Εν Άνδρω

Η ιστορική κόντρα των δύο πλοίων: του Παναγία Τήνου και του Ναΐας ΙΙ.

Η ακτοπλοΐα στην Ελλάδα έχει την δική της μεγάλη ιστορία και ένα τεράστιο παρασκήνιο,  που το γνωρίζουν λίγοι. Βαπόρια, καπετάνιοι, εφοπλιστές, πράκτορες, τύποι του λιμανιού και παράξενοι επιβάτες αποτελούν ένα μωσαϊκό ανθρώπων και καταστάσεων που έχει γράψει απίστευτες ιστορίες κάποιες από τις οποίες έχουν περάσει στην σφαίρα του μύθου…

Τώρα όλα έχουν αλλάξει όλα ελέγχονται και τα πάντα έχουν αυτοματοποιηθεί. Κάποτε όμως σε μια άλλη ρομαντική εποχή στην θάλασσα των Κυκλάδων σημειώθηκαν πρωτοφανή περιστατικά. Ένα από αυτά, σαν τούτες τις μέρες πριν από 25 χρόνια. Πέρασε στην ναυτική ιστορία ως η μεγαλύτερη κόντρα δυο πλοίων, δυο καπεταναίων, δυο εταιριών. Την μεταφέρουμε αυτούσια όπως μας την θυμίζει το «Αρχιπέλαγος».

 «Κρατούσε χρόνια η κόντρα μεταξύ των 2 αιωνίων ακτοπλοϊκών πλοίων, που εξυπηρετούσαν τη γραμμή της Σύρο Τήνο Μύκονο από τον Πειραιά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90.

Κάθε πρωί στις 8 αναχωρούσαν σχεδόν ταυτόχρονα, σαν καθαρόαιμα στον Ιππόδρομο και ακολουθούσε η «σκληρή» κόντρα μέχρι το πρώτο λιμάνι, τη Σύρο.

Ολλανδός το «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ», Γάλλος το ΝΑΪΑΣ ΙΙ και τα δύο προικισμένα με δυνατές μηχανές και έμπειρους Πλοιάρχους και Μηχανικούς, που «μάτωναν» για το πρεστίζ της εταιρείας τους και τα έδιναν όλα ώστε να περάσουν τον αντίπαλο και να φτάσουν πρώτοι.

Εκείνα τα χρόνια οι κόντρες ήταν απαραίτητες, καθώς δεν υπήρχαν οι σημερινές «ευκολίες» των ηλεκτρονικών κρατήσεων των εισιτηρίων κι έτσι όποιο πλοίο έφτανε πρώτο στο λιμάνι, ήταν κι αυτό που έπαιρνε όλο τον κόσμο.

Μία από τις πολυάριθμες κόντρες τους, καταγράφηκε σαν σήμερα πριν από 25 χρόνια, την 1η Αυγούστου του 1992 στο φακό του κ. Κανάρη Κεραμάρη, όπου μας έκανε την τιμή να μοιραστεί αυτή την ιστορική φωτογραφία μαζί μας!

Το «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ» ανήκε τότε στη VENTOURIS SEA LINES του Βαγγέλη Βεντούρη και το «ΝΑΪΑΣ ΙΙ» στους αδελφούς Βασίλη και Γιάννη Αγαπητό.

Ο πλοίαρχος του Παναγία Τήνου Σιδερής Μαμίδης.

Στη Γέφυρα του «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ» τότε ήταν Πλοίαρχος ο Cpt Σιδερής Μαμίδης, που θυμάται τις έντονες στιγμές εκείνης της ημέρας και περιγράφει χαρακτηριστικά:

«Το ΝΑΙΑΣ εκείνη την μέρα καθυστέρησε την αναχώρηση του 10 λεπτά. Ωρα ΝΑΙΑΣ 8 ωρα ΠΑΝΑΓΙΑ 8:20. Μόλις το είδα έτριβα τα χέρια μου κι ετοιμάστηκα. Μαζί ήταν κι ο Βαγγέλης ο Βεντούρης. Με την πλώρη γυρισμένη στη μπούκα μόλησα όλους τους κάβους 8:15 και κρατιόμουν λίγο με το προπελλάκι.
8:19 καταπέλτες πάνω και 8:20 ακριβώς πρόσω ολοταχώς και οι δυο με εντολή στον Α μηχανικό επίσης πατριώτη Γιάννη Σιγάλα, να φουλάρει κανονικά νέτα και να έχει το νου του.

