Εν Άνδρω

 

Οι παλιές ανεμογεννήτριες στο Καλυβάρι της Άνδρου. Θα αποσυρθούν και στη θέση τους θα μπουν νέες της ΔΕΗ στον Καμπανό. Αυτό έχει προγραμματιστεί. 

Αυτή την εβδομάδα είχαμε δύο αναφορές στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που «κρούουν ανησυχητικά τον κώδωνα» για την Άνδρο. Αν και μοιάζουν άσχετες μεταξύ τους εντούτοις συνδέονται και καλό θα ήταν οι αρμόδιοι της Άνδρου να τις λάβουν σοβαρά υπόψη τους.

(α) Η πρώτη αναφορά εμπεριέχεται σε άρθρο του Γιώργου Λιάλιου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 10/12/19. Εκεί ο Παναγιώτης Λαδακάκος, πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας λέει: "Πράγματι σε περιοχές όπως η νότια Εύβοια ή η Άνδρος υπάρχουν ή θα υπάρξουν πολλές ανεμογεννήτριες. Όπου υπάρχει πολύ υψηλό αιολικό δυναμικό, είναι επόμενο ότι θα υπάρχουν αυξημένες συγκεντρώσεις αιολικών πάρκων, κατά μια έννοια η ίδια η φύση “χωροθετεί”. Αν θέλουμε να πετύχουμε τον στόχο του ΕΣΕΚ, μοιραία κάποιες περιοχές θα πρέπει να εξαντλήσουν τη φέρουσα ικανότητά τους."

Το παραπάνω απόσπασμα προϊδεάζει πως η Άνδρος είναι στο στόχαστρο αυτών που ασχολούνται με την αιολική ενέργεια, οι οποίοι προτείνουν «να εξαντλήσει την φέρουσα ικανότητα της»! Σε αυτή την μικρή πρόταση κρύβεται μια απειλή για το νησί που μπορεί κάποια στιγμή στο μεσοπρόθεσμο μέλλον να βρεθεί με πλήθος ανεμογεννήτριες σε μέρη πολύ πέρα από το βόρειο τμήμα του που ήδη έχουν εγκριθεί περίπου 41 μηχανές. Ενώ άλλες 10 περίπου έχουν εγκριθεί στο νότιο μέρος.  

• Ποια μπορεί να είναι η απάντηση σε ένα τέτοιο δυσμενές σενάριο για το νησί;

Μέχρι στιγμής οι τοπικοί πολιτικοί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΨΗ. Με την εξαίρεση του πρώην δημάρχου Γιάννη Γλυνού, που είχε ένα σχέδιο για περιορισμένο αριθμό ανεμογεννητριών στο βορά και στο νότο και πουθενά άλλου όλοι οι άλλοι είτε σιωπούν είτε τελευταία προσχώρησαν στο «όχι σε όλες τις ανεμογεννήτριες». Ακόμα και αυτοί που κυβέρνησαν (Καπάκης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ & Σουσούδης δήμαρχος Άνδρου) και δεν είπαν ποτέ τίποτα στη διάρκεια της θητείας τους. Τώρα όλοι ενωμένοι μαζί και με την σημερινή διοίκηση ψήφισαν "όχι σε όλα" προχθές θεωρώντας πως έτσι θα σταματήσουν τον εθνικό και ευρωπαϊκό σχεδιασμό που είχαν και έχουν οι κυβερνήσεις και του ΣΥΡΙΖΑ χτες και της ΝΔ σήμερα. Αμφιβάλουμε...

Το ότι ψήφισαν «όχι σε όλα» ζητώντας να σταματήσουν εργασίες και αδειοδοτήσεις στο δημοτικό συμβούλιο και το ότι τα ίδια λέει και η Περιφέρεια δεν σημαίνουν πολλά για τους χθεσινούς και για τους σημερινούς κυβερνώντες. Τέτοιες απόψεις χωρίς επαρκή αιτιολόγηση και με αοριστίες και κινδυνολογίες δεν βρίσκουν και πολλούς  συμπαραστάτες εκτός Άνδρου. Κάτι που είναι απαραίτητο αν θέλουμε να σταματήσουν σε ένα σημείο τις εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται αυξημένη ενότητα στο νησί. Και επιπλέον μια σοβαρή αντιπρόταση την οποία όλο το νησί θα υποστηρίξει με κάθε τρόπο. Οι 51 περίπου ανεμογεννήτριες σε βορά και νότο, που έχουν ήδη εγκριθεί, θα πρέπει να είναι το ανώτατο όριο αποδοχής του νησιού. Με αυτές και συμμετέχουμε στον εθνικό σχεδιασμό, αλλά και δεν δεχόμαστε το σενάριο «της εξάντλησης της φέρουσας ικανότητας» που διατύπωσε ο κ. Λαδάκος.

