Εν Άνδρω

 

Το πλοίο με τις ανεμογεννήτριες για το Φραγκάκι...

Οι «οικολόγοι» και ακτιβιστές της Άνδρου και άλλων περιοχών της Ελλάδας έχουν αρχίσει εδώ και κάποια χρόνια έναν υβριδικό πόλεμο κατά των ανεμογεννητριών. Οι λόγοι αισθητικής φύσεως κυρίως. Κάτι που σε ορισμένες περιπτώσεις έχει βάση αν κρίνει κανείς από την εικόνα της Νότιας Εύβοιας όπου εδώ και 30 χρόνια αναπτύσσονται στο γυμνό, έρημο και άνυδρο τοπίο τρεις γενιές διαφορετικών τύπων ανεμογεννητριών χωρίς σχέδιο. Η εικόνα δεν είναι θελκτική. Όμως η ανάγκη για ενέργεια είναι πραγματική.

Πως μπορούν άραγε να συνδυαστούν ο σωστός σχεδιασμός με μια σωστή εικόνα; Αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα στην Άνδρο και στην Ελλάδα. Και πως δεν θα επαναληφθεί η εικόνα της Νότιας Εύβοιας; Στην Άνδρο την ανεμόεσσα έχουν εγκριθεί  δύο περιοχές για ανεμογεννήτριες: στο Καλυβάρι-Καμπανό και στο Στενό. Και οι δύο περιοχές είναι ερημικές, άνυδρες και σχεδόν ακατοίκητες. Ο αέρας και οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν κανενός είδους οικισμό στην διάρκεια των αιώνων. Μόνο κτηνοτροφία μπόρεσε να αναπτυχθεί υποτυπωδώς.

Η προβλήτα στην ερημική παραλία και βιομηχανική περιοχή - λόγω ΔΕΗ - στο Στενό, όπου αποβιβάζονται οι Α/Γ...

Η τοποθέτηση ανεμογεννητριών είναι η πρώτη στην ιστορία τους μορφή ανάπτυξης. Κάτι που αντιλαμβάνονται και οι λιγοστοί κάτοικοι τους που τις καλοδέχονται. Όμως δεν τις καλοδέχονται κάποιες ομάδες από έποικους και ντόπιους που είναι εξαιρετικά αρνητικοί σε κάθε αλλαγή. Ακόμα και αυτής που δεν βλέπουν. Εξαιρετικά αντίθετοι σε κάθε τεχνολογική εξέλιξη στο νησί ή και στην ζωή. Επιλεκτικά οικολόγοι αρνούμενοι την κλιματική αλλαγή και πριμοδοτώντας εμμέσως πλην σαφώς τον λιγνίτη και το πετρέλαιο.

Ο χώρος εγκατάστασης της 5ης ΑΓ στο Φραγκάκι. Τοπίο έρημο και άνυδρο. Για ποια τουριστική ανάπτυξη έγραφε ο "οικολόγος" κ. Μαβής σε άρθρο του; Για ποια περιπατητικά μονοπάτια λέει η κ. Καραγιάννη; Ελπίζουμε να μην απαντήσουν στα απλά δημόσια ερωτήματα μας πάλι με εξώδικα και μηνύσεις...

Δεν δέχτηκαν ποτέ κανένα διάλογο για τις δύο απόμακρες περιοχές που έχουν επιλεγεί. Ίσως γιατί έγιναν αιτήσεις και σε κεντρικές περιοχές υψηλού αισθητικού κάλους και μοναδικής θέασης. Αιτήσεις όμως που απορρίφθηκαν ή ποτέ δεν εγκρίθηκαν και δεν πρέπει να εγκριθούν. Όμως για τις δύο περιοχές στα άκρα του νησιού οι αντιδρώντες δεν άκουσαν ποτέ τα επιχειρήματα των τεχνολόγων και των κατοίκων. Δεν προσμέτρησαν ποτέ κανένα όφελος στα ανταποδοτικά για το νησί και τις μικρές ημι-εγκαταλειμμένες τοπικές κοινότητες των δύο άκρων του νησιού. Δεν άκουσαν καν τις εδώ και χρόνια την διοίκηση και των μετριοπαθών που βλέπουν τα προβλήματα υπανάπτυξης και εγκατάλειψης των άκρων του νησιού και επέτρεψαν την ανάπτυξη ανεμογεννητριών εκεί. Το χειρότερο οι αντιδρώντες φτάνοντας στην εμμονή κατηγορούν τους πάντες για «ιδιοτέλεια», για «χρηματισμό», για «κακοήθεια» και τόσα άλλα συκοφαντικά, αναπόδεικτα και ανήκουστα.

