Από την ασπίδα του Αχιλλέα μέχρι... τον κρητικό ντάκο!!!
Μοιάζει σαν ένα μεγάλο πέτρινο καράβι ο λόφος της αρχαίας Ελεύθερνας στους πρόποδες του Ψειλορίτη, της αρχαίας 'Ιδης σε ύψος 380 μέτρα από την θάλασσα της Νότιας Κρήτης. Εκεί οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν σπουδαίο οικισμό των ομηρικών χρόνων και μια σπάνια ασπίδα όπως αυτή που περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα αποκαλώντας την "η ασπίδα του Αχιλλέα"! Αυτή η ασποίδα εκτίθεται σε ένα καινούριο υπέροχο μικρό μουσείο στο χωριό Ελεύθερνα της Νότιας Κρήτης. Αχ να είχε ένα τέτοιο ο Στρόφιλας και η Παλαιόπολη και ο ξένος τουρισμός θα αύξαινε κατακόρυφα (φωτ. Εν Άνδρω).
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα το χωριό των κεραμοποιών, οι Μαργαρίτες. Πολλά τα πήλινα εκθέματα, όμως τα καλύτερα οι ίδιες οι εκθέσεις των κεραμάδων. Φτιαφμένες με κέφι και μεράκι (φωτ. Εν Άνδρω).
Με κέφι και μεράκι δουλεύουν τον πηλό άνδρες και γυναίκες (φωτ. Εν Άνδρω).
Από εκεί το Ρέθυμνο είναι κάμποση ώρα δρόμος. Ένας δρόμος μέσα στο οργιαστικό πράσινο πριν φτάσεις στο παλιό ενετικό λιμανάκι της πόλης, κάτω από το μεγάλο κάστρο με σήμα κατατεθέν τον παλιό φάρο του (φωτ. Εν Άνδρω).
Κι από το Ρέθυμνο στα Χανιά. Με τα ξεχωριστά νεώρια, το εξαιρετικό παλιό λιμάνι και τον μοναδικό φάρο του, που άφησαν κληρονομιά κι εκεί οι Βενετοί. Εκεί το λένε και το τονίζουν πως είναι βενετσιάνικα. Εμείς στην Άνδρο πότε θα πούμε πως την Χώρα την έχτισαν οι Βενετοί; (φωτ. Εν Άνδρω).
Είναι γεγονός πως ο μεγάλος τουρισμός τα έχει σαρώσει όλα στα Χανιά. Όμως η ευμάρεια που έφερε μαζί της το καλόγουστο και το ξεχωριστό. Και ανέδειξε την γραφικότητα σε συνδυασμό με το κομψό και ακριβό που όμως αξίζουν τα λεφτά τους. Και αλλού είναι ακριβά, αλλά λείπει η κομψότητα και η προσεγμένη μέχρι κεραίας γραφικότητα (φωτ. Εν Άνδρω)
Αλλά την Κρήτη την κάνουν Κρήτη οι Κρηρικοί. Που παραμένουν απλοί και φιλόξενοι. Στην άκρη του παλιού βενετσιάνικου λιμανιού ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αλιέων. Με τον φιλόξενο Γιώργη, τον πρόεδρο, και τον φιλόσοφο της παρέας, τον Θοδωρή, που μοιάζει του Καζαντζίδη. Πολυταξιδεμένοι και οι δύο μάς κράτησαν σχεδόν με το ζόρι για ένα ρακί που έγινε πολλά ρακιά. γλυκά και ξηροκάρπια, πριν μάς πάνε φιλοξενούμενους απέναντι στην ταβέρνα της Αντιγόνης και περάσουμε σε άλλες γεύσεις (φωτ. Εν Άνδρω).
Πριν φύγουμε από Χανιά περάσαμε να δούμε το δικό τους Μινωικό θέμα. Ένα Μινωικό πλοιάριο αντίγραφο εκείνης της εποχής με το οποίο ταξίδεψαν και οί ίδιοι κωπηλατώντας μέχρι την Αθήνα (φωτ. Εν Άνδρω),
Και δυό σημαντικές στιγμές ιστορίας από τις εκατοντάδες που απλώνουν διάσπαρτες σε όλη την Κρήτη. Τα δύο στρατιωτικά νεκροταφεία από την μεγάλη μάχη της Κρήτης. Στο Μάλεμε (πάνω) το Γερμανικό, στη Σούδα (κάτω) το συμμαχικό. Εκεί γύρω από τα Χανιά δόθηκαν οι πιο σκληρές μάχες πριν πέσει η Κρήτη στα χέρια των Γερμανών. Εκεί, λοιπόν, οι μνήμες δεν σβήνουν εύκολα (φωτ. Εν Άνδρω).
Μια ολιγόωρη στάση στη Φαλάσαιρνα. Στο δυτικότερο άκρο της Κρήτης. Εδώ που έφτασαν στην αρχαιότητα οι φοίνικες. Εδώ που υπάρχουν σήμερα χιλιόμετρα θερμοκήπια. Εδώ που υπάρχει για χιλιόμετρα μια ζαφειρένια παραλία με πολλά ξενοδοχεία και ανάμεσα της μαύρα ηφαιστειακά βράχια (φωτ. Εν Άνδρω)
Επιστροφή για Ηράκλειο. Μια τελευταία στάση στις μοναδικές πηγές της Αργυρούπολης Ρεθύμνου. Ανάμεσα στα τρεχούμενα νερά μια τελευταία αναφορά στην Κρήτη των εκατομμυρίων κάθε χρόνο επισκεπτών (φωτ. Εν Άνδρω).
Και μια τελευταία εικόνα μαζί με μια τελευταία γεύση αποό Κρήτη πριν ξεκινήσουμε πάλι για Άνδρο. Ένας τεράστιος κρητικός ντάκος δίπλα στα τρεχούμενα νερά. Πιο καλοκαιρινή σαλάτα δεν υπάρχει σε όλο τον κόσμο. Ας μείνουμε με την ανάμνηση της. Ξεκίνήσαμε την συνέχεια του μεγάλου οδοιπορικού μας στην μοναδική Κρήτη της ιστορίας και των χιλιάδων τοπίων της και των ξεχωριστών ανθρώπων της από την ομηρική "ασπίδα του Αχιλλέα" στα Ελεύθερνα και κλείνουμε με τον ονειρικό ντάκο στις πηγές της Αργυρούπολης (φωτ. Εν Άνδρω).
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