Ξεμπουκάραμε σε 3-5 λεπτά με ταχύτητα περί τα 18.5 μίλια διότι το Παναγία αργούσε ν’ ανοίξει. Άρπαξα κάποιες κατάρες από κάτι μαούνες για τ’ απόνερα, που ήταν τότε δίπλα σε φορτηγά που ξεφόρτωναν κι άρχισε το κυνήγι.

Ο καιρός μελτέμι 7/8. Το Ναϊάς μπροστά 3.5 μίλια περίπου. Μαζί με τον κ. Βεντούρη κι ο αρχιμηχανικός Κοκκίνης. Ανοίξαμε.. Η κόντρα ήταν οριακή κάπου στον κάβο της Σύρου υπολόγιζα να τον πιάναμε. Ξυρίσαμε Πάτροκλο και Τζια στα δέκα μέτρα. Μετά την Τζια που αρχίζανε οι βουτιές το Παναγία λόγω ζωναριών κι αντίστασης έχανε γύρω στα 0.8 του μιλίου από ταχύτητα ενώ το ΝΑΙΑΣ μόνο 0.4.

Ζήτησα ν’ ανοίξουν κι άλλο. Ο πρώτος είπε δεν μπορούσε. Έβλεπα τη «»λεία»» να ξεφεύγει. Το ίδιο κι ο Βεντούρης. Μόλις πιάσαμε τα Γιούρα κι απαγκιάσαμε λίγο πήγε ο αρχιμηχανικός και άνοιξε. 21.2 εμείς 19.8 το Ναιας. Ο Σαρρής ξύρισε το βελοστάσι κι εγώ το «αποτρίχωσα» σαν συριανός και καλύτερος γνώστης των βαθών από τα παιδικά χρόνια.

Στον καλόγερο έπαιξα τη μπλόφα της εξωτερικής αριστερά του Ναιας πάνω στ ‘απόνερο του. Απείχαμε περίπου 100 μέτρα. Ζήτησα κι άλλο δρόμο. Τον πήρα. Άκρα του τάφου σιωπή στη γέφυρα. Οκτώ άνθρωποι κι ο Βεντούρης. Κρεμασμένοι απάνω μου, κανένας δεν μιλούσε, δεν ενοχλούσε. Με καταλάβαιναν.

Μισό μίλι απ τον Άη Δημήτρη η πλώρη μου παράλλαξη της αρ. πρύμνα μάσκας του Ναΐας. Και τότε πρόσταξα 20 δεξιά και περνώντας από πρύμνα του ξυστά, έβαλα πλώρη δεξιά της μάσκας του και περασμένη 15 μέτρα.

Πήρα την εσωτερική. Απείχα απ’ τα βράχια της Σύρου δεξιά 15 μέτρα και τον περνούσα γρήγορα.
Ο Αργύρης μου μίλησε στο VHF λέγοντας ότι «Θα σε κλείσω Σιδερή.» Του απάντησα «Τώρα ειν’ αργά .Αν με κλείσεις τέλος! Ν’ ανοίξεις αριστερά καλύτερα. Το κατάλαβε. Η συνέχεια κάτω απ τον Άγιο Δημήτρη, η φωτό που βλέπετε 20 μέτρα απ τη στεριά. Για περισσότερα στον Κανάρη Κεραμάρη που τράβηξε τις φωτογραφίες. Την άλλη μέρα πάθαμε διαρροή στον κύλινδρο της δεξιάς μηχανής. Είχε δίκιο ο Σιγάλας. Έτσι ήταν η ακτοπλοΐα τότε. Μια κρύο μια ζέστη.

