Εν Άνδρω

Το πάρτι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς στο Εδιμβούργο στήνεται στον κεντρικό δρόμο κάτω και μπροστά από το διάσημο κάστρο της πόλης. Το κάστρο φωταγωγείται στα μπλε, το εθνικό χρώμα της Σκωτίας και, το πάρκο που το περιβάλει κλείνει και όλο το πάρτι γίνεται στην αυστηρά περιφραγμένη και φρουρούμενη Princes Street. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι προσέρχονται με εισιτήρια! Αμ, τι νομίζατε πως σκωτσέζοι και θα πλήρωναν από τους φόρους τα βεγγαλικά. Φυσικά τα εισιτήρια εξαντλούνται μιας και ο χώρος δεν είναι ανεξάντλητος. Και αν δεν το ξέρεις ή δεν έχεις μεριμνήσει μένεις έξω από την κεντρική σκηνή. Όμως αυτό δεν λέει πολλά γιατί και οι επίσης δεκάδες χιλιάδες που κατεβαίνουν χωρίς εισιτήριο βρίσκουν καταφύγιο στις δεκάδες παμπ που απλώνουν τριγύρω σαν τα μανιτάρια. Και όλοι διασκεδάζουν...

Άλλωστε το κάστρο είναι περίοπτο και δεσπόζει πάνω από την πόλη. Εντυπωσιακό, έτσι παράξενα υποφωτισμένο. Έτσι ξεχωριστό και μαγικό. Σε ταξιδεύει στο παρελθόν και στο μέλλον. Το παρελθόν γνωστό. Το μέλλον απροσδιόριστο. Ποιος ξέρει πως θα είναι ο επόμενος αιώνας; Πόσο μεσαίωνα χωρά το μέλλον μας είναι άγνωστο.    

Τριγύρω μνημεία, ξενοδοχεία, ιστορικά κτίρια φωτισμένα εντυπωσιακά. Βρεθήκαμε εκεί ανάμεσα στον κόσμο και στα ολόφωτα κτίρια. Κάτω από το κάστρο και στις παμπ για να ζήσουμες κάτι από την αίσθηση και το συναίσθημα όλων αυτών των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που βγήκαν μέσα στην ξεχωριστή αυτή νύχτα να "συναντήσουν" τον νέο χρόνο της ζωής τους στον δρόμο, στις παμπ, μέσα στο περίτεχνο και μοναδικό σκηνικό μιας πόλης με μακριά και σκληρή ιστορία. Σε έναν τόπο που γεννά και διαμορφώνει ανθρώπους τόσο ιδιαίτερους και διαφορετικούς. Και μαζί τους να νοιώσουμε την αίσθηση και την εμπειρία της αναμονής της έλευσης ενός ακόμα χρόνου στη ζωή μας. Αυτή την φορά τη χρονιά 2024 την συναντήσαμε ιδιαίτερα σε ένα από τα πιο βόρεια σημεία του χάρτη της ζωής μας. Κάτι που είχαμε πολλά χρόνια να κάνουμε... 

 Το βαθύ μπλε πάνω από τους κίτρινους φωτισμούς των μνημείων δημιουργεί μια αντίθεση. Στην κορυφή το κάστρο επιβλητικό με τον βαθύ μπλε φωτισμό σε απογειώνει και τριγύρω στον δρόμο τα μνημεία και τα κτίρια με τους γήινους κιτρινόλευκους φωτισμούς σε προσγειώνουν. 

Κι ανάμεσα τους τα σύγχρονα "μνημεία" διασκέδασης. Μια τεράστια ρόδα που σε ανεβάζει ψηλά, μια τεράστια στήλη ενός καρουσέλ που σε ανεβάζει στα ύψη και μαζί ανεβάζει την αδρεναλίνη κι αυτή στα ύψη.

Κι ο κόσμος να έρχεται ατελείωτος. Και να απλώνει παντού. Άγνωστο πόσες δεκάδες χιλιάδες βρέθηκαν εκεί το βράδυ της παραμονής.

Ακόμα και ο σκωτσέζικος καιρός έβαλε τα καλά του και η μέρα όπως και η παραμονή της πρωτοχρονιάς ήταν στεγνή, χωρίς αέρα, και η θερμοκρασία για τα σκωτσέζικα δεδομένα εξαιρετική. Μόνο 2 βαθμούς πάνω από το μηδέν. 

Περπατώντας στους γύρω δρόμους το κάστρο πρόβαλε ανάμεσα στα ψηλά βικτωριανά κτίρια έτσι ξεχωριστό που χιλιάδες ήταν αυτοί που στέκονταν και το χάζευαν. 

Υπήρχαν βέβαια και ατραξιόν. Εδώ οι ξυλοπόδαροι ντυμένοι νύφες και γαμπροί...

Και ο μικρός παράλληλος δρόμος της κεντρικής Princes Street γεμάτος πάμπ και κόσμο που περπάταγε ασταμάτητα... 

 

 Είδαμε και μερικούς με κιλτ. Είδαμε και τι δεν είδαμε. Ατυχώς λόγω του μεγάλου πλήθους μπορέσαμε και καθίσαμε μέσα σε μια εξαιρετική σκωτσέζικη μπιραρία. Το μέσα είναι σωστό. Το καθίσαμε σχήμα λόγου. Η μπύρα καταπληκτική. Φρουτώδης. Μια ξεχωριστή υπέροχη γεύση. Προλάβαμε την ώρα που ξεκίναγαν τα βεγγαλικά να βρούμε ταξί για το σπίτι. Τα ακούσαμε καθ' οδόν. Φύγαμε στο τσακ γιατί μετά το θέαμα θα ήταν απίθανο να βρούμε κάποιο μεταφορικό (νυχτερινό λεωφορείο, ούμπερ, ταξί) για το σπίτι. Θα έπρεπε να μείνουμε κάποιες ώρες επιπλέον. Δεν το ρισκάραμε. Έχουμε δει δεκάδες σώου με βεγγαλικά σε πολλά μέρη του κόσμου. Η ταλαιπωρία μέσα στη νύχτα είναι καλή όταν είσαι νέος. Όταν όμως μεγαλώσεις κυνηγάς περισσότερο την εμπειρία. Και η εμπειρία της αναμονής και της βραδιάς ήταν ξεχωριστή και προσπαθήσαμε με τις περιγραφές και τις εικόνες να σας την μεταφέρουμε ταξιδεύοντας σας μαζί μας...