Οι επιπλέον 36-38 ανεμογεννήτριες Κοπελούζου στα δύο κεντρικά σημεία βουνών του νησιού (πάνω από Γαύριο και Μπατσί) αποτελούν τον μέγιστο κίνδυνο εξάπλωσης των μηχανών σε όλο το νησί. Αυτές αλλάζουν όλο τον χαρακτήρα της Άνδρου. Για τις ανεμογεννήτριες αυτές υπάρχει προσφυγή των Δήμων τεσσάρων νησιών (επί δημαρχίας Γλυνού προσέφυγαν οι Δήμοι Άνδρου, Τήνου, Πάρου, Νάξου), αλλά και της Περιφέρειας στο ΣτΕ. Θα πρέπει να ασκηθούν όλες οι δυνατές πολιτικές και νομικές πιέσεις σε αυτές. Αυτό σε συνδυασμό με την τεχνοκρατική παραδοχή πως μόνο 51 ανεμογεννήτριες θα είναι η συνεισφορά του νησιού στον εθνικό σχεδιασμό δίνει ένα βήμα σημαντικό αντίδρασης και αναζητά με καλύτερους όρους στήριξη εκτός Άνδρου ώστε να σταματήσουν τα όποια δυσμενή σενάρια υπάρχουν.

Κατά την γνώμη μας το «όχι σε όλες» μπορεί να ακούγεται εξαιρετικό στα αυτιά, αλλά δεν ξέρουμε πόσο και αν είναι εφικτό. Ιδίως όταν υπάρχουν εργασίες σε εξέλιξη και αδειοδοτήσεις που πέρασαν και από το ΣτΕ. Το χειρότερο όλων βεβαίως είναι το να βρίζουμε ο ένας τον άλλο (προδότη και άλλα τέτοια εύηχα) όπως έκανε και συνεχίζει να κάνει ο πρώην κυβερνητικός Γ. Καπάκης, ο οποίος αφού δεν έκανε ΤΙΠΟΤΑ ως στέλεχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επί 3 χρόνια, επανήλθε τώρα στο προσκήνιο με ένα νέο ρεπερτόριο παλιών και νέων ύβρεων. Επαναλαμβάνει τον εαυτό του και τον ΣΥΡΙΖΑ με το «όχι σε όλα» που τόσο ακριβά πληρώσαμε όταν κυβέρνησαν και το οποίο κατέληξε στο «ναι σε όλα» με τις μετέπειτα κολοτούμπες τους. Άλλωστε να του θυμίσουμε πως και για τα σκουπίδια έλεγε "όχι σε όλα" και έβριζε τους πάντες επί 5ετία, αλλά περιορίστηκε μόλις στο 17% η επιρροή του. Ενώ προχθές αναγκάστηκε - κάνοντας μνημειώδη κολοτούμπα - να ψηφίσει και την έξοδο του δεματοποιητή και των σκουπιδιών από την Σταυροπέδα! 

(β) Η δεύτερη αναφορά λέχθηκε σε συνέντευξη τύπου της WWF. Στην ετήσια έκθεση της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF όπου τονίστηκε με κάθε τρόπο η αναγκαιότητα να σταματήσει ο λιγνίτης και να ολοκληρωθεί η στροφή στις ΑΠΕ (αποτελεί ευρωπαϊκή και ελληνική προτεραιότητα) έγινε εκτενής αναφορά στην απαράδεκτη πρακτική της ταφής του σχεδόν 95% των αποβλήτων (όταν ο αντίστοιχος Μ.Ο. στην Ε.Ε. ανέρχεται στο 45%), προκαλώντας ένα ατελείωτο πρόβλημα ρύπανσης και χάνοντας πολύτιμες ευκαιρίες για καινοτομία στην κυκλική οικονομία. Επιπλέον, τονίστηκε πως η Ελλάδα παραμένει, επίσης, η μόνη χώρα της EE που έχει εις βάρος της τέσσερις ευρωκαταδίκες, όλες σχετικές με τη διαχείριση αποβλήτων, για τις οποίες κατέβαλε την τελευταία χρονιά περίπου 24 εκατ. ευρώ.

