Δημήτρης Σούλτας - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ - CNN Greece

Αυτό που έχει παγιωθεί στο χώρο της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, παγκόσμιο παράδοξο, με μία κυβέρνηση να μετρά φθορές και όσοι βρίσκονται απέναντί της όχι μόνο να μην καταφέρνουν να το καρπωθούν αλλά να μετρούν απώλειες.

Η μάχη για την κυριαρχία στην Κεντροαριστερά μοιάζει με μάχη όπου και οι δύο μονομάχοι βγαίνουν ηττημένοι. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται αντιμέτωπα με την δυσπιστία του εκλογικού σώματος, καθώς τους θεωρεί μέρος του πολιτικού κατεστημένου και εξ αυτού του λόγου υπεύθυνους για τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Αυτή η στασιμότητα έδωσε «φτερά» σε σχήματα που δεν ανήκουν στον χώρο της κεντροαριστεράς, είναι προσωποπαγή κόμματα, που η πολιτική τους στάση ορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τον/την αρχηγό. Κυριάκος Βελόπουλος και Ζωή Κωνσταντοπούλου καταγράφονται ως οι μεγάλοι ωφελειμένοι, αν και έχουν αρκετό δρόμο μπροστά τους για να πείσουν ότι αποτελούν αξιόπιστη εναλλακτική και όχι τους διάττοντες αστέρες μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Διαγωνισμός εσωστρέφειας

Όλα ξεκίνησαν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δήλωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «Αν τα κόμματα αθροιστούν, μειώνεται το ακροατήριό τους ή όχι; Άρα, ποιος κερδίζει; Προτείνουν κάποιοι να αθροιστούν τα κόμματα για να μειωθούν τα ακροατήριά τους, άρα τελικά ωφελημένη να είναι η Νέα Δημοκρατία. Και θέλετε να τα πάρω σοβαρά όλα αυτά;» Για να έρθει το σχόλιο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Παππά ότι η δήλωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ «παραβιάζει την κοινή λογική και τα μαθηματικά. Και, επειδή τα παραβιάζει, αισθάνομαι ότι, ενδεχομένως, κάποιος να του άσκησε βέτο». Ακολούθησαν ανακονώσεις επί ανακοινώσεων με πυρά εκατέρωθεν, αλλά με μία κόντρα που ουσιαστικά δεν βρίσκει ακροατές στο εκλογικό σώμα.

Ο «ενωτικός» Φαμέλλος

Ο Σωκράτης Φάμελλος ανέλαβε το κόμμα σε μια πολύ δύσκολη καμπή και η πρώτη προσπάθεια είναι να αποφύγει ουσιαστικά τον πολιτικό του αφανισμό. Και αυτό μάλλον το πέτυχε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δημιουργήθηκε κάποια δυναμική στο εκλογικό σώμα. Βλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μακριά ακόμα και από το ψυχολογικό όριο του 10% ρίχνει εκ νέου γέφυρες προς το ΠΑΣΟΚ, κάνοντας λόγο για κοινό ψηφοδέλτιο για να νικηθεί η Νέα Δημοκρατία. Η πρόταση απερρίφθη με συνοπτικές διαδικασίες από το ΠΑΣΟΚ, που ναι μεν έχει ως σταθερή θέση την αυτόνομη πορεία, πλην όμως αδυνατεί να εισπράξει έστω και μέρος της κυβερνητικής φθοράς.

Ο «παρεμβατικός« Τσίπρας και το σενάριο της επανόδου

Ο Αλέξης Τσίπρας από τότε που ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εμπλακεί με δημόσιες δηλώσεις στα όσα συμβαίνουν στο κόμμα, αν και σ' αυτές τις περιπτώσεις το παρασκήνιο είναι πιο πλούσιο από το προσκήνιο. Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προτιμά να τοποθετείται είτε σε εκδηλώσεις που διοργανώνει το ίδρυμά του, είτε σε συνέδρια και φόρα. Και το κάνει με διαπιστώσεις και με παραινέσεις. Τις τελευταίες μέρες όμως κυκλοφόρησε ένα σενάριο που μιλά για πρόταση Τσίπρα να αυτοδιαλυθούν τα κόμματα της κεντροαριστεράς, να δημιουργήσουν έναν νέο φορέα, για τον οποίο τα μέλη θα αποφασίσουν την ηγεσία του. Πολλοί μιλούν για παράθυρο «επανόδου» Τσίπρα, άλλη για μία πρόταση διεξόδου, στην οποία ο Αλέξης Τσίπρας θα παίξει ρόλο, αλλά συμβουλευτικό. Προς το παρόν πάντως όλα αυτά παραμένουν σχέδια επί χάρτου.

Η Ζωή και το «λαγούμι» του Τσίπρα

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που μέχρι στιγμής καταγράφεται ως η μεγάλη κερδισμένη της παρούσας πολιτικής περιόδου, καταλαμβάνοντας συχνά τη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις έχει επιλέξει σκληρή επίθεση στην κυβέρνηση, αλλά και στους πρώην συντρόφους της στον ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα για τον Αλέξη Τσίπρα επιφυλάσσει «ειδική μεταχείριση». Σε πρόσφατη δήλωσή της η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας είπε χαρακτηριστικά: «Αυτό το οποίο έπραξε στη χώρα και τον κόσμο της Αριστεράς και στον κόσμο που τον πίστεψε είναι ασυγχώρητο και άτιμο και πιστεύω πως όσο είμαι εγώ εδώ πράγματι στο λαγούμι αυτό θα μείνει και μπορεί να προφασίζεται πως πηγαίνει και κάνει διαλέξεις σε μια γλώσσα που δεν ξέρει. Ευτυχώς δεν το κάνει ως πρωθυπουργός όπως έκανε παλιά και εξέθετε τη χώρα, μιλώντας αγγλικά που δεν ήξερε».

Ο πολυμέτωπος της Ζωής Κωνσταντοπούλου έχει ως στόχο να την καταστήσει διακριτή δύναμη της αντιπολίτευσης, αλλά και ως αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική. Μπορεί αυτή να είναι η στόχευση, στην πράξη η απήχηση του κόμματος της κ. Κωνσταντοπούλου φτάνει έως το 15% περίπου, κάτι που απαιτεί συμμαχίες, τις οποίες όμως απορρίπτει η πρόεδρος του κόμματος.

Η εικόνα στο χώρο της αντιπολίτευσης είναι μια εικόνα αμηχανίας και αναζήτησης του τρόπου ώστε να συγκροτηθεί η «άλλη» πρόταση. Προς το παρόν τα πράγματα βαίνουν προς την κατεύθυνση που ευνοεί την κυβέρνηση. Πολυδιάσπαση, καμία διάθεση συνεργασιών και έντονες κόντρες μεταξύ των ηγεσιών.