Εν Άνδρω

 

Το τηλέφωνο του Site κουδούνιζε επί ώρα. Μόλις που το πρόλαβα έτσι όπως ήμουν ξεχασμένος σε ένα καταπράσινο τοπίο της Βόρειας Πάρνηθας. Ήταν ο Βαγγέλης Παπαδάκης από τον Νειμποριό. Ήθελε να με καλέσει στην παράσταση της γυναίκας του Ειρήνης Δράκου από το Κόρθι. Κάπου στην οδό Πειραιώς κοντά στο Γκάζι. Εκεί που τις τελευταίες δεκαετίες είναι στέκι νέων δημιουργικών ανθρώπων.Την περιοχή την ήξερα καλά γιατί πιο πάνω προς το Θησείο ήταν το πατρικό μου. Δέχθηκα την πρόσκληση. Μια νυχτερινή επίσκεψη σε παλιά νεανικά μέρη είναι ανταπόκριση στη νοσταλγία για τα νιάτα μας. Και γιατί το κτήμα Παπαδάκη στο Νειμποριό είναι νοσταλγία για την Άνδρο που μας χάραξε. Δύο νοσταλγίες με έφεραν στο ποιητικό σήμερα της παλιάς γειτονιάς και της πατρικής Άνδρου. Έτσι βρέθηκα στον πολυχώρο Bios στην Πειραιώς. Χώρος παλιός βιομηχανικός, εντυπωσιακός. Σήμερα μπαρ και θέατρο. Μπαίνοντας εμεινα να τον χαζέυω. Τα υπόλοιπα τα λέει η παραπάνω φωτογραφία.

 

Χώρος με υπέροχη αίσθηση του μέσα και του έξω. Πίσω από το τζάμι οι φωτισμοί της πόλης και τα αυτοκίνητα που περνάνε με ταχύτητα στη νυχτερινή Πειραίως δίνουν την αίσθηση μια άλλης πόλης και συνάμα μια αίσθηση τούτης της πόλης, που μέσα της σκόρπισε κάποτε η ζωή μας. Η φωτογραφία λέει τα υπόλοιπα.

Ο χώρος εξαιρετικός σε προδιέθετε θετικά. Εξίσου εξαιρετική και η παράσταση της Ειρήνης Δράκου. Παράσταση για ένα ρόλο. Μια δραματική απόδοση των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Σολωμού. Ένα ημιτελές αριστούργημα που πάνω του ακούμπησε η ελληνική γλώσσα μέχρι σήμερα. Φράσεις διαμάντια του Σολωμού που λέγονται και τραγουδιώνται μέχρι σήμερα χωρίς κανείς ποτέ να φαντάζεται - αν δεν ξέρει - πως είναι Σολωμός: "ξανθός Απρίλης", "με λογισμό και μ' όνειρο", "έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη", "ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύουν και γελούνε", "όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει". "το χάραμα πήρες του ήλιου το δρόμο", "μητέρα μεγαλόπνοη στον πόνο και στη δόξα", "μητέρα μεγαλόκαρδη στον πόνο και στο κλάμα" "δεν είναι κρίμα κι άδικο" και τόσα άλλα που λέμε και τραγουδάμε στην καθημερινότητα μας κοντά 200 χρόνια. Όλα σπαράγματα της απέραντης ευαισθησίας του μεγαλύτερου έλληνα ποιητή του 19ου αιώνα και ενός εκ των μεγαλύτέρων της Ευρώπης της εποχής του. Όλα αυτά σε μια έξοχη δραματική παράσταση του σκηνοθέτη Δημήτρη Μπίτου και της ηθοποιού Ειρήνης Δράκου, από τον Όρμο Κορθίου. Μια άλλη Άνδρος ευαίσθητη, δραματικη, ξεχωριστή. Στη φωτογραφία η Ειρήνη Δράκου στο ξεκίνημα της παράστασης.

Το χειροκρότημα στο τέλος σαν ανταπόκριση στο κάλεσμα της παράστασης να βαδίσουμε μαζί μια κορυφαία στιγμή της ελληνικής ιστορίας και της ανθρώπινης τραγωδίας μέσα από την άλλοτε ποιητική και άλλοτε πεζή αφήγηση των υπέροχων σχεδιασμάτων που μάς άφησε κληρονομιά ο εθνικός μας ποιητής κοντά δύο αιώνες. Το παίξιμο της Ειρήνης Δράκου και τα σπουδαία ηχητικά του Λάμπρου Πηγούνη συγκλόνισαν τους θεατές της τελευταίας παράστασης της ομάδας ΑΣΙΠΚΑ. Το έργο καλό θα ήταν να παρουσιαστεί και στην Άνδρο το καλοκαίρι σε κάποιον από τους χώρους που διαθέτει το νησί. Και λέμε σε κάποιον γιατί με τον τρόπο που είναι στημένη αυτή η απλή και τόσο ξεχωριστή παράσταση μπορεί να παιχτεί από το θεατράκι της Αγίας Αικατερίνης στο Κόρθι μέχρι το προαύλιο του παλιού δημοτιοκού στο Γαύριο και φυσικά στην Χώρα. Ας το σκεφθούν οι αρμόδιοι του μικρού θιάσου, αλλά και οι ερμόδιοι που στήνουν τα καλοκαιρινά θεάματα στο Θέατρο της Χώρας.

Στο τέλος της παράστασης η Ειρήνη Δράκου ήρθε στο τραπέζι και απάντησε στην βασική ερώτηση: Πως και σκέφθηκαν τον Σολωμό και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους; Η απάντηση: τους προσέλκυσε η διαχρονικότητα και η ποιητική του Σολωμού. Τα μοναδικά αποσπάσματα του έργου που μολονότι μιλά για θάνατο περνά μέσα από την ζωή και τον έρωτα και τον κάνει να φαίνεται τόσο καθημερινός και απλός και συνάμα τόσο δραματικός και απελπιστικός. Οι αντιθέσεις είναι που κάνουν το έργο διαχρονικό και μοναδικό. Την ακούγαμε να μιλά και βλέπαμε μια δυναμική, αλλά και απλή γυναίκα. Μια γυναίκα ευαίσθητη, αλλά και έτοιμη να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα αυτού που κάνει. Είχε ακόμα κάτι από την παράσταση που προηγήθηκε  Τις ευχηθήκαμε το καλύτερο στην επόμενη παράσταση που ακολουθεί "Το ευχαριστημένο" της Μαρίνας Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοού. Παραπάνω άλλη μια φωτογραφία από την τελευταία παράσταση των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην Αθήνα. 

 Και τέλος ο Βαγγέλης Παπαδάκης με τον αδελφό του στο Bios. Ο Ευάγγελος είναι δημιουργός ο ίδιος του δικού του πολυχώρου έκφρασης στο κτήμα του στο Νειμποριό της Άνδρου. Εκεί είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε δύο θεατρικά δρώμενα τα τελευταία χρόνια που έστησε με τους φίλους του για όσους ενδιαφέρονταν.

Δ. Μπ.