Στο σημείο αυτό της συνέντευξης τύπου οι αρμόδιοι της WWF στάθηκαν εκτενώς στο αρνητικό παράδειγμα της Άνδρου όπου εθελοντές δύτες ανακάλυψαν την υποθαλάσσια χωματερή στον Στρόφιλα καθιστώντας την Άνδρο δακτυλοδεικτούμενη διεθνώς. Ήταν έκπληξη η τόσο μεγάλη αρνητική αναφορά της Άνδρου στην συνέντευξη. Κάτι που παρατήρησαν όλοι οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι, που ειδοποίησαν το Εν Άνδρω για το θέμα που τέθηκε. Μια τέτοια εικόνα για το νησί (που φυσικά παρά τα όποια διαχρονικά λάθη δεν την αξίζει) δείχνει μια απαξίωση, που δεν προοιωνίζει κάτι καλό. Ένα νησί υποβαθμισμένο είναι εύκολο θύμα στην "εξάντληση της φέρουσας ικανότητας του" σε ΑΠΕ! Αυτή την εικόνα έχουν δώσει οι μέχρι σήμερα πολιτικές στα απορρίμματα που ήταν "όχι σε όλα". Ακόμα και σε απομακρυσμένη και ακατοίκητη περιοχή. Έτσι τα σκουπίδια έμεναν στον δρόμο και γινόμαστε θέαμα σε όσους έφταναν στο νησί. Καιρός να κάνουμε πλέον το επόμενο βήμα και να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας. 

Το χειρότερο όμως είναι πως τελευταία την περαιτέρω απαξίωση της Άνδρου εντείνει η γνωστή ομάδα πέριξ του Γαυρίου, που στα πλαίσια της πολιτικής συσπείρωσης των απογοητευμένων φίλων της (περίμεναν δεύτερο γύρο στις εκλογές και απέτυχαν παταγωδώς) προωθεί νέες διαιρέσεις του νησιού υπό το σύνθημα: «κουλτούρα, νατούρα, κατούρα»! Ένα σύνθημα που εκφωνούν και γράφουν αφελώς σε κάθε περίσταση. Αυτή αυτο-ελεεινολόγηση της περιοχής τους προσδοκούν να συσπειρώσει τον κόσμο. Στην ουσία όμως δημιουργεί μια περαιτέρω εικόνα απαξίωσης της περιοχής και του νησιού. 

Η νέα δημοτική αρχή πρέπει να αναβαθμίσει όσο γίνεται περισσότερο την περιοχή Γαυρίου-Μπατσίου που είναι στην πρώτη γραμμή στον τουρισμό του νησιού προσφέροντας αυξημένη καθαριότητα, καλύτερη αποκομιδή σκουπιδιών, δημιουργία υποδομών (βελτίωση λιμανιού, πολιτιστικό κέντρο και κλειστό στο Γαύριο, ολοκλήρωση μαρίνας και ακτομηχανικής μελέτης στο Μπατσί κλπ). Ενθαρρύνοντας συνάμα τους επαγγελματίες να βελτιώσουν τις υπηρεσίες και τις παροχές. Και βεβαίως χρειάζεται εστιασμός και κινητοποίηση για αποτροπή των ανεμογεννητριών Κοπελούζου πάνω από το Γαύριο και το Μπατσί. Κάτι για το οποίο εδώ και χρόνια γράφει το Εν Άνδρω. Όμως, οι λαϊκίζοντες του "όλα ή τίποτα" ελάχιστα κατανοούν μιλώντας για όλες μαζί και εστιάζοντας στο "παντού και πουθενά". 