Μόνοι «ιεραπόστολοι» μιας «άλλης οικολογίας» είναι αυτοί! Αυτοί είναι οι «νέοι σωτήρες»! Η δική τους ατέρμονη και ενίοτε χωρίς έρμα επιχειρηματολογία δεν δέχεται αντιρρήσεις. Μιλούν για «ιδιωτικές εταιρείες» και «ιδιωτικά κεφάλαια»! Κατακεραυνώνουν τους «ιδιώτες επενδυτές» των ανεμογεννητριών. Εξαπολύουν μια απίστευτη προπαγάνδα καταστροφολογίας σε όλο το νησί. Όποιος δεν τους ακολουθεί είναι «άθλιος». Όποιος προτείνει διάλογο για το ποιες περιοχές πρέπει και ποιες δεν πρέπει να δεχτούν ανεμογεννήτριες δέχεται την απίστευτη επιθετικότητα τους.

Απλώς να αναφέρουμε πως ο Ν. Αυγουστής του "Save Andros' εξύβρισε χυδαιότατα τον διαχειριστή του ΕΝ ΑΝΔΡΩ κατά την αποβίβαση των 3 ανεμογεννητριών της ΕΝΤΕΚΑ για το Καλυβάρι με φράσεις απίστευτες παρουσία 120 εξ αυτών και όλου του λιμενικού σώματος. Και 30 εξ αυτών χειροκροτούσαν μανιωδώς!!! Το ΕΝ ΑΝΔΡΩ δεν έκανε μήνυση σε εκείνη την χυδαιότητα. Θεώρησε πως ήταν έκφραση μιας πολιτικής αθλιότητας και απλώς την κατήγγειλε δημόσια.

 

Όμως δύο εκ των παρόντων εκεί ακτιβιστών οι Α. Μαβής και Ο. Καραγιάννη και ένα Κέντρο Έρευνας για την Άνδρο. που έχει η δεύτερη έστειλαν και εξώδικα και έκαναν μήνυση στον διαχειριστή του ΕΝ ΑΝΔΡΩ αργότερα για… εξύβριση!!! Για όσα πληροφοριακά και ως προσεκτική έκφραση γνώμης καταγράψαμε από τις κινητοποιήσεις της εποχής!!! Πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας. Άλλοι βρίζουν χυδαία και απειλούν και άλλοι μηνύουν τους υβριζόμενους και απειλούμενους!!! Άραγε σε τι διαφέρει ο φασισμός και ο σταλινισμός (όπως έγραψε αναγνώστης μας) από όσα απίθανα συμβαίνουν και από όσες αντιστροφές της πραγματικότητας επιχειρούν μερικοί στο νησί;

Το ότι έχουν απομονωθεί στο νησί το κατέγραψε και η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis όπου το 70% της Άνδρου ήταν υπέρ των ΑΠΕ και μόνο το 26% κατά. Το οποίο 26% βέβαια δεν είναι υπέρ όλων αυτών των ακροτήτων. Την αρνητική πορεία τους κατέγραψε και η πορεία των κινητοποιήσεων τους κατά των ανεμογεννητριών στα άκρα του νησιού μας που ήταν φθίνουσα. Ξεκίνησαν 150-170 άτομα να κλείνουν το λιμάνι για να μην κατέβουν ανταλλακτικά της ΔΕΗ!!! Όλοι αυτοί πρώτα βγήκαν στην κάμερα της ιστοσελίδα τους και διατράνωσαν την αγωνιστικότητα τους!!! Και μετά κρύβονταν για να μην τους κάνει μήνυση το λιμεναρχείο γιατί έκλεισαν το λιμάνι!!! Τέτοια αγωνιστικότητα!!! Συνέχισαν 120-150 άτομα να επιχειρούν να μπλοκάρουν τις 3 ανεμογεννήτριες της ΕΝΤΕΚΑ στο Καλυβάρι και να μας βρίζουν χυδαία.

