ένας καταπληκτικός ιερέας με όλη την σημασία της λέξης. Τις Κυριακές που λειτουργούσε , όταν έγινε γνωστός ο ερχομός του, η εκκλησία γέμιζε από Γαυριώτες. Κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας, διέκοπτε και εξηγούσε με απλά λόγια τι σήμαινε το κάθε επόμενο κομμάτι!
Μετά την κουβέντα μας, ήταν περασμένο μεσημέρι, τον ρώτησα αν είχε φαΐ. Μου είπε ότι είχε από την προηγουμένη ημέρα ένα κομμάτι ψωμί και κάτι ακόμη. Τότε τον κάλεσα να έρθει μαζί μου στο σπίτι μου, να τον φιλέψουμε, όμως ήμουνα διστακτικός γιατί δεν είχαμε στο τραπέζι νηστήσιμα φαγητά – ήταν Μεγάλη Εβδομάδα. Η απάντησή του με ξάφνιασε όσο και με γοήτευσε για την ευρύτητα του πνεύματός του, και με έβγαλε από το προς στιγμή αδιέξοδό μου.. ‘’Δεν πειράζει, μου είπε, όπως και Χριστός θα ευλογήσω το τραπέζι σου, και θα φάμε νηστίσιμα ….’’ Περάσαμε ένα αξέχαστο απομεσήμερο...
Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, μετά την περιφορά του Επιτάφιου γύρω από την Εκκλησία μόνο 2 φορές, διότι ο άνεμος ξεπερνούσε τα 8 Μποφόρ, ήταν η αποθέωση της προσωπικότητας του ιερέα. Όταν όλοι επέστρεψαν - παπάς, ψάλτες, ο Επιτάφιος και οι πιστοί -, ζήτησε ησυχία και εξήγησε το τι θα ακολουθήσει. Τα έκανε όλα με τέτοια παραστατικότητα και ζωντάνια, που όταν μετά την 3η απάντηση χτύπησε και έσπρωξε την πόρτα με χέρια και με πόδια – κυριολεκτικά – οι πιστοί ήταν έτοιμοι... να χειροκροτήσουν!
Στη συνέχεια οι περισσότεροι μπήκαν μέσα για να προσπαθήσουν να πάρουν λίγα ‘’πέταλα’’ από τα άνθη που στόλιζαν τον Επιτάφιο , και να στολίσουν το εικονοστάσι του σπιτιού τους. Και μετά σκόρπισαν προσπαθώντας να φτάσουν στα αυτοκίνητά τους, χωρίς να τους παρασύρει ο άνεμος...