«ΕΝ ΑΝΔΡΩ»

    

 ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

Διχάζει η χωροθέτηση των αιολικών πάρκων

Του Γιώργου Λιάλιου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

 

Ποσοστά που κάλυψε η αιολική ενέργεια το 2018 στην Ευρώπη

Ο στόχος του υπερδιπλασιασμού, μέσα σε μια δεκαετία, της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) είναι ούτως ή άλλως φιλόδοξος. Όμως ειδικά για την περίπτωση των αιολικών πάρκων, το εγχείρημα έχει μια επιπρόσθετη δυσκολία: τη χωροθέτηση. Η διαδικασία έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα προβληματική την τελευταία δεκαετία, παρά την ύπαρξη ενός γενικού πλαισίου κανόνων, με τις τοπικές κοινωνίες να εκδηλώνουν συχνά έντονη αντίδραση και μεγάλο αριθμό σχεδίων να καταλήγουν μέσω προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Μέσα σε όλα αυτά, το υπουργείο Περιβάλλοντος ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι θα προχωρήσει σε ταχύτερες αδειοδοτήσεις μέσω της διαδικασίας του fast track, μια επιλογή για την οποία εκφράζονται επιφυλάξεις....

.......

Η χωροθέτηση των αιολικών πάρκων «διχάζει» και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, με τη WWF και την Greenpeace να διαφοροποιούνται, μη συμφωνώντας με όλες τις αντιδράσεις που εκδηλώνονται σε τοπικό επίπεδο. «Είναι δεδομένο πως θα χρειαστούν πολύ περισσότερα αιολικά από σήμερα, για να πετύχουμε και να ξεπεράσουμε τους στόχους του εθνικού σχεδίου», εκτιμά ο διευθυντής της WWF Δημήτρης Καραβέλλας. «Η πρόκληση αφορά το πού και πώς. Έχουμε δει εξαιρετικά προβληματικές χωροθετήσεις αιολικών να προωθούνται εις βάρος πολύτιμων οικοτόπων (πρόσφατο παράδειγμα επένδυσης στις μικρές νησίδες του Αιγαίου), ενώ άλλες περιοχές που θα ήταν κατάλληλες για αιολικά πάρκα έχουν αποκλειστεί από τον σχεδιασμό χωρίς ιδιαίτερη λογική. Αυτές είναι οι στρεβλώσεις που πρέπει να αλλάξουν και τα προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν. Μην ξεχνάμε επίσης πως ΑΠΕ δεν είναι μόνο μεγάλα αιολικά, που και αυτά προφανώς θα χρειαστούν. Οι ενεργειακές κοινότητες για παράδειγμα, είναι άλλης κλίμακας, λειτουργούν τοπικά και δίνουν τη δυνατότητα ευρείας συμμετοχής από την τοπική κοινωνία στην ενεργειακή παραγωγή και αξιοποίηση. Ο νέος ΕΣΕΚ πρέπει να στηρίξει και να προωθήσει και τέτοια σχήματα».

…….

Οι εμπλεκόμενοι με τον χώρο της παραγωγής αιολικής ενέργειας υποστηρίζουν από την πλευρά τους ότι οι τοπικές αντιδράσεις είναι κατά κανόνα αστήρικτες και καθυστερούν την πρόοδο της Ελλάδας στις ΑΠΕ. «Το χωροταξικό πλαίσιο του 2008 ρύθμισε αρκετά επιτυχημένα τη χωροθέτηση αιολικών πάρκων. Απόδειξη είναι ότι το ΣτΕ σταμάτησε να “ακυρώνει” τους περιβαλλοντικούς τους όρους», εκτιμά ο Παναγιώτης Λαδακάκος, πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ). «Παρ’ όλα αυτά τα τελευταία χρόνια οι αντιδράσεις αναζωπυρώνονται. Κατά τη γνώμη μου, ο κυριότερος λόγος είναι η φιλοσοφία του “NIMBY” και τα επιχειρήματα είναι μερικές φορές έως και κωμικά.

