Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

Ένα ακόμα ταξίδι με το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Ραφήνα-Άνδρο-Ραφήνα. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων την Κυριακή βιαστική επιστροφή το Σάββατο αργά το απόγευμα στις 18:00 πριν την καταιγίδα και το απαγορευτικό της Κυριακής. Μια περίεργη νηνεμία. Ή, άλλως νηνεμία πριν την καταιγίδα. Το Θεολόγος πέρασε φόρτωσε κι έφυγε πλήρες. Άφησε πίσω αυτοκίνητα! Το Αικατερίνη πέρασε μετά τρεις ώρες και τα μάζεψε. Είχε κίνηση. Ίσως έτρεξαν όλοι να προλάβουν το απαγορευτικό της Κυριακής κι ίσως και της Δευτέρας. Τελικά ακόμα και τον χειμώνα αν χαθούν ένα-δύο δρομολόγια έχει πρόβλημα η γραμμή μας. Τα δύο καράβια την ημέρα μέσα στο καταχείμωνο έδωσαν τη δυνατότητα να έχει επιλογές ο επιβάτης και έτσι ταξιδεύει τακτικά. Και η γραμμή μας είτε με το ένα πλοίο είτε με το άλλο πλοίο έχει πάντα δύο τακτικά δρομολόγια και μέσα στο καταχείμωνο: και πρωινό και απογευματινό. Κι αυτό είναι ευλογία για τα νησιά και την Άνδρο. Ας μην το ξεχνάμε...

Ο καπετάν Χαράλαμπος Παντελής ο πλοίαρχος του Αικατερίνη είναι από την Σύρο. Έχει μια μεγάλη διαδρομή στα καράβια. Μπάρκαρε αρχικά στην ακτοπλοΐα, μετά ταξίδεψε στα ποντοπόρα και μετά γύρισε πάλι στην ακτοπλοΐα όπου είναι μέχρι σήμερα. Θυμάται πάντα πως το πρώτο του μπάρκο στα ποντοπόρα ήταν με ανδριώτικη εταιρεία: του Βογιαζίδη. Ευγενικός, ήσυχος, φιλικός και ιδιαίτερα έμπειρος ο καπετάν Χαράλαμπος στα ακτοπλοϊκά. Ταξίδεψε χρόνια πολλά. Θυμάται καράβια: το Αφροδίτη που το αγάπησε, το Πηνελόπη που το εκτίμησε. Αλλά και άλλα που δεν άντεξε κι έφυγε σε μια εβδομάδα.

 

Συγκρίνει Πειραιά και Ραφήνα. Και καταλήγει με περίσκεψη: "εμείς οι Συριανοί είχαμε δύο επιλογές, τον Πειραιά και την Ραφήνα. Οι ορθόδοξοι μέναμε κυρίως κοντά στον Πειραιά. Οι καθολικοί μένανε στα βόρεια. Τους βόλευε η Ραφήνα. Όμως, η συνήθεια ήταν ο Πειραιάς. Τώρα μας έχει γίνει βίωμα ο Πειραιάς. Δεν αλλάζει. Όποιος βάλει βαπόρι από την Ραφήνα πρέπει να επιμείνει μπας κι αλλάξουμε συνήθεια." Ο καπετάν Χαράλαμπος γνώστης βαθύς της ακτοπλοΐας εξηγεί: "είμαι και εγώ επιβάτης ως Συριανός. Δεν θέλω ο ταξιδιώτης να ταλαιπωρηθεί. Ποτέ δεν ήθελα. Έτσι, πάντα με όλα τα καράβια και με το Αικατερίνη ταξιδεύω με τον καιρό. Και δεν ταλαιπωρώ το πλοίο και τους επιβάτες." Του λέω το ταξίδι μαζί του στις 19 Ιανουαρίου που μάς γύρισε περίφημα. "Αν και ο άνεμος ήταν 7αρι είχε μεγάλο κυματισμό πήγα πιο νότια και δεν κουνηθήκαμε. Την ίδια μέρα το Blue Star Πάρος ήρθε πάνω από την Τζια για να αποφύγει το κούνημα. Η ακτοπλοΐα είναι εμπειρία τις περισσότερες φορές..."

 Η υποπλοίαρχος Σωτηρία του Αικατερίνη είναι από την Κόρινθο! Νέα, ψηλή, λυγερόκορμη, όμορφη, προσηνής και επαγγελματίας. Συζητάμε αρκετή ώρα για την γυναίκα καπετάνιο. Τη γυναίκα ναυτικό. Τη γυναίκα στη γέφυρα του πλοίου. Μάς ξαφνιάζει: ξέρει σχεδόν όλες τις γυναίκες αξιωματικούς της γραμμής μας. Αυτές που δουλεύουν κι αυτές που δούλεψαν. Ξέρει το επάγγελμα και στα ποντοπόρα που ταξίδεψε δύο χρόνια στον Ειρηνικό και στον Ινδικό. Ξέρει και στην ακτοπλοΐα που είναι πέντε χρόνια.

Την ρωτάμε πως και μια Κορίνθια αποφάσισε να γίνει καπετάνισσα. "Το ήθελα από μικρή. Έχουμε ναυτικούς στην οικογένεια μου". Πλήρης ανατροπή του στερεότυπου που θέλει τις καπετάνισσες από ναυτότοπους. Μια Κορίνθια, η Σωτηρία, μάς πηγαίνει και μάς φέρνει με ασφάλεια στην Άνδρο εδώ και μερικούς μήνες. Βλέποντας την λες πως οι γυναίκες κατακτούν σιγά-σιγά και το ναυτικό επάγγελμα και γίνονται καπετάνισσες. Όχι, απαντά η ρεαλίστρια Σωτηρία. Απέχουμε πολύ να κυβερνάμε τα καράβια. Έχουμε δρόμο. Μέχρι τώρα μερικές από εμάς κυβερνάνε μικρά πλοία, τουριστικά κυρίως. Στα ποντοπόρα υπάρχουν μερικές που είναι πλοίαρχοι. Στην ακτοπλοΐα θα αργήσουμε..." 

Το πλοίο διασχίζει γοργά τον Κάβο Ντόρο. Μακριά στο νότο έχει πυκνά σύννεφα και αστράφτει. Ο Κάβο Ντόρος είναι ήσυχος για την ώρα. Τίποτα δεν δείχνει πως την Κυριακή θα έρθει καταιγίδα και χιονιάς. Το ταξίδι σήμερα είναι υπέροχο. Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα...