Εν Άνδρω

Γαύριο. Κυριακή πρωί 15 Μαρτίου. Λίγα λεπτά πριν έρθει το πρωινό πλοίο. Όλη η παραλία μια νεκρή ζώνη. Οι φωτογραφίες μας μιλούν μόνες τους. Το λιμάνι μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη "βομβαρδισμένη" από την απειλή του κορονοϊού και τις απαγορεύσεις των αρμοδίων της δημόσιας υγείας. Καφενεία, μπαρ, εστιατόρια, όλα κλειστά. Μόνο τα πρακτορεία θα ανοίξουν για λίγο και μετά μάλλον θα κλείσουν μέχρι την επόμενη άφιξη πλοίου. Part time λειτουργία ακόμα και στα πρακτορεία... 

"Ζούμε ιστορικές στιγμές" έλεγε στο τηλέφωνο ο Μιχάλης Μενδρινός. "Ποιος το περίμενε πως θα ζούσαμε τέτοιες σκηνές και τέτοιες στιγμές; Όταν περάσει θα το θυμόμαστε και δεν θα πιστεύουμε πως το ζήσαμε. Θα έχουμε να λέμε", κατέληξε. Μένουμε σπίτι και κάνουμε κάτι χρήσιμο. "Διαβάζουμε Εν Άνδρω" έλεγε ο Πέτρος Κολοβέτζος. "Μαθαίνουμε τι γίνεται στην Άνδρο. Μετά μαθαίνουμε τι γίνεται στην Ελλάδα και στον κόσμο. Ή, το αντίστροφο. Πάντως το Γαύριο είναι... dead zone! Ζούμε σκηνές από ένα έργο που δεν έχουμε ξαναδεί εκτός οθόνης...", ολοκλήρωσε κι έκλεισε.

Ζούμε στο τηλέφωνο. Ζούμε στο ίντερνετ. Ζούμε στις οθόνες της τηλεόρασης και στα ραδιοφωνικά FM. Ζούμε ανάμεσα στις χαραμάδες του χρόνου που περνά και χάνεται βασανιστικά. Κάντε κάτι δημιουργικό... 

Τα σούπερ μάρκετ θα ανοίξουν αύριο Δευτέρα. Μην στριμώχνεστε έχουν τιγκάρει τρόφιμα μέχρι επάνω, όπως έλεγε ο ιδιοκτήτης του Express Market. Τρόφιμα έχουμε. Να έχουμε και μυαλό και να μην κάνουμε πράγματα που δεν πρέπει όπως έγινε κάπου το βράδυ του Σαββάτου. Προσέχουμε για να έχουμε... την υγειά μας. Και την υγεία των άλλων. Δεν είναι ανάγκη να γίνουμε επικίνδυνοι και για εκείνους που δεν μας φταίνε... 

Το έλεγε ο Γιώργος Σιγάλας στο Καραβοστάσι πριν λίγες μέρες καθώς σέρβιρε μια ξεγυρισμένη ρεβυθάδα με δεντρολίβανο : "Πάει το Πάσχα. Να δούμε πότε θα επανέλθουμε στην κανονική ζωή...¨. Δίκιο είχε βλέποντας κανεις σήμερα το πρωί την νεκρή ζώνη του Γαυρίου μπροστά στο μαγαζί του και στην προβλήτα των πλοίων... 

Οι πόλεμοι αλλάζουν τις ζωές των ανθρώπων. Αλλά τα απειλητικά σύννεφα τα βλέπει κανείς καιρό πριν έρθουν. Αλλά πως να πιστέψεις πως στο τέλος θα συμβεί το κακό και η περιοχή σου θα αδειάσει από ζωή και θα γίνει νεκρή ζώνη. Ακόμα πιο αιφνιδιαστικά είναι τα πράγματα με τις επιδημίες. Δεν τις προβλέπεις κι έρχονται. Δεν φαντάζεσαι πως σε αφορούν μέχρι που φτάνουν. Δεν θες να παραδεχθείς πως συμβαίνουν αυτά που ήδη βλέπεις να συμβαίνουν. Υπομονή και καρτερικότητα. Κι αποχή από τους... συνωστισμούς και την συνάφεια του πλήθους όπως θα έλεγε και ο Καβάφης...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"