Οι τρεις ανεμογεννήτριες στο ερημικό τοπίο Καλυβάρι-Καμπανός...

Και κατέληξαν στις ατομικές αντιδράσεις τεσσάρων ακτιβιστών στο Φραγκάκι: ανάμεσα τους και οι Α. Μαβής και Ο. Καραγιάννη για τους οποίους σχηματίστηκε δικογραφία όπως είπε ο υφυπουργός απαντώντας στον Κ. Αρσένη στην Βουλή. Και τέλος έφτασαν στην μηδενική παρουσία τους και σε αποσπασματικές διαμαρτυρίες κάποιων σε μερικά ΜΜΕ εξ αποστάσεως για την έλευση των ανεμογεννητριών στο Φραγκάκι. Τους έμεινε όμως των κ. Μαβή και Καραγιάννη ως γινάτι τα εξώδικα και η μήνυση μιας αυτοδιαψευδόμενης «οικολογίας» κι ενός εκφοβιστικού ακτιβισμού. Αλλά και μερικές "ηρωικές" αψιμαχίες στο ξάγναντο. Έμειναν και μερικές ανώνυμες καταγγελίες στο διαδίκτυο με φωτογραφία από παραλία στη Σέριφο στην οποία αναφέρεται... στις ανεμογεννήτριες στην Άνδρο!!!… 

 

Μιλάνε για παραλία που "θα γίνει απόβαση Α/Γ στην Άνδρο" και βάζουν αμμώδη παραλία... στη Σέριφο!!! Ποιος θα τους στείλει εξώδικο; 

Απέναντι σε όλο αυτόν τον «αντικαπιταλιστικό οίστρο» μιας αυτοδιαψευδόμενης «οικολογίας» και στο υπερβολικό «ανάθεμα» κατά εταιρειών περιορισμένου μεγέθους υπάρχουν οι παγκόσμιοι πόλεμοι του πετρελαίου. Υπάρχουν τα παγκόσμια συμφέροντα ελέγχου της ενέργειας σε στεριές και θάλασσες. Υπάρχουν οι επενδύσεις όχι 20 ή και 40 εκατομμυρίων ευρώ σε ανεμογεννήτριες, αλλά δεκάδων τρισεκατομμυρίων δολαρίων στο πετρέλαιο. Όλα αυτά κάνουν πως δεν τα βλέπουν οι «οικολόγοι» και οι ακτιβιστές του ξάγναντου και του ανώνυμου διαδικτύου. Τους αφιερώνουμε το παρακάτω κείμενο του αριστερού Πέτρου Παπακωνσταντίνου γραμμένο το 2007 στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για τους πόλεμους αιματηρούς και οικονομικούς του πετρελαίου. Για τους οποίους οι «ιδεολόγοι» και "ανιδιοτελείς" των εξωδίκων και εμμονικοί της πολιτικής των μηνύσεων δεν δίνουν δεκάρα. Γι' αυτούς ο κόσμος είναι ότι αυτοί ορίζουν και περιορίζουν...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"

 

Πετρέλαιο: Η κατάρα της Ιστορίας και τα δάκρυα του διαβόλου

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2007

Πόσοι πόλεμοι και αίμα έχει τρέξει και πόσο χρήμα έχει ξοδευτεί για πόλεμους του πετρελαίου; Και πόσοι πόλεμοι δεν έχουν γίνει και πόσο ελάχιστο συγκριτικά με το πετρέλαιο χρήμα έχει ξοδευτεί για τις ανεμογεννήτριες; Όταν κάποιοι μιλάνε για ενέργεια και την ανάγκη γι' αυτή απλώς ας βάζουν λίγο το μυαλό τους να σκεφτεί τι λένε...

Η κατάρα της ιστορίας

Αίμα στις αρτηρίες της παγκόσμιας οικονομίας, το πετρέλαιο, που καλύπτει το 38% των ενεργειακών αναγκών της ανθρωπότητας, μετατρέπεται συχνά από ευλογία της Φύσης σε κατάρα της Ιστορίας. Η Σαουδική Αραβία τη γλίτωσε, το Ιράκ όχι. Στα 35 χρόνια που μεσολάβησαν, το ενεργειακό πρόβλημα επιδεινώθηκε. Οι δύο προηγούμενες μεγάλες πετρελαϊκές κρίσεις, του 1973 και του 1979, οφείλονταν σε συγκυριακούς, γεωπολιτικούς παράγοντες: η πρώτη στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο και η δεύτερη στον πόλεμο Ιράν – Ιράκ. Και στις δύο περιπτώσεις, το βίαιο σοκ διαδέχθηκε η γρήγορη εκτόνωση.