Στη φωτογραφία δεν ακούγονται τα χειροκροτήματα και οι ιαχές καζούρας των επιβατών, ούτε οι τόσο ευγενικές αντεγκλήσεις απ’ το Ναιας. Ούτε τα θριαμβευτικά σφυρίγματα μπερδεμένα με την καμπάνα του Άη Δημήτρη.»

Ο κ. Κανάρης Κεραμάρης, ο άνθρωπος που τράβηξε τη φωτογραφία και ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικά δεμένος με το «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ, γράφει:

«Σάββατο 1η Αυγούστου ήτανε το 92…Όπως τέτοια εποχή μελτέμι φορτωμένο καλή ώρα όπως σήμερα.

Τότε 2 βαπόρια από Πειραιά το πρωί ..Ναϊάς και Παναγία…Εγώ και ο σήμερα cpt Νίκος Χάλαρης τη στήσαμε στο λιμάνι περιμένοντας με μια παλιά Zenit που είχα με φρέσκο φιλμάκι..

Όπως περιμέναμε μου έρχεται σκαγιά και λέω στο Νίκο… ρε δε πάμε Άη Δημήτρη να τραβήξουμε από εκεί; Είχαμε και παπάκι οπότε μου λέει και δε πάμε…

Ο βοριάς φορτωμένος πολύ… Περιμένουμε λοιπόν κάτω από τον Άη Δημήτρη εκεί που σήμερα είναι το εκκλησάκι των ψαράδων.

Σκάει μύτη το Ναϊάς αρχίζω τραβάω 1-2. Εν τω μεταξύ περνούσε πολύ κοντά σε σχέση με τις προηγούμενες φορές…. σφυράει τρεις…

Και ξαφνικά η μπάσα σφυρίχτρα του Παναγία στο καπάκι.. από το πουθενά σκάει μύτη η πλώρη του σε απόσταση τόσο κοντινή που νόμιζες ότι αν απλώσεις το χέρι σου θα το πιάσεις… Παθαίνουμε ένα σοκ…

Ο καπτά Νίκος μου φώναζε.»Τράβα ψηλεεεέ τράβα»… Τραβάω ρεεεε τι κάνω; Φωνάζαμε, χοροπηδάγαμε σαν τα κατσίκια αγκαλιαζόμασταν..Το θέαμα απίστευτο.

Τα βαπόρια τσιτωμένα και τα δυο το Ναϊάς γραμμή για τη μπούκα και το Παναγία στην εσωτερική… Περιμέναμε ότι κάποιος θα κόψει… .Καλά κρασά… Κανένας..

Η αλήθεια είναι ότι ψιλοτρομάξαμε. .Ώσπου το Ναϊάς αφού το Παναγία πλέον τον περνούσε και γρήγορα μάλιστα, άνοιξε λίγο αριστερά… αλλά λίγο όμως… Και συνέχιζαν στο φουλ…

Άλλη αγωνία τώρα..Με 22 μίλια το Παναγία από την εσωτερική πως θα προλάβει να πλασαριστεί να κόψει δεξιά στη μπούκα και με ένα τιμόνι.

Κόβοντας αριστερά σιγά-σιγά το Ναϊάς και το Παναγία άνοιγε αριστερά αλλά η θάλασσα τελείωνε!  Ώσπου κόβει δεξιά το προπορευόμενο πλέον Παναγία.

Μπατάρισμα μεγάλο για το βαπόρι… Σφύριγμα στη μπούκα για το νικητή…. Εικόνες που δεν ξεχνιούνται ποτέ… Η φωτο αυτή πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει την όλη ατμόσφαιρα της χρυσής εποχής της ακτοπλοΐας των ’80 και ’90.»