Συχνά όμως οι αντιδράσεις εκπορεύονται από τα ανταποδοτικά οφέλη, τα οποία οι δήμοι προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν. Για τον λόγο αυτό θεσμοθετήθηκε ότι το 1% του τζίρου των αιολικών θα πηγαίνει απευθείας στους καταναλωτές μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Βέβαια το ποσό αυτό δόθηκε μόνο μια φορά, το 2017, παρότι παρακρατείται από τις εταιρείες». Ο κ. Λαδακάκος θεωρεί ότι η υπερσυγκέντρωση ανεμογεννητριών σε κάποιες περιοχές είναι αναπόφευκτη. «Πράγματι σε περιοχές όπως η νότια Εύβοια ή η Άνδρος υπάρχουν ή θα υπάρξουν πολλές ανεμογεννήτριες. Όπου υπάρχει πολύ υψηλό αιολικό δυναμικό, είναι επόμενο ότι θα υπάρχουν αυξημένες συγκεντρώσεις αιολικών πάρκων, κατά μια έννοια η ίδια η φύση “χωροθετεί”. Αν θέλουμε να πετύχουμε τον στόχο του ΕΣΕΚ, μοιραία κάποιες περιοχές θα πρέπει να εξαντλήσουν τη φέρουσα ικανότητά τους».  Πάντως, η σταδιακή «εισαγωγή» των θαλάσσιων αιολικών ενδέχεται να δώσει λύση στο θέμα της χωροθέτησης. «Σίγουρα θα αποσυμφορηθεί η στεριά και θα κατευναστούν οι αντιδράσεις».

 

2019: Νόμοι και πολιτικές σε περιβαλλοντική κρίση

 

Ακόμα μάς κυνηγούν οι θλιβερές εικόνες της θαλάσσιας ρύπανσης στον Στρόφιλα.

Δόθηκε σήμερα 11/12 στη δημοσιότητα η ετήσια έκθεση του WWF Ελλάς με τίτλο «Η περιβαλλοντική νομοθεσία στην Ελλάδα» που φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια έκδοσης. Λίγες μέρες μετά την κήρυξη της Ευρώπης από το Ευρωκοινοβούλιο σε κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης, η φετινή 15^η έκθεση του WWF Ελλάς δείχνει την πρόοδο και τα ελλείμματα της νομοθεσίας στην πορεία προς μια ουσιαστικά βιώσιμη ανάπτυξη.

Το 2019 σίγουρα σηματοδοτείται από τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για την απεξάρτηση της χώρας από τον λιγνίτη μέχρι το 2028 και την απαγόρευση των πλαστικών μιας χρήσης μέχρι το τέλος του 2021. Σημαδεύθηκε όμως, και από αρκετές αρνητικές εξελίξεις που θέτουν ακόμα περισσότερο τον φυσικό πλούτο της χώρας σε κίνδυνο: παραχώρηση τεσσάρων νέων σημαντικών θαλάσσιων περιοχών για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, παραπομπή στο ευρωδικαστήριο για ελλιπή εφαρμογή των οδηγιών για το δίκτυο Natura 2000, δεύτερη θέση της Ελλάδας σε ανοιχτές υποθέσεις (23) παραβίασης του περιβαλλοντικού δικαίου της ΕΕ με αποτέλεσμα την επιβολή μεγάλων χρηματικών προστίμων.

Οι κυριότερες αρνητικές εξελίξεις στα ζητήματα περιβαλλοντικής νομοθεσίας της τελευταίας χρονιάς συνοψίζονται στα παρακάτω:

• Εξορύξεις υδρογονανθράκων...
• Διαχείριση αποβλήτων & πρόστιμα: Η εξαιρετικά ελλιπής διαχείριση των αποβλήτων παραμένει η μεγαλύτερη πηγή περιβαλλοντικής υποβάθμισης στην Ελλάδα. Η χώρα μας κατατάσσεται στις χαμηλότερες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ανακύκλωση αποβλήτων και εμμένει στην απαράδεκτη πρακτική της ταφής του σχεδόν 95% των αποβλήτων (ο αντίστοιχος Μ.Ο. στην Ε.Ε. ανέρχεται στο 45%), προκαλώντας ένα ατελείωτο πρόβλημα ρύπανσης και χάνοντας πολύτιμες ευκαιρίες για καινοτομία στην κυκλική οικονομία. Η Ελλάδα παραμένει, επίσης, η μόνη χώρα της EE που έχει εις βάρος της τέσσερις ευρωκαταδίκες, όλες σχετικές με τη διαχείριση αποβλήτων, για τις οποίες κατέβαλε την τελευταία χρονιά περίπου 24 εκατ. ευρώ.

