Εν Άνδρω

 

Πολλά γράφονται και λέγονται για τις κρατικές μονάδες covid-19 στην Ελλάδα. Συμπολιτευόμενοι κι αντιπολιτευόμενοι λένε τα δικά τους. Ασθενείς και συγγενείς προσπαθούν να πουν κάτι κι αυτοί και να ακουστεί. Όμως συχνά κυριαρχούν οι «ερμηνείες» και οι «απόψεις» μιας πραγματικότητας την οποία όπως θέλει την βλέπει ο καθένας. Και χειρότερο από όλα είναι οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί αυτών που κρίνουν «έξω από τον χορό»…

Αυτά σκέφτομαι ξαναφέρνοντας στη μνήμη την προχθεσινή αγχωτική μέρα. Ήταν 3:20 το μεσημέρι όταν καταβεβλημένος από τον κορονοϊό και βλέποντας την αναστάτωση με τηλέφωνα σε γιατρούς από την γυναίκα μου πήγα στο δωμάτιο του παιδιού να δω προσωπικά τι συμβαίνει. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο χρόνος έτρεχε αργά μέσα και γύρω μου. Η ταλαιπωρία της αρρώστιας, που ήταν σε αποδρομή με είχε καταβάλει... 

Από τη στιγμή που είδα το οξύμετρο με το οξυγόνο του παιδιού - μέσα σε 15 λεπτά βρέθηκα να τρέχω με 110 χιλ. την ώρα από την Ραφήνα προς το Σωτηρία. Με τα αλάρμ και τα φώτα αναμμένα και τη Δανάη δίπλα να βαριανασαίνει. Το οξύμετρο είχε δείξει 85%! Άρκεσε αυτό το 85% και η η φράση της καθώς κοιτούσα το οξύμετρο: «μπαμπά δεν θέλω να πεθάνω»...

Ξαφνικά ξέχασα την κατάσταση μου. Όλα άρχισαν να "τρέχουν" μέσα και γύρω μου. Λες και δεν ήμουν εγώ, αλλά ένας τρίτος, παρατηρητής του εαυτού μου, πήρα παιδί και γυναίκα και γραμμή για το Σωτηρία. Σε 20 λεπτά ήμουν εκεί. Ο επαγγελματισμός και η βοήθεια όλων κυρίαρχα από την πρώτη στιγμή. Με το που φτάσαμε άνοιξαν την μπάρα κι έδειξαν τα επείγοντα: 30 μέτρα από την είσοδο. Κατ’ ευθείαν στα οξυγόνα για να σταθεροποιηθεί. Κι άρχισαν τις εξετάσεις. Το παιδί έδειχνε μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή. Στην αξονική φάνηκε πως είχε πάθει πνευμοθώρακα. Χρειάστηκε άμεση επέμβαση να μπει σωληνάκι να βγει ο αέρας από τον θώρακα για να αρχίσει να αναπνέει καλύτερα. Όλα αυτά στα επείγοντα. Ή, και στους διαδρόμους των επειγόντων!...

Η ΜΕΘ Νο 1 εσωτερικά

Παρένθεση: Τα επείγοντα ήταν της δεκαετίας του 1970! Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι νεαροί της δεκαετίας του 2020. Η ταχύτητα και οι κινήσεις τους επαγγελματικές. Το παιδί σταθεροποιήθηκε εκεί. Είχε βραδιάσει όταν βρέθηκε θέση στη ΜΕΘ Νο 1. Πριν ακόμα η Δανάη φτάσει στη ΜΕΘ είχαμε μιλήσει με τον γιατρό που την αναλάμβανε.

