Αποχαιρετισμός στην δασκάλα της Μεσαριάς
Το Δημοτικό Σχολείο Μεσαριάς όπου ήταν διευθύντρια η Δέσποινα Λαμπριάδη.
Πένθιμη η Μεγάλη Εβδομάδα και καιρός μουντός. Αλλά ακόμα πιο πένθιμη η είδηση που ήχησε πρωί-πρωί στ’ αυτιά μας πως «έφυγε» η κυρία Δέσποινα Λαμπριάδη.
Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που λες και σταματά ο χρόνος και οι λέξεις παγώνουν. Στο μυαλό έρχονται μνήμες από τότε που την είχαμε κι εμείς στο γυμνάσιο πρωτοδιόριστη καθηγήτρια τότε. Μια γυναίκα με πρόσωπο σοβαρό και καλοσυνάτο σου ενέπνεε τον σεβασμό. Κόβοντας κάθε διάθεση ανδραγαθίας και αμφισβήτησης. Η παρουσία της σε ανάγκαζε να την σεβαστείς.
Τα χρόνια πέρασαν. Πήγαν και τα παιδιά μας στο σχολείο όπου ήταν διευθύντρια του δημοτικού της Μεσαριάς πια. Ξέραμε πως ήταν σε καλά χέρια. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να διδάσκει εκτός από τα μαθήματα και τις αξίες της ζωής και πώς να λειτουργείς με αυτές.
Γράφω αυτά τα λίγα λόγια σαν ένα άτομο που την έζησε και την θυμάται με ευγνωμοσύνη. Ο θεός ας την αναπαύσει και ας την κατατάξει κοντά στους αγαπημένους της…
Καλό ταξίδι κυρία Δέσποινα…
Ευαγγελία Δανιόλου-Χαζάπη
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
-
Σχόλια (1)
- Πρώτα τα παλαιότερα
- Πρώτα τα νεώτερα
Κάποιοι άνθρωποι εμφανίζονται στην ζωή μας προορισμένοι να μας δώσουν περισσότερα από αυτά που θα ωφεληθούν από εμάς.
Ερχονται συνήθως σαν φωτεινές προσωπικότητες(άσχετα από το επίπεδο μόρφωσής τους) και ακτινοβολούν γύρω τους γαλήνη, πραότητα, ευγένεια, υπομονή, τεράστιο σθένος και ακατάβλητη ψυχική δύναμη.Ισως αυτό που εκπέμπουν στους άλλους να μη το προσλαμβάνουν οι ίδιοι από κάποια άλλη πηγή αλλά να υπάρχη αέναο μέσα στην ψυχή τους.
Ετσι γνώρισα την Δέσποινα πριν 23χρόνια περίπου, ενώ εγνώριζα παλαιόθεν από την οικογένειά του τον αποδημήσαντα προ ετών σύζυγό της.
Αν και δεν ευτύχησε να μεγαλώση δικά της παιδιά ''ανάθρεψε και γαλούχησε'' με τα ιδανικά της φυλής μας πάρα πολλά Ανδριωτάκια ενίοτε καλύτερα από τους φυσικούς γονείς των. Φαντάζομαι οι ψυχές όλων αυτών των παιδιών των νύν αλλά και των παλαιότερων μαθητών της να πετάξουν νοερά δίπλα της συνοδεύοντάς την στην αιώνια ουράνια κατοικία της.
Οσοι είχαμε δε την δυνατότητα να την συναναστραφούμε είτε ως φίλοι ή απλώς γνωστοί, αποτίοντες ελάχιστη τιμή στα χρόνια της προσφοράς της ας κλίνουμε νοερά το ''γόνυ'' στη σωρό της με την ευχή να εύρη αιώνια γαλήνη η ψυχούλα της στο επέκεινα.