Αντιθέτως, η εν εξελίξει πετρελαϊκή κρίση είναι αποτέλεσμα μακροπρόθεσμων οικονομικών και γεωπολιτικών παραγόντων: Η αύξηση της ενεργειακής ζήτησης, κυρίως λόγω της ανάπτυξης της «Μεγάλης Ινδοκίνας», των συνδυασμένων πληθυσμιακών μεγαθηρίων Κίνας και Ινδίας, είναι ασφαλώς ένας από αυτούς. Ωστόσο, σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης η χρηματιστική κερδοσκοπία -τον Ιούνιο του 2006, η αρμόδια επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας υπολόγιζε ότι το 40% της τιμής του πετρελαίου οφείλεται στον χρηματιστηριακό «τζόγο» - και η εξασθένηση του πολιτικού ελέγχου της Δύσης στα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου.

Το κύμα των εθνικοποιήσεων στις βιομηχανίες πετρελαίου και φυσικού αερίου, που ξεκίνησε από τη Ρωσία, τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία, γίνεται παγκόσμια τάση, έτσι που οι μεγάλες πολυεθνικές της Δύσης (ExxonMobil, Shell, BP, Total, Chevron) να ελέγχουν σήμερα μόλις το 9% των πετρελαιοπηγών. Με αυτά τα δεδομένα, δεν διακρίνεται φως στο βάθος του ενεργειακού τούνελ…

 

Το εργοστάσιο λιγνίτη στην Κοζάνη. Μια μορφή ενέργειας που πάει πίσω 200 χρόνια και μαζί με το πετρέλαιο που πάει πίσω 150 χρόνια κατάφεραν και δημιούργησαν το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής που δεν αναγνωρίζουν οι αντίθετοι με την πράσινη ανάπτυξη αριστεροί του Καπάκη που μας επιτίθενται και οι "οικολόγοι-ακτιβιστές" που μας βρίζουν και ενίοτε και μας μηνύουν στην Άνδρο...    

Τα δάκρυα του διαβόλου

Στα προάστια του Μπακού, του πιο παλιού πετρελαϊκού Ελντοράντο της Ευρασίας, βρίσκεται η Μαύρη Πόλη, μια θλιβερή ζώνη εγκαταλελειμμένων πετρελαιοπηγών, όπου δεκάδες χιλιάδες ζωές βουλιάζουν στη δύσοσμη λάσπη και τη σκουριά. Εδώ, στο Αζερμπαϊτζάν, αποκαλούν το πετρέλαιο «δάκρυα του διαβόλου». Αλλού, μιλάνε για την «κατάρα του μαύρου χρυσού»: Από το 1965 μέχρι το τέλος του εικοστού αιώνα, το κατά κεφαλήν εισόδημα στις χώρες-μέλη του ΟΠΕΚ μειώθηκε κατά 1,3%, ενώ στον υπόλοιπο Τρίτο Κόσμο αυξήθηκε κατά 2,2%. Τα μισά μέλη του ΟΠΕΚ είναι φτωχότερα απ’ ότι ήταν το 1975.

Αντί για ευημερία και ειρήνη, πολλές χώρες με πλούσια ενεργειακά αποθέματα γνώρισαν τα τελευταία χρόνια πολέμους, γενοκτονίες και κατοχή: Αγκόλα, Νιγηρία, Σουδάν, Τσαντ, Ανατολικό Τιμόρ, Μιανμάρ και Αλγερία αποτελούν χτυπητά παραδείγματα. Η διαφθορά και η ανικανότητα των τοπικών ηγεσιών ασφαλώς παίζει τον ρόλο της. Ωστόσο, δεν είναι μικρότερης σημασίας οι αποικιοκρατικές επεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων, από την ανατροπή του Μοσαντέκ στο Ιράν μέχρι την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα και, βέβαια, τους δύο πολέμους πατρός και υιού Μπους εναντίον του Ιράκ.