Ακολουθήσαμε το ασθενοφόρο που την μετέφερε από τα επείγοντα στη ΜΕΘ. Μισή ώρα αργότερα ένας ευγενέστατος - σχετικά νέος - γιατρός βγήκε και εξήγησε - από απόσταση - σε ένα έρημο σαλόνι την κατάσταση. Συγκρατημένος και θετικός. Όπως εξαιρετική και η γιατρός που την πήρε από τα επείγοντα για την ΜΕΘ: έδωσε ζωντάνια κι ελπίδα στην κοπέλα.

Η πολυδύναμη ΜΕΘ έχει 50 θέσεις. Είναι δώρο της Βουλής των Ελλήνων στο Σωτηρίατο 2020. Στο παλιό γνωστό Σωτηρία που ίδρυσε η Σοφία Σλήμαν το 1902 κι έφτασε μέχρι σήμερα να είναι η πρώτη γραμμή στο μέτωπο του covid-19. Μέσα στη νύχτα, στην κούραση και στη ζαλάδα όλα μου φανήκαν άσπρα! Το πρωί μας μίλησαν οι γιατροί τηλεφωνικά. Κι αργότερα έφτασε στο νοσοκομείο η μητέρα για την επαφή που έπρεπε. 

Επιστρέφοντας το μεσημέρι μου έδειξε τις φωτογραφίες του κτιρίου και του περιβάλλοντος χώρου, που τη νύχτα μάς φάνηκαν όλα απόμακρα και άσπρα. Χώρος και κτίριο έγχρωμα και εξαιρετικά. Άνθρωποι εξαιρετικότατοι. Ειδικά οι άνθρωποι: από την είσοδο με τα νέα παιδιά και τα ταλαιπωρημένα κτίρια των επειγόντων μέχρι την εξαιρετική κτιριακά ΜΕΘ και τους γιατρούς και νοσοκόμες της: οι άνθρωποι του ΕΣΥ έκαναν σε κάθε επίπεδο την διαφορά.

Η ΜΕΘ Νο 1 εξωτερικά

• Είναι άδικο λοιπόν να έχουμε τόσες άκαρπες πολιτικές αντιπαραθέσεις την στιγμή που υπάρχουν τόσο εξαιρετικοί και αφοσιωμένοι στο καθήκον τους γιατροί, νοσοκόμοι, φύλακες, τραυματιοφορείς, που δουλεύουν σαν ένας άνθρωπος και μια ψυχή για να σώσουν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. 
• Είναι άδικο να μην βλέπουν κάποιοι ότι από τα απηρχαιωμένα επείγοντα μέχρι τις απαστράπτουσες νέες πτέρυγες της ΜΕΘ αυτό το παλιό νοσοκομείο εξυπηρετείται από άριστους επαγγελματίες και επιστήμονες και είναι στην πρώτη γραμμή του μετώπου της πανδημίας, η οποία είναι ακόμα εδώ.
• Είναι δίκαιο να λέμε ένα μπράβο δημόσια σε όλους όσους συμβάλανε χτες στο δικό μας παιδί, προχτές στα παιδιά και στους γονείς ή τους παππούδες και τις γιαγιάδες των άλλων και αύριο στους φίλους και στους δικούς κάποιων επομένων.

Έχοντας περιγράψει από το μετερίζι του Εν Άνδρω τόσες αεροδιακομιδές με το ΕΚΑΒ και τον στρατό, αλλά και τόσες διακομιδές με το λιμενικό και τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στην Άνδρο έτυχε να ζήσω κι αυτή την προσωπική περιπέτεια. Και θέλω να προσθέσω στην εκτίμηση και τον θαυμασμό που ένοιωθα όλο αυτό τον καιρό ως παρατηρητής του ΕΣΥ και τον βαθύ σεβασμό για όλους αυτούς τους ανθρώπους που βοήθησαν στην περιπέτεια της νεαρής Δανάης στο Σωτηρία…

Όλα τα παραπάνω χωρίς «ερμηνείες» και «απόψεις», χωρίς «επιφυλάξεις» και «υποσημειώσεις», που είναι διάχυτες στις μέρες μας…

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