ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ: Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός...
Με την βαθιά επιβλητική φωνή του ο Γέροντας Ευδόκιμος έψαλε λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα της Ανάστασης τους συγκλονιστικούς στίχους "δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός..." Και ο κόσμος στο σκοτεινό και κατάμεστο καθολικό της Μονής Παναχράντου έσπευσε να ανάψει τις λαμπάδες συμμετέχοντας στην μεγάλη και συμβολική στιγμή της ελπίδας που φέρνει το φως στον κόσμο. Το φως που έχει σημαντικό ρόλο στη σπουδαία βυζαντινή εκκλησιαστική υμνογραφία, αλλά άφησε και στην μεγάλη ευρωπαϊκή λογοτεχνία.
Είναι χαρακτηριστικό πως καθώς ετοιμαζόταν στο ιερό για ο γέροντας Ευδόκιμος ψάχνοντας στην συσκοτισμένη εκκλησιά τον σταυρό του είπε χαμογελώντας: "φως περισσότερο φως..." Μια φράση που καταγράφηκε ως η τελευταία που είπε πεθαίνοντας ο μεγάλος Γκαίτε. Μια φράση που άπλωσε έτσι αθόρυβα από στόμα σε στόμα σε όλο τον κόσμο και το βράδυ της Ανάστασης την είπε έτσι τυχαία και χαμογελαστά και ο Ευδόκιμος πριν βγει να πει το υπέροχο "δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός"...
Ακολούθησε στο προαύλιο της Μονής το χαρμόσυνο, ανοιξιάτικο κι ελπιδοφόρο "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών". Μετά το συγκλονιστικό "η ζωή εν Τάφω" των εγκωμίων το "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών" της βραδιάς της Ανάστασης. Μέσα σε δύο φράσεις όλη η συμβολική και μοναδική διαδρομή του χριστιανικού κόσμου και του ελληνικού Πάσχα. Μια τριήμερος μοναδική διαδρομή μέσα από την παράδοση και την αέναη επανάληψη της, που αποτυπώθηκε με χίλιους τρόπους στις ζωές όλων: πιστών και απίστων, ποιητών και απλοϊκών, δημιουργών και αδιάφορων. Ήταν ιδιαίτερη η στιγμή ου οι δύο ιερείς έψαλαν το Χριστός Ανέστη ακολουθούμενοι από τους εκατοντάδες παραβρισκόμενους στη Μονή Παναχράντου...
Οι σκηνές και οι φωτογραφίες που ακολούθησαν γνωστές, αλλά πάντα ιδιαίτερες και συγκινητικές. Πλήθος πρόσωπα φωτισμένα από τα κεριά να δείχνουν σαν μια μεγάλη βυζαντινή αγιογραφία...
Μπορεί να τις έχουμε ζήσει τόσες φορές όμως η κάθε επανάληψη καταφέρνει και μάς αγγίζει παράξενα και μοναδικά...
Ανάμεσα στους παραβρισκόμενους και ο καθηγητής και βουλευτής της Α' Αθηνών Άγγελος Συρίγος με το σύνολο της οικογένειας του, που είναι από το Κόρθι.
Το διαφορετικό της βραδιάς ήταν τα πυροτεχνήματα, που γέμισαν τον ουρανό πάνω από το μοναστήρι με το αστραπιαίο φως τους, που είχε για μερικά δευτερόλεπτα κάτι από μακρινούς αστερισμούς στο σύμπαν.
Στον σκοτεινό ουρανό οι εκρήξεις τους ήταν κάτι σαν αυτές που βλέπουμε σε φωτογραφίες τηλεσκοπίων...
Ή, σαν κάποιοι μακρινοί αστερισμοί που οι αστρονόμοι προσπαθούν να εξηγήσουν τα άγνωστα του σύμπαντος κόσμου...
Και μετά την Ανάσταση και την βυζαντινή αποτύπωση της με το Χριστός Ανέστη και την φαντασμαγορία των πυροτεχνημάτων που μάς ταξίδεψαν στο σύμπαν ολοκληρώθηκε η λειτουργία γύρω στις 1:30 τα ξημερώματα και ήρθε η ώρα της πατροπαράδοτης μαγειρίτσας. Σέρβιρε μαγειρίτσα ή κρεατόσουπα ο πατήρ Αέτιος σε ένα πλήθος απροσδόκητο για το προχωρημένο της ώρας. Ήταν δύσκολο να πιστέψουμε πως θα έμεναν σε όλη την λειτουργία τόσοι πολλοί πιστοί.
Η τραπεζαρία της Μονής γέμισε ασφυκτικά. Πολλοί βρέθηκαν να αναζητούν μια θέση. Που βρέθηκε τόσος κόσμος στις 1:30 το πρωί; Κι όμως βρέθηκε...
Έτσι όταν αναζήτησε θέση ο φίλος υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος με την οικογένεια του, που έμειναν διακριτικά τελευταίοι, ήταν αργά. Πάντως και στο καθιστικό της Μονής που κατέληξαν δεν ήταν άσχημα. Έτσι, κι αλλιώς ξεχάστηκαν με την συζήτηση με τον πατέρα Αέτιο κι έφυγαν τελευταίοι από την Μονή κοντά στις 2:30 τα ξημερώματα...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