• Παραπομπή στο Δικαστήριο της ΕΕ για ελλιπή προστασία της βιοποικιλότητας...
• Ενέργεια: Η καταδικασμένη να αποτύχει απόπειρα της πώλησης του 40% του λιγνιτικού χαρτοφυλακίου της ΔΕΗ κυριάρχησε σε εθνικό επίπεδο, ενώ παράλληλα εγκρίθηκαν παρατάσεις στη λειτουργία των λιγνιτικών σταθμών Αμυνταίου Ι και ΙΙ και Καρδιάς ΙΙΙ και IV, κατά παράβαση του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
• Περιβαλλοντικός έλεγχος: Δυστυχώς, ο κρίσιμος θεσμός της περιβαλλοντικής επιθεώρησης υπέστη περαιτέρω πολιτική απαξίωση μέσα στο 2019, αφού καταργήθηκε η Ειδική Γραμματεία Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών του ΥΠΕΝ, μαζί με τη θέση του ειδικού γραμματέα, με τις αρμοδιότητές της να μεταφέρονται απευθείας στον υπουργό, ενισχύοντας έτσι, την εξάρτηση των επιθεωρητών περιβάλλοντος στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί πως  κατά το τελευταίο έτος, οι επιθεωρητές περιβάλλοντος εισηγήθηκαν στον αρμόδιο υπουργό Σωκράτη Φάμελλο 83 αποφάσεις επιβολής προστίμων συνολικού ύψους 1.793.280 ευρώ, με τις 72 τουλάχιστον να παραμένουν ακόμα ανυπόγραφες. Από το 2008, το WWF Ελλάς έχει ζητήσει την ίδρυση ανεξάρτητης αρχής περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων με αναφορά στη Βουλή.

Παράλληλα, σημειώθηκαν και θετικές εξελίξεις:

• Απεξάρτηση από τον λιγνίτη & Εθνικό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης: Μια από τις πιο εμβληματικές εξελίξεις είναι η ανακοίνωση του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, για δέσμευση της Ελλάδας για ολική απεξάρτηση από τον λιγνίτη μέχρι το 2028. Η τελευταία αυτή εξέλιξη σηματοδοτεί ραγδαίες εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα, με κυριότερη πλέον πρόκληση την αποτελεσματική ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κατά τρόπο κοινωνικά δίκαιο και ασφαλή για τη βιοποικιλότητα των περιοχών. Επίσης, στα θετικά συγκαταλέγεται η θέσπιση του Εθνικού Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης και η αυξημένη φιλοδοξία του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα, ειδικά σε σχέση με τους στόχους για τις ΑΠΕ και την ενεργειακή εξοικονόμηση.
• Αιγιαλός: Αναμφισβήτητα, μια από τις σημαντικότερες περιβαλλοντικές νίκες του έτους αποτελεί η αποφυγή ενός προβληματικού νομοσχεδίου που κατέθεσε τον Απρίλιο του 2019 η προηγούμενη κυβέρνηση στη Βουλή, και το οποίο επέτρεπε τις παραχωρήσεις χρήσης και τις τακτοποιήσεις αυθαιρέτων στην παράκτια και παρόχθια ζώνη. Οι άμεσες παρεμβάσεις του WWF Ελλάς και άλλων φορέων αποτέλεσαν έναυσμα για γενικευμένες αντιδράσεις κατά των ρυθμίσεων, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Ως αποτέλεσμα, το υπουργείο προχώρησε σε μια σειρά βελτιωτικών τροποποιήσεων.
• Αυθαίρετα σε δασική γη: Ορόσημο  η απόφαση του ΣτΕ 685/2019 (αίτηση WWF Ελλάς), με την οποία ακυρώθηκε ως αντισυνταγματική η υπουργική απόφαση που προέβλεπε την εξαίρεση των οικιστικών πυκνώσεων από τη διαδικασία ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών. Η απόφαση αυτή είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς ανοίγει το δρόμο για την ολοκλήρωση της ανάρτησης των δασικών χαρτών, οι οποίοι θα πρέπει να συμπεριλάβουν, χωρίς εξαιρέσεις, όλες τις δασικές εκτάσεις.
• Πλαστικά μιας χρήσης: Τέλος, στις θετικές εξελίξεις συγκαταλέγεται και η δέσμευση της τρέχουσας κυβέρνησης για εφαρμογή της νέας οδηγίας (ΕΕ) 2019/904 για κατάργηση ορισμένων πλαστικών μιας χρήσης ένα χρόνο νωρίτερα από την καταληκτική ημερομηνία εφαρμογής (Ιούνιο 2020, αντί για Ιούλιο 2021).